Μετά τις ανακοινώσεις Χατζηδάκη για τους ελεύθερους επαγγελματίες ξεκινά το γνωστό πολυπαιγμένο έργο, ότι χτυπάει η κυβέρνηση τους «αδύναμους» και αφήνει στο απυρόβλητο ελεύθερους να «μαγειρεύουν» τα οικονομικά τους, τους μεγάλους επιχειρηματικούς ομίλους. Ολοι αυτοί ξεχνάνε μια παραδοχή. Η κυβέρνηση η σημερινή όπως και όλες οι προηγούμενες κυβερνήσεις δεν θέλουν να τα βάλουν με κανέναν. Πόσω μάλλον με τους πανίσχυρους ελεύθερους επαγγελματίες (γιατρούς, δικηγόρους, συμβολαιογράφους κ.λπ.). Αναγκάστηκε να το κάνει, γιατί σε διαφορετική περίπτωση θα έβρισκε απεναντί της όλους τους υπόλοιπους, που φωνάζουν για τους μνημονιακούς φόρους της κλίμακας φορολογίας εισοδήματος που συνεχίζουν να υφίστανται. Την εποχή που σφίγγουν εκ νέου τα οικονομικά, αν θέλουμε να μειωθούν αυτοί οι φόροι, πρέπει να βρούμε και τα λεφτά. Δεν θα τους «γεννήσει» μόνη της η οικονομία.

Το επιχείρημα περί «αδύναμων» επίσης δεν ευσταθεί. Πρώτα από όλα για να χαρακτηριστεί κάποιος αδύναμος οικονομικά και να δικαιούται της αρωγής φτώχειας του κράτους, πρέπει να γνωρίζουμε ποιο είναι το πραγματικό του εισόδημα. Το δίκαιο για να φορολογηθεί. Στη συγκεκριμένη περίπτωση δεν το γνωρίζουμε. Αρα δεν ξέρουμε και ποιος είναι ο αδύναμος που θα επιβαρυνθεί. Αυτό ωστόσο λύνεται. Οποιος νιώθει δυνατός, επαρκώς καθαρός με τα φορολογικά του πεπραγμένα, πεδίο δόξης λαμπρόν να τα αμφισβητήσει (τα τεκμήρια) και να ζητήσει να φορολογηθεί για το εισόδημα που ο ίδιος θα δηλώσει και όχι για το τεκμαρτό. Προφανώς θα ελεγχθεί. Αρα να η ευκαιρία μιας προσωποποιημένης φορολόγησης, η οποία επιπλέον θα ξεκλειδώνει και τον δρόμο για τα επιδόματα, εφόσον τα εισοδήματά του είναι τόσο χαμηλά ώστε να τα δικαιούται. Οι υπόλοιποι πλέον δεν θα τα εισπράττουν και αν μπορεί να ψέξει κάποιος την κυβέρνηση, είναι ότι κακώς δεν ζητάει πίσω αναδρομικά όσα δόθηκαν σε μη δικαιούχους. Το ποσό ετησίως που σε μεγάλο βαθμό κακώς δινόταν ξεπερνάει τα 100 εκατομμύρια ευρώ.

Το άλλο θέμα περί ισχυρών που ξεφεύγουν είναι η γνωστή ανόητη συζήτηση που γνώρισε μεγάλες δόξες την προηγούμενη δεκαετία. Οι πολύ μεγάλες επιχειρήσεις έχουν οργανωμένα λογιστήρια, τους καλύτερους ειδικούς σε κάθε τομέα, ελέγχονται και συνεισφέρουν τεράστια ποσά στα δημόσια ταμεία και την οικονομία μέσω της απασχόλησης που προσφέρουν, του τεράστιου τζίρου και των ποσών που καταβάλλουν σε φόρους και εισφορές. Ως προς την ταξικότητα των φόρων και εισφορών, απλά θυμίζω ότι η επιβολή ασφαλιστικών εισφορών από τον ΣΥΡΙΖΑ (Γ. Κατρούγκαλος) σε σύνδεση με το εισόδημα οδήγησε σε μείωση του καθαρού εισοδήματος που δήλωναν οι αυτοαπασχολούμενοι, από τα 5 δισ. ευρώ το 2015 στα 3,3 δισ. ευρώ το 2017. «Εξαφανίστηκαν» τα κέρδη και εμφανίστηκε ένα μέρος τους όταν μειώθηκε ο εισαγωγικός φορολογικός συντελεστής από την κυβέρνηση της ΝΔ το 2019, στο 9%. Παρά τη μείωση του φόρου, ωστόσο, ουδέποτε το ποσό που δήλωναν ετησίως δεν επέστρεψε στο 2015. Τα στοιχεία του 2022, με το ΑΕΠ να καλπάζει, τα καθαρά προς φορολόγηση κέρδη τους μετά βίας έφτασαν τα 4,2 δισ. Προφανώς αυτό είναι και το πλέον εξοργιστικό κομμάτι. Οτι δήλωναν λιγότερα από τη χειρότερη εποχή της κρίσης.

Πού είναι το πρόβλημα με όσα ανακοίνωσε η κυβέρνηση; Στο ότι το τεκμήριο είναι ένα οριζόντιο μέτρο. Αρα αφενός εύκολα αμφισβητείται ως προς τη δικαιοσύνη που φέρνει και αφετέρου μπορούν να δυσφημιστεί από κάποιες περιπτώσεις ακραίων επιβαρύνσεων που μπορεί να προκαλέσει.