Αναζήτηση
Το 1922, ο Βρετανός αρχαιολόγος Χάουαρντ Κάρτερ βρήκε αυτό που έψαχνε τα τελευταία έξι χρόνια: τον τάφο του βασιλιά Τουταγχαμών. Ήταν φωλιασμένο στην Κοιλάδα των Βασιλέων κοντά στο Λούξορ της Αιγύπτου και οι θησαυροί του εξακολουθούν να θεωρούνται ένα από τα πιο θρυλικά ευρήματα της αρχαιολογίας.
Αλλά η δόξα και η φήμη του Κάρτερ είχαν ένα τίμημα: την ημέρα που ο αρχαιολόγος άνοιξε τον τάφο, ένα φίδι σκότωσε το καναρίνι του.
Όπως ανέφεραν τότε οι New York Times, ορισμένοι από το αιγυπτιακό επιτελείο το θεώρησαν ως «προειδοποίηση από το πνεύμα του βασιλιά ενάντια σε περαιτέρω εισβολή στην ιδιωτική ζωή του τάφου του».
Οι φήμες για την κατάρα της μούμιας που είχε εξαπολύσει ο Κάρτερ, άρχισαν να πληθαίνουν όταν άτομα που σχετίζονταν με την ανασκαφή άρχισαν να πεθαίνουν.
Ωστόσο, καθώς περνούσαν δεκαετίες και πέθαιναν περισσότερα μέλη της ομάδας του Κάρτερ, οι επιστήμονες άρχισαν να αναρωτιούνται αν υπήρχε ένας πολύ πιο… εγκόσμιος λόγος για τους θανάτους.
Ο πρώτος θάνατος που αποδόθηκε στην κατάρα
Τον Απρίλιο του 1923, ο Τζορτζ Χέρμπερτ, 5ος κόμης του Κάρναρβον, βρισκόταν ξαπλωμένος με πυρετό και βήχα σε ένα νοσοκομείο του Καΐρου. Όταν πέθανε στις 5 Απριλίου, τα φώτα στην πόλη έσβησαν, ανέφερε το LiveScience.
Την ίδια ώρα, στο σπίτι του, ο σκύλος του κόμη άφησε την τελευταία του πνοή.
Οι New York Times ανέφεραν ως αιτία θανάτου την πνευμονία, που προκλήθηκε από ένα μολυσμένο τσίμπημα εντόμου. Αλλά επειδή ο Χέρμπερτ ήταν παρών στα εγκαίνια του τάφου του Τουταγχαμών λίγους μήνες πριν, οι φήμες για την κατάρα επανήλθαν.
Η αναγγελία θανάτου του Χέρμπερτ ανέφερε ότι ακόμη και πριν αρρωστήσει, «είχαν γίνει λόγος για κατάρες που έδιναν οι αρχαίοι Αιγύπτιοι, σε όποιον τολμούσε να διαταράξει τον ύπνο ενός Φαραώ».
Σύμφωνα με το Business Insider, oι «ψίθυροι» για κατάρα συνεχίστηκαν όταν ο Αμερικανός επενδυτής Τζορτζ Τζέι Γκουλντ πέθανε τον Μάιο του 1923 επίσης από πνευμονία, λίγους μήνες μετά την επίσκεψη του στον τάφο. Ο Φίλιπ Λίβινγκστον Πόε, συγγενής του Έντγκαρ Άλεν Πόε, έπαθε επίσης πνευμονία λίγους μήνες αφότου επισκέφτηκε τον τάφο το 1923 με την ασθένειά του να συνδέεται με την «Κατάρα των Μουμιών».
Όταν ο Ρίτσαρντ Μπέθελ, ο γραμματέας του Χάουαρντ Κάρτερ, πέθανε το 1929, διάφορες αναφορές σημείωναν ότι ήταν το ένατο, το δέκατο ή το δέκατο τρίτο άτομο που συνδέθηκε με την ανασκαφή και είχε πεθάνει. Ο αριθμός των θανάτων που απέδωσαν οι εφημερίδες στην κατάρα κυμάνθηκε από εννέα έως πάνω από 20, ανάλογα με το αν συμπεριλαμβάνονται στους νεκρούς και οι οικείοι των ανθρώπων που επισκέφτηκαν τον τάφο.
Η κατάρα των μυκήτων;
Καθώς περνούσαν οι δεκαετίες, ορισμένοι επιστήμονες αναρωτήθηκαν αν υπήρχε κάτι θανατηφόρο στον τάφο του Τουταγχαμών, όπως μύκητες.
Δύο γιατροί δημοσίευσαν μια επιστολή στο The Lancet το 2003 δηλώνοντας ότι ο ασπέργιλλος, μια μορφή μούχλας, θα μπορούσε να ευθυνόταν για την αρρώστια του Τζορτζ Χέρμπερτ.
Η μούχλα αυτή μπορεί να προκαλέσει βήχα, δύσπνοια και να εξασθενήσει το ανοσοποιητικό σύστημα, γεγονός που συνδέθηκε με τον λόρδο ο οποίος επισκέφθηκε τον τάφο μετά από ένα σοβαρό αυτοκινητικό ατύχημα το 1903 που του προκάλεσε ζημιά στους πνεύμονες, και τον έκανε ιδιαίτερα ευαίσθητο στη μούχλα.
Το 2013, οι ερευνητές από το πανεπιστήμιο του Χάρβαρντ εξέτασαν τις καφέ κηλίδες που βρήκαν στον τάφο, οι οποίες υπήρχαν όταν ο Κάρτερ ξεσφράγισε για πρώτη φορά τον τάφο.
Οι μικροβιολόγοι ήθελαν να προσδιορίσουν εάν οι μύκητες ή άλλα μικρόβια ευθύνονται για τις κηλίδες και θέτουν σε κίνδυνο την υγεία των επισκεπτών.
Ενώ η ανάλυση βρήκε στοιχεία για μυκητιακές κοινότητες και βακτήρια, δεν ήταν πλέον ενεργά και δεν αποτελούσαν απειλή για τους επισκέπτες.
