Ο οδηγός μπορεί να προφυλαχθεί, αρκεί να μειώσει σημαντικά την ταχύτητα του οχήματος. Για παράδειγμα, ένα αυτοκίνητο, που κινείται με 100 χλμ/ώρα είναι πολύ πιο ευάλωτο στους πλευρικούς ανέμους από ένα ίδιο που μπορεί να κινείται με 70χλμ/ώρα. Άρα, όταν ο οδηγός αντιληφθεί – πχ από το ότι  η πορεία του οχήματος επηρεάζεται από τις ριπές των ανέμων – τότε θα πρέπει να «κόβει» ταχύτητα.

Επίσης, και εξίσου σημαντικό, να διατηρούμε σταθερή την πορεία. Οι προσπεράσεις μας αναγκάζουν – πχ σε έναν αυτοκινητόδρομο – να αυξάνουμε την ταχύτητα του οχήματος. Εδώ, θα πρέπει να είμαστε σίγουροι ότι ανά πάσα στιγμή θα κόψουμε ταχύτητα, διότι, ένας αιφνίδιος πλευρικός άνεμος μπορεί να μας «ρίξει» στο διπλανό όχημα, που εκείνη τη στιγμή προσπερνάμε. 

Σε επίπεδο εξοπλισμού, όλα τα σύγχρονα αυτοκίνητα διαθέτουν σύστημα ευστάθειας – ESP – το σύστημα που όταν διαπιστώσει απώλεια της ευστάθειας του οχήματος (όπως σε μια ισχυρή ριπή ανέμου) επεμβαίνει στο γκάζι και τα φρένα και επαναφέρει το αυτοκίνητο ή αποφεύγει ακόμη και ανατροπή του οχήματος.

Το σύστημα ελαττώνει την αποδιδόμενη ισχύ του κινητήρα, και με αυτό τον τρόπο αποτρέπουν την ολίσθηση του αυτοκινήτου, όπου και όποτε κάτι τέτοιο μπορεί να γίνει με φυσικά μέσα. 

Τέλος, σε κάποια σημεία, όπως σε γέφυρες, ή ανοίγματα μέσα από ορεινές διαδρομές, αλλά και εκτεθειμένα σημεία – πχ δίπλα στη θάλασσα, οι  άνεμοι είναι πιο ισχυροί. Πάντως, σε πολλούς αυτοκινητοδρόμους, οι φωτεινές πινακίδες – προειδοποιούν τους οδηγούς για ισχυρούς ανέμους στην περιοχή.