Αναζήτηση
Για τον Abood Okal και την οικογένειά του, που βρίσκονται εγκλωβισμένοι στην πολιορκημένη Γάζα από το Ισραήλ, οι νύχτες είναι οι χειρότερες – και κάθε νύχτα χειρότερη από την προηγούμενη.
Όταν σκοτεινιάζει, οι βομβαρδισμοί στη Γάζα εντείνονται. Μερικές φορές, ακούγεται μια έκρηξη κάθε λίγα λεπτά, αρκετά κοντά ώστε να κάνει το σπίτι να τρέμει. Το πρωί, αισθάνονται τυχεροί που είναι ζωντανοί, γράφει η Washington Post.
Ο Okal και η σύζυγός του, Wafaa Abuzayda, μαζί με τον μόλις ενός έτους γιος τους Yousef, έφυγαν από το σπίτι τους έξω από τη Βοστώνη τον περασμένο μήνα, για μια προγραμματισμένη από καιρό επανένωση με τους γονείς τους.
Υποτίθεται ότι θα επέστρεφαν στην πατρίδα τους την Παρασκευή. Τώρα δεν ξέρουν πότε θα μπορέσουν να επιστρέψουν στις Ηνωμένες Πολιτείες.
«Είναι τρομακτικό», δήλωσε ο 36χρονος Okal, «νομίζω ότι η γυναίκα μου και εγώ θα ήμασταν πιο δυνατοί αν δεν είχαμε τον γιο μας μαζί μας».
Προσπαθούν να προσποιηθούν, για χάρη του γιου τους, ότι όλα θα πάνε καλά
Η οικογένεια του Οκάλ είναι ανάμεσα σε μια ομάδα περίπου 500 Αμερικανών που έχουν παγιδευτεί στη Γάζα, σύμφωνα με έναν αξιωματούχο των ΗΠΑ που μίλησε υπό τον όρο της ανωνυμίας.
Μετά τις πρωτοφανείς επιθέσεις του Σαββάτου από τη Χαμάς, το Ισραήλ συγκέντρωσε στρατεύματα κοντά στα σύνορα με τη Γάζα και σφυροκόπησε την περιοχή με αεροπορικές επιδρομές. Σύμφωνα με το υπουργείο Υγείας της Γάζας, περισσότεροι από 1.500 άνθρωποι έχουν σκοτωθεί, συμπεριλαμβανομένων εκατοντάδων παιδιών.
Καθώς ο Okal μιλούσε στο τηλέφωνο από το σπίτι των πεθερικών του, τις πρώτες πρωινές ώρες της Παρασκευής, ακούστηκαν τουλάχιστον οκτώ εκρήξεις, ενώ άλλες ακούγονταν στο βάθος.
Ο ύπνος είναι αδύνατος. Οι βόμβες τούς ξυπνούν, δήλωσε ο Okal, ο οποίος μαζί την σύζυγό του σηκώνονται νωρίς, φροντίζουν εναλλάξ το μικρό τους παιδί και προσπαθούν με κάθε τρόπο να προσποιηθούν, για χάρη του, ότι όλα θα πάνε καλά.
Το ηλεκτρικό ρεύμα έχει χαθεί. Η οικογένεια βασίζεται σε μερικούς ηλιακούς συλλέκτες, μερικές μπαταρίες και power banks για να φορτίζουν τα τηλέφωνά τους και να ανοίγουν την τηλεόραση για τις ειδήσεις. Οι προμήθειες σε γάλα και πάνες λιγοστεύουν.
Η αγορά απέναντι δεν έχει πια εμφιαλωμένο νερό. Σύντομα θα πρέπει να επιλέξουν αν θα ρισκάρουν να πάνε πιο μακριά για να το αναζητήσουν, εκθέτοντας τους εαυτούς τους σε περισσότερους πιθανούς κινδύνους, ή αν θα αρχίσουν να πίνουν το νερό από μια δεξαμενή που συνήθως χρησιμοποιείται μόνο για το πλύσιμο ή το μπάνιο.
«Αυτή είναι ίσως η πιο τραυματική εμπειρία της ζωής μου»
Ο Okal εργάζεται στον φαρμακευτικό κολοσσό Bristol Myers Squibb και ζει στο Medway, μια μικρή πόλη νοτιοδυτικά της Βοστώνης. Πήγε κολέγιο στο Νιου Τζέρσεϊ και έκανε μεταπτυχιακές σπουδές στη Γιούτα.
Κάποτε, όταν έκανε πεζοπορία στο Εθνικό Πάρκο Ζάιον, παγιδεύτηκε μαζί με μια ομάδα φίλων του από μια πλημμύρα. Μετά από πολλές ώρες, κατάφεραν να βγουν, αλλά οι φύλακες του πάρκου, τους είπαν ότι ήταν τυχεροί που επέζησαν. Τώρα, αυτή η αίσθηση του ενστικτώδους φόβου τον συνοδεύει σχεδόν συνέχεια.
«Αυτή είναι ίσως η πιο τραυματική εμπειρία της ζωής μου», είπε. Φοβάται για τη γυναίκα του, το παιδί του, τους γονείς του, τα αδέλφια του, την ευρύτερη οικογένειά του. Έχει ξαναζήσει περιόδους βίαιων συγκρούσεων στη Γάζα, αλλά τίποτα σαν αυτό. «Δεν έχω ξαναδεί πράγματα τέτοιας κλίμακας», τόνισε.
Ο Okal και ο Abuzayda έχουν προσπαθήσει να μπουν σε μια λίστα ανθρώπων που επιτρέπεται να φύγουν από τη Γάζα, μέσω του συνοριακού περάσματος της Ράφα με την Αίγυπτο, αλλά δεν είναι σίγουροι αν λειτουργεί ή αν θα τους γυρίσουν πίσω.
Όταν η αδελφή του, επίσης Αμερικανίδα υπήκοος, πήγε στο ίδιο πέρασμα με τα παιδιά της νωρίτερα αυτή την εβδομάδα, βομβαρδίστηκε, ανέφερε ο Okal. Έφυγαν για να σωθούν.
«Ζούμε μαζί ή πεθαίνουμε μαζί»
Το ζευγάρι κάνει επανειλημμένα τηλεφωνήματα στις πρεσβείες των ΗΠΑ στο Ισραήλ και την Αίγυπτο, αλλά δεν έχει υπάρξει καμία συγκεκριμένη βοήθεια μέχρι στιγμής – ακόμη και όταν οι Ηνωμένες Πολιτείες ανακοίνωσαν την Πέμπτη ότι θα οργανώσουν πτήσεις τσάρτερ για την εκκένωση Αμερικανών πολιτών που προσπαθούν να φύγουν από το Ισραήλ.
Αν ο γιος του ήταν στο σπίτι, είπε ο Okal, θα έπαιζε στην αυλή τους στην κούνια και θα πήγαινε στον παιδικό σταθμό. Τώρα βγαίνουν με το ζόρι έξω. Πρόσφατα έπεισε τους γονείς του να εγκαταλείψουν τη γειτονιά τους, η οποία δέχτηκε σφοδρό βομβαρδισμό, για να έρθουν να μείνουν μαζί του και με τα πεθερικά του.
«Ζούμε μαζί ή πεθαίνουμε μαζί, αυτή είναι η νοοτροπία μας», δήλωσε χαρακτηριστικά.
