Εικόνες από τα υπόγεια καταφύγια στο Ισραήλ που χρησιμοποιούνται ως bomb shelter και τα οποία χρησιμοποιούν οι κάτοικοι ώστε να προφυλαχτούν από τους συνεχόμενους βομβαρδισμούς δημοσίευσε στον προσωπικό του λογαριασμό στο facebook έλληνας δημοσιογράφος που ζει στη Χάιφα μαζί με τη σύζυγό του και τα δύο τους παιδιά.
Τα bomb shelter ή mamad, όπως λέγεται στα Εβραϊκά υπάρχουν σε όλες τις καινούργιες πολυκατοικίες στο Ισραήλ.
Διαθέτουν διπλή πόρτα ασφαλείας και έχουν μαντεμένια πατζούρια, ενώ υπάρχει σύστημα κατάσβεσης φωτιάς (σπρίνκλερ), όπως και φίλτρα αέρα για χημικό πόλεμο.
Ο ισαρηλινός στρατός έχει ζητήσει από τους πολίτες να εξοπλίσουν τα καταφύγια τους με νερό, ξηρά τροφή αλλά και κουτί πρώτων βοηθειών.
Όπως αναφέρει στην ανάρτησή του ο Αχιλλέας Πεκλάρης οι πολίτες του Ισραήλ από το πρωί της Κυριακής έσπευσαν να προφυλαχτούν πηγαίνοντας στα υπόγεια καταφύγια της χώρας.
Η ανάρτησή του
«Λοιπόν, εσείς που δεν είσαστε Μεσανατολίτες μπορεί να φρικάρετε λίγο τώρα (κι άμα το δει και η μάνα μου θα με πάρει δέκα τηλέφωνα) και ν’ αρχίσετε τα «σήκω φύγε χθες μπρο», αλλά αυτό εδώ είναι το καταφύγιό μας, σε περίπτωση που ηχήσει συναγερμός στην περιοχή μας. Πολύ μικρή η πιθανότητα, αλλά “better safe than sorry”.
Σε όλες τις καινούργιες πολυκατοικίες υπάρχει ένα δωμάτιο σε κάθε διαμέρισμα το οποίο χρησιμοποιείται ως bomb shelter ή mamad, όπως λέγεται στα Εβραϊκά. Τις υπόλοιπες μέρες ειναι απλά το man cave / γραφειο μου. Οι τοίχοι είναι από μπετόν αρμέ (όχι τούβλα), το παράθυρο ασφαλίζει με ασήκωτα μαντεμένια πατζούρια και υπάρχει σύστημα κατάσβεσης φωτιάς (σπρίνκλερ), όπως και φίλτρα αέρα για χημικό πόλεμο (η Νάταλι το έζησε αυτο όταν ήταν παιδί, στον πόλεμο του Ιράκ). Η πόρτα είναι διπλή και επίσης ασφαλείας.
Χθες το απόγευμα ο Ισραηλινός στρατός ανακοίνωσε πως οι πολίτες σ’ όλη τη χώρα πρέπει να εξοπλίσουν τα καταφύγιά τους με διάφορα είδη – νερό και ξηρά τροφή για 72 ώρες, φακό με μπαταρίες, κουτί πρώτων βοηθειών κλπ.. Αυτό προκάλεσε ανησυχία σε αρκετό κόσμο (που το εξέλαβε ως ένδειξη οτι έρχονται δύσκολες στιγμές) και μέσα στο επόμενο τρίωρο δημιούργησε χάος σε πολλά σουπερ μάρκετ, καθως πολλοί έσπευσαν να στοκάρουν. Χρειάστηκε διευκρινιστική ανακοίνωση του Στρατού, οτι πρόκειται για τυπικό πρωτόκολο ασφαλείας και δεν υποννοεί τίποτα, απλά έπρεπε να διανεμηθεί.
