Αναζήτηση
Χριστούγεννα χωρίς «Love Actually» είναι μελομακάρονα χωρίς μέλι. Είκοσι χρόνια τώρα η σπονδυλωτή αυτή ταινία από τη Βρετανία για όλες τις μορφές της αγάπης παρακολουθείται ευλαβικά κάθε χρόνο σε κάθε χώρα της γης ως προμήνυμα της εορταστικής περιόδου.
Όπως λέει στον Guardian ο σκηνοθέτης της, Ρίτσαρντ Κέρτις, η ταινία με πρωταγωνιστές, που βρίσκονται στην πρώτη γραμμή ακόμη και σήμερα, μπορεί να μην είναι η πιο αγαπημένη κομεντί όλων των εποχών, είναι όμως σίγουρα η ταινία που θέλουν όλοι να δουν στο τέλος μιας χρόνιας για να ξεκινήσουν μια καινούργια με την ελπίδα ότι η αγάπη μπορεί να κάνει τα πάντα δυνατά.
Ένας διαφορετικός πρωθυπουργός
Ποιος δεν θυμάται άλλωστε τον Χιου Γκραντ, ακόμη τότε αδιαφιλονίκητος πρωταγωνιστής όλων των ρομαντικών ταινιών και από τις δύο πλευρές του Ατλαντικού, στον ρόλο του Βρετανού πρωθυπουργού που ερωτεύεται την πρόσχαρη Βρετανίδα, η οποία του ετοιμάζει το τσάι του, ένα πραγματικό «αγγλικό ρόδο» που γίνεται αποδέκτης επικρίσεων από τους πάντες για τα λίγα παραπανίσια κιλά της. Αυτό είναι σύμφωνα με τον Κέρτις και το σημείο που μετανιώνει, γιατί, όπως λέει, αν την γύριζε ξανά δεν θα υπήρχαν σχόλια για κιλά, ενώ θα επιδιώκει τη διαφορετικότητα στους πρωταγωνιστές της.
Παρόλα αυτά δεν υπάρχει τηλεθεατής της που να μην γελάσει με τον Βρετανό πρωθυπουργό που χορεύει έξαλλα μέσα στο νούμερο 10 της Ντάουνινγκ Στριτ μπροστά στα κάδρα των προκατόχων τους και ο οποίος όταν λαμβάνει την κάρτα των Χριστουγέννων που ήθελε περισσότερο από οποιαδήποτε άλλη, παρατάει κάθε υποχρέωση για να ψάξει την αγαπημένη του πόρτα πόρτα σε μια πιο υποβαθμισμένη περιοχή του Λονδίνου και να γιορτάσει μαζί της παρακολουθώντας ένα θεατρικό έργο στο τοπικό σχολείο. «Αν δεν μπορείς να το πεις τα Χριστούγεννα, τότε πότε θα το κάνεις;» τον είχε ρωτήσει εκείνη στην κάρτα της, την οποία και έκλεισε με την προ(σ)κληση «στην πραγματικότητα είμαι δική σου».
Μια παρ’ ολίγον απιστία
Το κοινό μπορεί να ενθουσιάζεται με τον Χιου Γκραντ, ηγέτη της Βρετανίας, ωστόσο ταυτίζεται και αποθεώνει το ταλέντο της Έμα Τόμσον στον ρόλο της γυναίκας που συνειδητοποιεί το φλερτ του συζύγου της με μια νεότερη υφισταμένη του και κλαίει σιωπηλά για να μην χαλάσει τις γιορτές για τον γιο τους. Εξίσου μεγάλο ενδιαφέρον έχει ο έρωτας της Λόρα Λίνει για έναν εντυπωσιακό συνάδελφο της από τη Βραζιλία, που συμμερίζεται τα συναισθήματα της, αλλά και πάλι δεν γίνεται τίποτα μεταξύ τους, γιατί εκείνη πρέπει να τρέξει στο πλευρό του αδελφού της, που βρίσκεται έγκλειστος σε ψυχιατρική κλινική.
Η σκηνή που ο κολλητός του νέου συζύγου της Κίρα Νάιτλι της εξομολογείται ότι την ερωτεύτηκε από την πρώτη στιγμή που την είδε με κάρτες για να μην ακουστεί από τον καλύτερο του φίλο, που βρίσκεται στο σαλόνι, θεωρείται πια κλασσική και έχει χρησιμοποιηθεί σε ένα σωρό διαφημίσεις, ενώ η αγάπη, που όπως αποδεικνύεται δένει έναν θρασύτατο έως και προσβλητικό πρώην ροκ σταρ με τον μάνατζερ του, τον μόνο άνθρωπο που δεν τον εγκατέλειψε ποτέ, συγκινεί τους πάντες μέχρι σήμερα.
Το πνεύμα των Χριστουγέννων
Φυσικά, η ιστορία που κλέβει την παράσταση είναι αυτή του μικρού αγοριού που έχει χάσει τη μητέρα του και πρέπει να μάθει να ζει με τον πατριό του τον Λίαμ Νίσον, στον οποίο και εξομολογείται τον μεγάλο του έρωτα για μια συμμαθήτρια του, που καίει καρδιές, και την αποφασιστικότητα του αυτά τα Χριστούγεννα να της πει ότι την αγαπάει, πριν εκείνη φύγει για την Αμερική. Το επιθυμητό γίνεται στο αεροδρόμιο, όπου επειδή είναι Χριστούγεννα ο χήρος Νίσον συναντά τη γυναίκα των ονείρων του, μια σωσία της Κλόντια Σίφερ με την οποία, όπως αποδεικνύεται στο τέλος, έχει μια δεύτερη ευκαιρία στην αγάπη.
Όπως λέει ο Ρίτσαρντ Κέρτις, το Love Actually δεν είναι μια ταινία για ανθρώπους που αγαπούν, αλλά για την ίδια την αγάπη. Αυτήν ακριβώς που αντιπροσωπεύει η γιορτή των Χριστουγέννων. Με απλά λόγια καλές γιορτές και φέτος.
