Στις 7 Οκτωβρίου, κατσαπλιάδες δολοφόνοι από τη Λωρίδα της Γάζας εισέβαλαν συντονισμένα στο Ισραήλ και με σχέδιο επιτέθηκαν σε αμάχους, σε μια μουσική εορτή και σε κιμπούτς, σκοτώνοντας, βιάζοντας (ακόμα και παιδιά), λεηλατώντας, καίγοντας πτώματα, βεβηλώνοντας άλλα. Περίπου 1.500 ήταν οι νεκροί. Οι εισβολείς πήραν μαζί τους τουλάχιστον 229 αμάχους, βρέφη, παιδιά, γυναίκες, γέρους, με στόχο να τους χρησιμοποιήσουν ως ασπίδα ώστε να μην έχουν συνέπειες από το Ισραήλ – ή έστω να έχουν τις λιγότερες.

Το πλήγμα ήταν μεγάλο. Το Ισραήλ ήταν επόμενο να αντιδράσει. Ο κόσμος κρατούσε την ανάσα του, ανέμενε η ανταπόδοση να είναι άμεση. Το Ισραήλ όμως απέδειξε ότι μπορούσε να διαχειριστεί τον θυμό. Οχι προφανώς επειδή το απειλούσαν διάφοροι άλλοι περιφερειακοί κατσαπλιάδες (η Χεσμπολάχ στον Λίβανο, διάφοροι τζιχάντ στη Συρία και στο Ιράν) αλλά διότι σχεδίαζε τη στρατηγική του – με στόχο, λιγότερους ισραηλινούς νεκρούς και περισσότερα στοχευμένα πλήγματα κατά της Χαμάς. Επιπλέον, ζητά από τους αμάχους να αποχωρήσουν προς την ασφαλή νότια περιοχή της Λωρίδας της Γάζας.

Η Δύση συγκλονίστηκε από το χτύπημα της Χαμάς, αλλά δεν είχαν όλοι στη Δύση την ίδια αντίδραση. Ολα τα κράτη του δυτικού κόσμου – με πρώτη την Αμερική – βρέθηκαν να συμπαραστέκονται στο Ισραήλ, πολλά με αστερίσκους. Κάποια κράτη θα ήθελαν το Ισραήλ να μην απαντήσει, απλώς να θρηνήσει (όπως έκανε η Γαλλία μετά το Μπατακλάν) και να προσπαθήσει να απελευθερώσει ομήρους. Πράγμα αδύνατον. Αφενός, θα ήταν σαν να παραδεχόταν ότι είναι όμηρος των εξτρεμιστών του Ισλάμ. Αφετέρου, επειδή όλοι στο Ισραήλ θυμούνται το 2011, όταν ο Νετανιάχου αντάλλαξε 1.027 κρατουμένους, εκ των οποίων 280 ισοβίτες, με μόνο έναν στρατιώτη, τον Τζιλάντ Σαλίτ.

Ωστόσο, στη Δύση (ασφαλώς και στη χώρα μας) υπάρχει ένα κρίσιμο μέγεθος πολιτών που δεν συντάσσονται με τη στάση των κρατών τους. Είτε επειδή «είναι με τον άνθρωπο» είτε επειδή είναι της άποψης πως για ό,τι συμβαίνει φταίει το Ισραήλ (η σημερινή παραλλαγή τού «Καλά να πάθουν», της φράσης που δικαιολογούσε το τρομοκρατικό χτύπημα της 11ης Σεπτεμβρίου) είτε διότι στρατηγικά πρέπει να ηττηθεί η Δύση (όπως πιστεύουν διάφορα ταυτοτικά κινήματα) είτε επειδή μεταναστευτικές κοινότητες έχουν δημιουργήσει κοινότητες συμφερόντων. Ολα αυτά έχουν επιπτώσεις.

Χθες μάθαμε ότι η 22χρονη Σάνι Λουκ, που στα βίντεο της 7ης Οκτωβρίου οι κατσαπλιάδες απαγωγείς της περιέφεραν το σώμα της στη Γάζα, είναι νεκρή. Ταυτοποιήθηκε από τμήμα του κρανίου της, «αυτά τα βάρβαρα, σαδιστικά ζώα απλά έκοψαν το κεφάλι της» είπε ο πρόεδρος Χέρτζογκ. Ενας από τους λόγους της βάρβαρης βιαιότητας εναντίον της είναι ότι ήταν νέα, γυναίκα και δεν έκρυβε το σώμα της: οι οπαδοί της μπούργκας και της γυναικείας καταπίεσης μισούν το γυναικείο σώμα, αδυνατούν να κατανοήσουν το νόημα της χειραφέτησης.

