Αναζήτηση
Κι ενώ ο κόσμος κοιτάζει αλλού, οι μάχες στην Ουκρανία εντείνονται. Απαντώντας στην καλοκαιρινή αντεπίθεση του Κιέβου, και θέλοντας να ανακτήσει την πρωτοβουλία πριν μπει για τα καλά ο χειμώνας, ο Βλαντίμιρ Πούτιν διέταξε πριν από έναν μήνα και πλέον τις ρωσικές δυνάμεις να εξαπολύσουν τοπικές επιθέσεις σε πολλά σημεία κατά μήκος της γραμμής του μετώπου – στο Νοτιοανατολικό Ντονμπάς, στην Αντβιίνκα, στο Βορειοανατολικό Ντονμπάς, προς το Κουπιάνσκ, στη Ζαπορίζια, βόρεια του Τοκμάκ… Ειδικά η Αντβιίνκα εξελίσσεται σε ένα νέο Μπαχμούτ. Μόνο που το Μπαχμούτ δεν είχε πραγματική στρατηγική σημασία, ήταν ένα σύμβολο που ήθελαν να δημιουργήσουν για τον εαυτό τους οι μισθοφόροι της Wagner, ενώ η Αντβιίνκα είναι ουσιαστικά η πύλη για το Νότιο Ντονμπάς: αν οι Ουκρανοί τη χάσουν, τότε θα «κλειδωθούν» έξω από την περιοχή αυτή και το μεγαλύτερο μέρος όσων έχουν καταφέρει στο Βόρειο Ντονμπάς θα έχει μικρή σημασία. Προς το παρόν, οι ουκρανικές δυνάμεις υπερασπίζονται λυσσαλέα την πόλη και οι Ρώσοι δεν έχουν καταφέρει να την περικυκλώσουν – θα συνεχίσουν ωστόσο να προσπαθούν. Δεν είναι λοιπόν παράξενο που το Κίεβο μοιάζει να ανησυχεί πολύ. Φήμες θέλουν τον ουκρανό στρατιωτικό διοικητή Βαλέρι Ζαλούζνι να επιχειρηματολογεί πως η ουκρανική αντεπίθεση έχει σχεδόν τελειώσει, ότι πρέπει να κρατήσουν τις θέσεις που έχουν σήμερα και να προετοιμαστούν για επιχειρήσεις την επόμενη χρονιά. Αλλά ο Βολοντίμιρ Ζελένσκι δεν συμφωνεί, ή δεν το ομολογεί, διότι φοβάται πως στην οποιαδήποτε υπόνοια ότι ο πόλεμος στην Ουκρανία έχει περιέλθει σε τέλμα – όπως υποστήριξε χθες ο λευκορώσος δικτάτορας Αλεξάντερ Λουκασένκο, στενός σύμμαχος του Πούτιν – η Δύση θα πάψει να παρέχει βοήθεια στη χώρα.
Καλύτερα και χειρότερα
Στην πραγματικότητα, γράφει στους βρετανικούς «Times» ο Μάικλ Κλαρκ, καθηγητής αμυντικών σπουδών στο King’s College του Λονδίνου, τα γεγονότα του καλοκαιριού είναι και καλύτερα και χειρότερα από ένα «τέλμα», αλλά οι ουκρανοί ηγέτες δεν είναι καθόλου βέβαιοι πως οι δυτικοί πολιτικοί, ή η κοινή γνώμη των χωρών τους, το κατανοούν αυτό. Η κατάσταση στην Ουκρανία, εξηγεί, είναι καλύτερη από αδιέξοδο διότι οι ουκρανικές δυνάμεις προκαλούν στις τελευταίες επιθέσεις τους βαριές απώλειες στις ρωσικές – και στην Αντβιίνκα, όπου η Ρωσία έχει «ρίξει» έως και οκτώ ταξιαρχίες, και στη Ζαπορίζια, νότια του Οριχίβ, και στα ρωσικά μετόπισθεν, με τα πλήγματα που πραγματοποιούν χάρη στους δυτικούς πυραύλους. Είναι όμως παράλληλα και χειρότερη από αδιέξοδο γιατί ο πόλεμος στην Ουκρανία είναι πλέον ένας πόλεμος φθοράς, του είδους που οι δυτικές δυνάμεις δεν έχουν ξαναδεί μετά τους παγκόσμιους πολέμους του προηγούμενου αιώνα. Τους πολέμους φθοράς, τους κερδίζει τελικά η πλευρά που μπορεί καλύτερα να κινητοποιήσει τις βιομηχανίες της και να εφαρμόσει την παραγωγική της ικανότητα απευθείας στο πεδίο της μάχης. Μόνο με δυτική στήριξη θα μπορέσει η Ουκρανία να ανταγωνιστεί σε αυτόν τον τομέα τη Ρωσία – η οποία δεν είναι μόνη εν προκειμένω, ποντάρει στη βοήθεια της Βόρειας Κορέας, του Ιράν και της Κίνας. Το Κίεβο φοβάται λοιπόν ότι οι μάχες που μαίνονται σε ένα εργοστάσιο παραγωγής οπτάνθρακα και ένα λατομείο κοντά στην Αντβιίνκα, ενδεχομένως να πείσουν τους δυτικούς παρατηρητές, όταν μετατοπίσουν ξανά τη ματιά τους από τη Μέση Ανατολή στην Ουκρανία, πως αντί για τις μεγάλες ουκρανικές νίκες στις οποίες ήλπιζαν έχει ξεκινήσει ένας πόλεμος φθοράς – από αυτούς που και απογοητεύουν και κουράζουν.
Ευσεβής πόθος η ειρήνη
Στο μεταξύ, η ειρήνη παραμένει ένας ευσεβής πόθος. Μία σύνοδος για την ειρήνη, αντίστοιχη με εκείνες που είχαν πραγματοποιηθεί τον Ιούνιο στη Δανία και τον Αύγουστο στη Σαουδική Αραβία, διοργανώθηκε το Σαββατοκύριακο, με πρωτοβουλία του Κιέβου, στη Μάλτα, ώστε να διασφαλιστεί «η ευρύτερη δυνατή διεθνής στήριξη» για το ειρηνευτικό σχέδιο των 10 σημείων που έχει καταθέσει ο Ζελένσκι. Συμμετείχαν αξιωματούχοι από 66 χώρες, πέραν της Ρωσίας, ωστόσο, αυτή τη φορά απουσίαζε και η Κίνα, η οποία είχε συμμετάσχει στη σύνοδο της Τζέντας.
