Αναζήτηση
Η εξάπλωση των ξενόφερτων ψαριών στα ελληνικά νερά μπορεί να περιοριστεί αν οι Έλληνες τα βάλουν στο τραπέζι τους στη θέση ντόπιων ειδών.
Τέσσερα ξενικά είδη του Αιγαίου ήταν αντικείμενο του προγράμματος 4Alien που υλοποίησαν το WWF Ελλάς υπό τον συντονισμό του Ελληνικού Κέντρου Θαλάσσιων Ερευνών και σε συνεργασία με το ΑΠΘ.
Η αγριόσαλπα (Siganus rivulatus), ο γερμανός (Siganus luridus), ο σαρδελόγαυρος (Etrumeus golanii) και το λεοντόψαρο (Pterois miles) έχουν υψηλή διατροφική αξία, προέκυψε από τη μελέτη.
Αγριόσαλπες στην Κρήτη. Στο μεγαλύτερο μέρος της Ελλάδας οι καταναλωτές δεν γνωρίζουν το είδος.
Τα τέσσερα ξενικά είδη «αποτελούν αποδεδειγμένα πλέον πλούσια πηγή πρωτεΐνης άριστης ποιότητας (20%) η οποία είναι εφάμιλλη του κρέατος, έχουν χαμηλή περιεκτικότητα σε λίπος και υψηλά ποσοστά ωμέγα-3 λιπαρών, γνωστών για τις ευεργετικές τους ιδιότητες στην υγεία του καρδιαγγειακου συστήματος, δεν περιέχουν υδατάνθρακες και είναι ιδανικά για δίαιτες με χαμηλά λιπαρά» αναφέρει σε ανακοίνωσή του το WWF Ελλάς.
Επιπλέον, η αγριόσαλπα και ο γερμανός αποδείχθηκαν πλούσια σε ένα ξεχωριστό ωμέγα-6 λιπαρό οξύ, το αραχιδονικό οξύ, το οποίο είναι απαραίτητο για την υγεία του εγκεφάλου και του ανοσοποιητικού συστήματος.
Λεοντόψαρο στην Αίγινα. Το είδος έχει δηλητηριώδη αγκάθια, το κρέας του όμως είναι ασφαλές (Λεωνίδας Σταύρου)
«Τα ξενικά είδη έχουν έρθει στις θάλασσές μας, ας τα βάλουμε και στη διατροφή μας» δήλωσε η Παρασκευή Κ. Καραχλέ, ιχθυολόγος του ΕΛΚΕΘΕ και συντονίστρια του προγράμματος.
«Μέσα από το πρόγραμμα 4Alien επιβεβαιώθηκε ότι τα είδη που μελετήθηκαν είναι νόστιμα και υγιεινά. Τρώγοντάς τα, βοηθάμε πολλαπλά: να αυξηθεί το εισόδημά των ψαράδων, να μειωθεί η αλιευτική πίεση στα αυτόχθονα ιχθυαποθέματα και να αντιμετωπιστεί αυτή η περιβαλλοντική απειλή» επισήμανε.
O γερμανός είναι στενός συγγενής της αγριόσαλπας και έχει παρόμοιο μέγεθος (Roban Kramer / Wikimedia Commons)
Η αγριόσαλπα και ο γερμανός ήδη καταναλώνονται ευρέως στα Δωδεκάνησα, όμως στην υπόλοιπη Ελλάδα παραμένουν άγνωστα.
Η τριετής έρευνα του προγράμματος έδειξε ότι τα συγκεκριμένα τέσσερα είδη είναι πλέον καλά εγκατεστημένα στις ελληνικές θάλασσες, κυρίως στα νότια της χώρας όπου τα νερά είναι πιο θερμά.
Συνολικά, περισσότερα από 1.000 ξενικά είδη εκτιμάται ότι έχουν εισβάλλει μέχρι σήμερα στη Μεσόγειο, τα περισσότερα από τη Διώρυγα του Σουέζ.
Αυτή ήταν η διαδρομή που ακολούθησε για παράδειγμα το λεοντόψαρο, το οποίο ανταγωνίζεται ντόπια είδη και ασκεί νέες περιβαλλοντικές πιέσεις στα ελληνικά νερά.
Εκτός όμως από τις οικολογικές επιπτώσεις, τα ξενικά είδη συχνά προκαλούν ζημιές και στα αλιευτικά εργαλεία και πλήττουν οικονομικά τους ψαράδες.
Στο πλαίσιο του προγράμματος πραγματοποιήθηκαν και δοκιμές γευσιγνωσίας (μεταξύ άλλων με πατέ σαρδελόγαυρου, καπνιστό σαρδελόγαυρος, jerky σαρδελόγαυρου, ceviche γερμανού, μελίπαστο γερμανός, καπνιστό λεοντόψαρο και κατεψυγμένο φιλέτο λεοντόψαρου), με τους συμμετέχοντες να δηλώνουν ότι θα τα έβαζαν στη διατροφή τους.