Η ανακοίνωση του φρικτού τέλους της νεαρής, που πήγε να διασκεδάσει χορεύοντας για την ειρήνη, δεν άλλαξε το φρόνημα όσων εκφράζουν μίσος για τον εβραϊσμό και για το Ισραήλ. Ισως επειδή δεν είναι απλώς μίσος για το Ισραήλ, είναι μίσος για τον δυτικό κόσμο του οποίου το Ισραήλ είναι εμπροσθοφυλακή σε έναν γεωγραφικό χώρο αποτυχημένων ισλαμιστικών κρατών. Το μίσος αυτό κάνει τις φεμινίστριες να ανέχονται την καταπίεση της γυναίκας, τους ΛΟΑΤΚΙ να προσβλέπουν στους καταπιεσμένους μουστακαλήδες που γκρεμίζουν από τις πολυκατοικίες τους γκέι, τους άθεους προοδευτικούς που διεκδικούν πολυπολιτισμικότητα να επενδύουν στους φρουρούς της θεοκρατίας… Μωραίνει Κύριος ους βούλεται απολέσαι.

Το ΕΑΜ, η Αντίσταση και ο δήμαρχος Χαλανδρίου

Ο Δήμος Χαλανδρίου απαντά στην αναφορά, από το χθεσινό σημείωμα της σελίδας, στην παρέλαση της 28ης Οκτωβρίου στο Χαλάνδρι και στην ανάκρουση του ύμνου του ΕΑΜ. Στην επιστολή σημειώνεται:

«[…] Οφείλουμε […] να αναφέρουμε τα παρακάτω, δεδομένου ότι από άγνοια ή τεχνηέντως ο αρθρογράφος δημιουργεί εσφαλμένες εντυπώσεις, με ψευδείς ισχυρισμούς για τον Δήμο Χαλανδρίου και απαξίωση για την Εθνική Αντίσταση.

Ο ύμνος του ΕΑΜ παίζεται στις παρελάσεις στο Χαλάνδρι από το 2003, από την εποχή που ήταν δήμαρχος ο γνωστός… κομμουνιστής Γρηγόρης Ζαφειρόπουλος. Τότε βέβαια τα αντάρτικα στην παρέλαση ήταν απόδειξη εθνικής συμφιλίωσης και έως τέτοια γίνονταν δεκτά με θετικά σχόλια. Δημιουργεί ερωτήματα λοιπόν το γεγονός ότι, από όταν ανέλαβε ο δήμαρχος Σίμος Ρούσσος, τα αντάρτικα στην παρέλαση κατέστησαν δράση ιδεοληπτική, διχαστική, δήλωση “πεποίθησης ρεβάνς” και απόδειξη ότι “το όπλο βρίσκεται ακόμα παρά πόδα”.

Η Εθνική Αντίσταση, θυμίζουμε στον αρθρογράφο σας, έχει αναγνωριστεί και εορτάζεται με νόμο από το 1982, γεγονός που δεν δικαιολογεί ούτε την απαξίωσή της ούτε τις συνεχείς επιθέσεις στον δήμαρχο Χαλανδρίου για την οφειλόμενη απόδοση τιμών σε όσους αγωνίστηκαν ενάντια στην τριπλή ξενική κατοχή».

Απάντηση Ηλία Κανέλλη: Κρίμα που οι δήμοι και οι κοινότητες της υπόλοιπης Ελλάδας δεν εμπνεύστηκαν, όπως ο Σίμος Ρούσσος, από τον Γρηγόρη Ζαφειρόπουλο και δεν τραγουδούν «εμείς θέλουμε λαοκρατία» στις παρελάσεις παραβιάζοντας τον νόμο του 1982!

Για όσους έχουν αμφιβολία ότι η εξισλαμισμένη εβραιοφοβία, που τα προηγούμενα χρόνια εκφραζόταν με επιθέσεις κατά εβραϊκών στόχων στις δυτικές μητροπόλεις, είναι ο νέος αντισημιτισμός, παραπέμπω σε όσα συνέβησαν προχθές στο αεροδρόμιο της περιφερειακής πρωτεύουσας του Νταγκεστάν, Μαχατσκαλά, στη Ρωσία, όταν εξαγριωμένο πλήθος απειλούσε να λιντσάρει Εβραίους που τους έψαχνε στα αεροπλάνα. Τίποτα δεν έμαθε στην ανθρωπότητα το Ολοκαύτωμα. Τζάμπα και τόσα συνθήματα «δεν ξεχνώ» και «ποτέ πια».

Τελευταία Νέα