Γλώσσα

Την Πέμπτη, λίγο μετά το τέλος της συνεδρίασης του Εκτελεστικού Γραφείου, συριζαϊκές πηγές διέρρευσαν όσα είπε ο πρόεδρος στο όργανο το οποίο προτίμησε να συγκαλέσει.

Ανάμεσα στα πολλά που εκείνος διεμήνυσε στην εσωκομματική του αντιπολίτευση, λοιπόν, ανέφερε ότι «όπως συμβαίνει με κάθε νέα αρχή, είναι φυσικό να υπάρχουν αρρυθμίες και ορισμένα ζητήματα να απαιτούν διόρθωση στον τρόπο λειτουργίας μας.

Σας λέω όμως ότι το κόμμα μας θα λειτουργεί συντεταγμένα, θεσμικά, συλλογικά. Θα λειτουργούμε με βάση το Καταστατικό και τις Θέσεις μας». Και ζήτησε από τα στελέχη του «να μην είμαστε αυτοαναφορικοί», συμπληρώνοντας «από μεριάς μου θέλω να τηρήσω τη θεσμική διαδικασία και θα παροτρύνω για ενότητα. Δεν μ’ ευχαριστεί αυτή η κατάσταση. Ο σεβασμός στη διαφορετικότητα του άλλου είναι ταυτοτικό ζήτημα για εμένα».

Η αυτολεξεί παράθεση των διαρροών έχει αξία. Εχει, εφόσον τις αντιπαραβάλλει κανείς με τη γλώσσα την οποία συνηθίζει να χρησιμοποιεί ο συριζαίος αρχηγός όταν μιλάει έξω από τις κλειστές κομματικές πόρτες.

Υφος

Όποιος έχει προσέξει πώς εκφράζεται στα «αδιαμεσολάβητα» βίντεο ή πώς απαντά χωρίς χειρόγραφο στα μίντια, αντιλαμβάνεται αμέσως ότι κάποιος ή κάποιοι φρόντισαν να χτενίσουν τα λεγόμενά του, ώστε να ακούγονται πιο προεδρικά.

Η επιλογή των λέξεων με τις οποίες παρουσιάζει τις απόψεις του πάνω σε θέματα – είτε εξωτερικής πολιτικής είτε εσωτερικής κατανάλωσης – που ο ίδιος έχει παραδεχτεί ότι δεν γνωρίζει κάθε πτυχή τους, φανερώνει ποιος ή ποιοι τον έχουν συμβουλέψει προτού τοποθετηθεί.

Για την ακρίβεια, όταν είναι ειλικρινά ο εαυτός του αποκαλύπτει πόσο εγγύτερα βρίσκεται στον φιλελευθερισμό των αμερικανών Δημοκρατικών – όπως έκανε ενώπιον του ΣΕΒ, ζητώντας να μη δαιμονοποιείται το κεφάλαιο.

Οταν, πάλι, το κόμμα τού έχει κάνει φροντιστήριο αριστεροσύνης εμφανίζεται σαν άξιος συνεχιστής της τσιπρικής παρακαταθήκης – όπως στο συνέδριο του «Economist» τις προάλλες, όπου δήλωσε υπέρμαχος της αποκατάστασης και κατοχύρωσης των συλλογικών διαπραγματεύσεων. Συχνά δείχνει επηρεασμένος κι από το πεζοκεφαλαίο πολακικό ιδίωμα – ειδικά όποτε θέλει να ασκήσει κριτική στην κυβέρνηση.

Το κασσελακικό ύφος, δηλαδή, ντύνει συχνότερα τις σκέψεις άλλων.