Εμείς, αν και βρισκόμαστε σε ασφαλή περιοχή (μακριά για το βεληνεκές των ρουκετών της Χεζμπολάχ από τον Λίβανο και της Χαμάς από τη Γάζα), πήραμε τα βασικά της λίστας και διάφορες συσκευασμένες τροφές, απλώσαμε τη στρωματσάδα και μεταφέραμε πάνες / παιχνίδια κα. συμπράγκαλα των πιθηκιών. Μπήκε και ο βραστήρας, ο Παπαγάλος ο Λουμίδης (χωρίς σωστό καφέ όλα ειναι χειρότερα), κάμποσες σοκολάτες (που θα πρέπει να κρατηθω και να μην τις φάω όλες απόψε), βιβλία και δυο εξάδες νερά.
Η πιθανότητα να το χρησιμοποιήσουμε, με τα μεχρι στιγμής δεδομένα, είναι απειροελάχιστη. Αλλά, σε κάθε περίπτωση, αυτό είναι το καταφύγιό μας και είναι έτοιμο».
«Έκαψαν μέσα στο σπίτι της την γυναίκα που πρόσεχε τα παιδιά μου»
Ο Μάκης Λεβί είναι ένας από τους Έλληνες που ζούσαν στο Ισραήλ και επέστρεψε την Τρίτη στη χώρα μας.
Ο κ. Λεβί, που ζει μόλις 7χλμ από τη Λωρίδα της Γάζας, μίλησε στο Mega για το τι έζησαν ο ίδιος και η οικογένειά του το Σάββατο, όταν η Χαμάς εξαπέλυσε αιφνιδιαστική επίθεση.
«Όλα ξεκίνησαν το Σάββατο το πρωί ως ένα τυπικό Σάββατο πολέμου, εννοώντας ότι έρχονταν μόνο ρουκέτες. Μπήκαμε στο καταφύγιο με τα μικρά παιδιά μου, 8 και 10 ετών αντίστοιχα. Και επειδή ζούμε πολύ κοντά από το σημείο της επίθεσης, πολύ σύντομα άλλαξαν οι ήχοι που ακούμε συνήθως στην περιοχή. Ξαφνικά ακούγαμε ήχους από αυτόματα όπλα. Εκεί κατάλαβα ότι είναι κάτι άλλο γίνεται, δεν ήταν συνηθισμένο. Οι εικόνες που βλέπουμε τώρα, είναι από μέρη που περνάω καθημερινά με τα παιδιά μου για να πάω οπουδήποτε. Είναι η γειτονιά μου. Το πιο κοντινό που έφτασε σε μας είναι 1 χιλιόμετρο. Αυτό ήταν το τρομακτικό, γιατί έχεις δύο παιδιά σε καταφύγιο, έχουμε μεταξύ μας ενδοεπικοινωνία στην περιοχή, οπότε ξέρεις ότι είναι στον προηγούμενο οικισμό που έχουν μπει και έχουν σκοτώσει και κάψει κόσμο. Έχουν κάψει κόσμο στο σπίτι τους. Αυτό το πράγμα έχει ξεφύγει από τον πόλεμο και έχει γίνει θηριωδία», είπε αρχικά.
Για την προσπάθειά του να διαφυλάξει την αθωότητα και την ζωή των παιδιών του, ο κ. Λεβί τόνισε πως, «Ο γιος μου ο μικρός αν δεν γίνονταν όλα αυτά, την Κυριακή το πρωί θα έμπαινε στην τάξη με 30 άτομα. Αν υποθέσουμε ότι πάει τώρα στην τάξη του, θα μπει στην τάξη με 15 παιδάκια. Θεωρώ ότι το Ισραήλ δεν θα έχει άλλες απώλειες από τον πόλεμο. Στις φωτογραφίες που δείχνετε έχουμε πάρα πολύ κόσμο που ξέρουμε δυστυχώς, γι’ αυτό δεν μπορώ να βλέπω. Οι τρομοκράτες ήταν 1 χιλιόμετρο από το σπίτι μας, και εγώ τσακωνόμουν με τα παιδιά γιατί δεν μπορούσαν να βγουν στον δρόμο να παίξουν, αφού δεν υπάρχει συναγερμός. Ένιωσα όπως στην ταινία «Η ζωή είναι ωραία» με τον Ρομπέρτο Μπενίνι που προσπαθούσε να προστατεύσει το παιδί του στο στρατόπεδο κάνοντας τον παλιάτσο. Αυτό βγήκε ενστικτωδώς».
