Οταν έγινε γνωστή η σύνθεση αυτής της Βουλής, εκφράστηκαν πολλές ανησυχίες. Αλλοι προέβλεψαν την επιστροφή στα κοινοβουλευτικά ειωθότα των μνημονιακών χρόνων – στα σόου, δηλαδή, διαφόρων αυτοσυστηνόμενων ως αντισυστημικών από το βήμα της Ολομέλειας. Κάποιοι είδαν τον κίνδυνο τα τρία δεξιά της Δεξιάς κομματίδια να δίνουν τον τόνο στην αντιπολιτευτική κριτική που ακούγεται μέσα στις αίθουσες του βουλευτηρίου – συμπαρασύροντας τη συμπολίτευση σε λιγότερο φιλελεύθερη ρητορική. Μερικοί φοβήθηκαν ότι το Σώμα θα σπαταλάει αρκετό χρόνο για να τιθασεύσει τους πολλούς μικρούς πολιτικούς ναρκισσισμούς που φιλοξενεί μια οκτακομματική Βουλή.
Μέχρι σήμερα καμία από τις παραπάνω εκτιμήσεις δεν επαληθεύτηκε πλήρως. Αλλά και καμία από τις αγωνίες που κρύβουν δεν μπορεί ακόμη να θεωρηθεί 100% αβάσιμη. Ας πούμε, η πιο μικρή κοινοβουλευτική δύναμη, η Πλεύση Ελευθερίας, μετρά ήδη δύο διαγραφές. Κι η Επιτροπή Δεοντολογίας έχει προλάβει να εισηγηθεί την άρση της βουλευτικής ασυλίας 11 μελών της ΚΟ των «Σπαρτιατών» επειδή είναι ύποπτοι για το αδίκημα εξαπάτησης εκλογέων στις τελευταίες εθνικές εκλογές.
