Μια αρκετά πρωτότυπη, όσο και περίεργη στη σύλληψή της συνέντευξη είχε παραχωρήσει η Τζένη Καρέζη στη δημοσιογράφο Ελευθερία Σβορώνου, η οποία δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα Εμπρός στις 18 Μαρτίου του 1967.
Η μεγάλη Ελληνίδα ηθοποιός θέλησε να μιλήσει όχι για τα καλλιτεχνικά της σχέδια, την καριέρα της ή την προσωπική ζωή της, αλλά για την εξωτερική της εμφάνιση. Με το αστείρευτο χιούμορ της απάντησε σε ερωτήσεις που αφορούσαν από τα μάτια και τη μύτη μέχρι τις ρυτίδες της.
Η Τζένη Καρέζη για τα μάτια της
«Τα μάτια μου τα βρίσκουν και ωραία, αλλά και περίεργα και μάλλον… συμφωνώ. Μ’ αρέσουν. Αλλάζουν χρώμα με την ψυχική μου διάθεση, με την χαρά μου ή και ακόμη μ’ αυτά που βλέπω.
Αν είναι άσχημο αυτό που αντίκρυσαν, το ξεχνούν και αποφεύγουν να το θυμηθούν. για τα όμορφα πράγματα, τι θα μπορούσαν να πουν; Είναι τόσα πολλά και κάθε στιγμή μπορεί να αντικρίσουνε ομορφιές αμέτρητες».
… για τις ρυτίδες
«Το μέτωπό μου έχει ρυτίδες που τις… κρατώ μονίμως από τότε που ήμουν πιτσιρίκι οχτώ ετών. Είναι αφάνταστο πόσες γνωριμίες κάνω καθημερινά στην ζωή μου εκτός σκηνής και κινηματογράφου».
… για το μέτωπο της
«Είναι ένα μέτωπο καθαρό. Και ελπίζω ότι θα το κρατήσω έτσι. Για μένα το πρωταρχικό στοιχείο ενός ανθρώπου είναι η εκτίμηση στον εαυτό του».
…για τη μύτη της
«Είχα, έχω και θα έχω μια μύτη μικρή για να θυμάμαι την μόνιμη καζούρα στο γυμνάσιο! Τζενάκι, πάλι ξέχασες να φέρεις την μύτη σου;…
Μολονότι όμως πάσχει από μέγεθος, μυρίζεται πολλά, μα πολλά πράγματα. Γιατί βέβαια το να μυρίζεις πράγματα, δεν είναι θέμα μύτης, είναι θέμα ενστίκτου και μυαλού».
… για τα μάγουλά της και τα… χαστούκια
«Τα μάγουλά μου κοκκινίζουν από χαρά. Ακόμη από μια κάποια συγκίνηση, από οποιαδήποτε συγκίνηση. Από χαστούκι, όμως, δόξα το Θεώ, ούτε το αριστερό, ούτε το δεξιό μου μάγουλο κοκκίνισε. Είναι κάτι που δεν ανέχομαι, κάτι που μισώ».
… για τα αυτιά της
«Θα πω κάτι, το ίδιο με εκείνα που είπα και για τα μάτια μου. Κρατάω πάντοτε ό,τι άκουσα και μου άρεσε. Τα άλλα, τα άσχημα, τα ξεχνώ ή τουλάχιστον προσπαθώ να τα ξεχάσω.
Όταν υπάρχει η μουσική, όταν υπάρχουν οι στιγμές των μεγάλων ηθοποιών πάνω στη σκηνή, όταν υπάρχει η φύσις κι όλοι αυτοί οι μαγευτικοί θόρυβοι που έχει.
Ακόμη όταν υπάρχει η φωνή των ανθρώπων που αγαπάς, τότε δεν είναι κρίμα το αυτό να κρατά τους κακούς «θορύβους» και να κάνει και το θανάσιμο σφάλμα να τους θυμάται;».
