Τις τελευταίες μέρες φόρεσε το κοστούμι του, έδεσε τη γραβάτα του και γέμισε το πρόγραμμά του με κλασικές πολιτικές υποχρεώσεις. Δήλωσε μπροστά στις κάμερες – με φόντο τον Αρειο Πάγο – πως το κόμμα του θα είναι «στο πλευρό όλων των έντιμων δικαστών».
Κάλεσε τους βουλευτές του να ρίξουν τους εσωκομματικούς τόνους – επειδή η μεταξύ τους αντιπαράθεση «κάποτε παίρνει χαρακτηριστικά απαράδεκτης σύγκρουσης» – και να ανεβάσουν τους αντιπολιτευτικούς. Ακουσε μέσα στην αίθουσα της Γερουσίας τον Τσακαλώτο να του επισημαίνει ότι ενότητα με διαγραφές δεν γίνεται.
Εσφιξε το χέρι του Πρωθυπουργού ον κάμερα και αιτήθηκε το δικαίωμα του εκλέγεσθαι για τους απόδημους. Αφησε για λίγο στην άκρη των πλάνων τους συντρόφους που εμφανίζονται ως κασσελακικότεροι του Κασσελάκη. Πλέον έμπειρα κομματικά στελέχη με προϋπηρεσία στην προηγούμενη αρχηγική περίοδο τον συνοδεύουν και φροντίζουν για το προφίλ που φιλοτεχνεί.
Και ως διά μαγείας εξαφανίστηκε το πρόσωπό του από τον τηλεοπτικό αέρα πρωινάδικων, μεσημεριανάδικων και λοιπών λαϊφστάιλ εκπομπών. Το επικοινωνιακό λίφτινγκ του Στέφανου Κασσελάκη φαίνεται. Αρκεί, όμως, για να αλλάξει ο τρόπος που τον κοιτάει το εκλογικό σώμα;