«Έφυγε» ο Γιάννης Ιωαννίδης, έχοντας στο πλευρό του την αγαπημένη οικογένεια και τους φίλους του. Έφυγε από μια ζωή που έζησε με πάθος.
Ο θρυλικός προπονητής μπάσκετ ήταν οι αντιθέσεις του. Αθυρόστομος. Τα… «γαλλικά» στα time out ήταν σήμα κατατεθέν του.
Ταυτόχρονα ήταν τακτικός επισκέπτης του Αγίου Όρους και πιστός στις διδαχές του γέροντα Παΐσιου. Εκρηκτικός. Οι διαιτητές ήταν οι χειρότεροι εχθροί του. Στα νεύρα του πάνω μπορούσαν να φύγουν και μπουκάλια, αλλά η αγάπη του για τους παίκτες του ήταν αδιαπραγμάτευτη. Τους ένιωθε όλους παιδιά του.
Με τον Γκάλη τον Γιαννάκη και τ’ άλλα παιδιά και μέσα από την αιώνια κόντρα του με τον συμπολίτη ΠΑΟΚ, ο δικός του Άρης έγινε αυτοκράτορας τη δεκαετία του ’80. Ο αγαπημένος όλων των Ελλήνων, αήττητος εντός συνόρων επί 3,5 συναπτά έτη, με συμμετοχές σε τρία φάιναλ φορ Ευρωλίγκας, με 8 πρωταθλήματα, 5 κύπελλα.
Μετά ο Ολυμπιακός και η αιώνια κόντρα με τον Παναθηναϊκό. Νικητής κι εδώ. Τέσσερα πρωταθλήματα και τρία Final 4.
Ο κόσμος τον λάτρεψε. Στην ΑΕΚ δεν κέρδισε τίτλο. Έφτασε όμως σε ένα ακόμα Final 4. Ο μοναδικός στην Ευρώπη που τα έχει καταφέρει με τρεις διαφορετικές ομάδες από την ίδια χώρα. Με το δικό του στιλ.
Δεν θα μπορούσε να λείψει ούτε από την Εθνική ομάδα. Δύο θητείες, στις αρχές των δεκαετιών του 80 και του 2000. Και μετά η πολιτική. Η φιλία του με τον Κώστα Καραμανλή τον έβαλε στη Βουλή για πρώτη φορά το 2004. Έμεινε εκεί ως το 2015. Διετέλεσε και υφυπουργός Αθλητισμού δύο φορές, από το 2007 ως το 2009 κι από το 2012 ως το 2013.
Έντονος, παθιασμένος με ό,τι καταπιάστηκε. Με το τσιγάρο στο χέρι και το αιώνιο μπλε σακάκι. Με ορκισμένους φίλους, αλλά και εχθρούς.
Το μπάσκετ ήταν η ζωή του. Πιο πάνω κι από αυτή ήταν μόνο η σύζυγός του Γιούλα κι η μονάκριβη κόρη τους, Θεοδώρα.
Στεφάνια στη μνήμη του Γιάννη Ιωαννιδη έχουν καταθέσει ο κ. Βαγγέλης Μαρινάκης, η AlterEgo Media αλλά και η ΠΑΕ Ολυμπιακός.