Ο Βλαντιμίρ Πούτιν δεν είναι ένας πολιτικός χαμαιλέοντας. Δεν αλλάζει προσωπικότητες ανάλογα με το ποιον έχει απέναντι του, ούτε παρεκκλίνει εύκολα από τις κατευθυντήριες γραμμές της πολιτικής του.
Για την ακρίβεια στα 23 χρόνια που βρίσκεται στην πρώτη γραμμή της ρωσικής εξουσίας, ελάχιστες φορές έχει χαμογελάσει και ακόμα λιγότερες έχει πολυλογήσει. Γι’ αυτό, όταν επισκέφτηκε το Νταγκεστάν και μπήκε χωρίς φόβο μέσα στο πλήθος, που τον επευφημούσε, για να χαιρετίσει τους Ρώσους που είχαν συγκεντρωθεί εκεί, τα φλας πήραν φωτιά.
Στην επόμενη δημόσια εμφάνιση του στην Κροστάνδη, όπου σήκωσε ένα μικρό κορίτσι ψηλά και το στερέωσε στην αγκαλιά του, πριν ποζάρει μαζί με 7 αδέλφια δίπλα στον πατέρα τους μετά από μια ναυτική παρέλαση, δεν υπήρξε δημοσιογράφος εντός και εκτός των ρωσικών συνόρων που να μην αναρωτηθεί το στο καλό έχει πάθει ο Ρώσος πρόεδρος.
Ο Πούτιν γίνεται εξωστρεφής, όπως γράφουν οι New York Times, αφενός γιατί θέλει να δείξει ότι τα χρόνια της απομόνωσης του λόγω Covid 19 έχουν λάβει οριστικό τέλος και αφετέρου για να πειστούν όλοι ότι εξακολουθεί να απολαμβάνει υψηλά ποσοστά δημοτικότητας μεταξύ των Ρώσων, παρά τον πόλεμο στην Ουκρανία και την αποτυχημένη ανταρσία εναντίον της κυβέρνησης του.
Τι Πούτιν, τι Ερντογάν
«Ξεχάσατε την καραντίνα;», τον ρώτησε ένας δημοσιογράφος στην τελευταία επίσκεψη του στην προαναφερόμενη νησιώτικη πόλη της βορειοδυτικής Ρωσίας, φέρνοντας στο μυαλό των πάντων τα μεγάλα τραπέζια στα οποία τα τελευταία χρόνια ο Πούτιν υποδεχόταν τους ξένους ηγέτες στο Κρεμλίνο, προκειμένου να εξασφαλίσει ότι δεν θα έχουν καμιά απολύτως επαφή.
«Οι άνθρωποι είναι πιο σημαντικοί από την καραντίνα», του απάντησε ο Ρώσος πρόεδρος κλέβοντας μια από τις αγαπημένες εκφράσεις του φίλου του Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν που έχει πει πολλές φορές ότι οι εκλογές (άρα και οι πόλεμοι) κερδίζονται στις πλατείες.
Ανάγκα και οι Θεοί πείθονται, είναι το σχόλιο για την αλλαγή της στάσης του Ρώσου προέδρου στην αμερικανική εφημερίδα της Τατιάνα Στανόβαγια από τη δεξαμενή σκέψης Carnegie Russia Eurasia Center.
Η ανταρσία του (Γεβγκένι) Πριγκόζιν ήταν το ισχυρότερο πλήγμα στην νομιμότητα της ηγεσίας του Πούτιν. Με δεδομένο ότι η νομιμότητα αυτή προέρχεται από τους ανθρώπους δεν πρέπει να προκαλεί έκπληξη ότι σε εκείνους απευθύνεται σήμερα ζητώντας την υποστήριξη τους, επιχειρηματολογεί η ίδια.
Και στο βάθος προεδρικές εκλογές
Μάλιστα, για τον Πούτιν εξίσου σημαντικό είναι να δουν οι ελίτ της Ρωσίας ότι εξακολουθεί να έχει την αγάπη του λαού του, που δεν έχει πτοηθεί από τον ρωσικό πόλεμο στα ουκρανικά εδάφη, ο οποίος μετρά πια ενάμισι χρόνο ζωής χωρίς να φαίνεται ακόμα στον ορίζοντα η λήξη του.
Για τον Σαμ Γκριν, διευθυντή του Center for European Policy Analysis στην Ουάσιγκτον, η αλλαγή αυτή του Πούτιν σχετίζεται επίσης με τις επερχόμενες προεδρικές εκλογές του επόμενου Μαρτίου.
Παρότι ο Ρώσος προέδρος δεν έχει ανακοινώσει ακόμα επίσημα την υποψηφιότητα του, το γεγονός ότι θα πρόκειται για την 5η συμμετοχή του είναι σίγουρο ότι τον υποχρεώνει σε μια διαφορετική επικοινωνιακή στρατηγική με το βλέμμα καρφωμένο στο γραφείο πάνω από την κόκκινη Πλατεία.
«Υπάρχουν όλοι αυτοί οι ολιγάρχες και οι άνθρωποι του συστήματος, πλούσιοι, ισχυροί και χωρίς έλεγχο από κανέναν, μια κατάσταση που διαιωνίζεται επειδή καθορίζει τι συμβαίνει κάτω από τη σκηνή ο ένας που είναι ανεβασμένος σε αυτήν», προσθέτει. «Ο Πούτιν χρειάζεται να καταστήσει σαφές στις ελίτ ότι παραμένει ο άνθρωπος τους και ότι κανείς άλλος δεν θα κάνει καλύτερη δουλειά», καταλήγει ο ίδιος.
