Η 29χρονη Ταλούλα Γουίλις, η κόρη της Ντέμι Μουρ και του Μπρους Γουίλις, ήταν καλεσμένη στο τηλεοπτικό σόου της Ντρου Μπάριμορ.
Παρόλο που ολόκληρη η οικογένειά της βρίσκεται σε μια ιδιαίτερη κατάσταση λόγω της εξέλιξης της υγείας του πατέρα της, άνοιξε την καρδιά της στην οικοδέσποινα της εκπομπής και μίλησε τόσο για τον πατέρα της όσο και γιατί έκαναν γνωστό στο κοινό ότι ο διάσημος σταρ νοσεί απ’ αυτή την πάθηση της μετωποκροταφικής άνοιας.
Η διάγνωση της ασθένειάς του έγινε τη χρονιά που μας πέρασε, και ως υποπροϊόν της λειτουργεί επιβαρυντικά και η αφασία που πλήττει σταδιακά το κέντρο της ομιλίας στον εγκέφαλο.
Αυτή η κεντρική και αρχική νόσος λειτουργεί ως «ομπρέλα» από δυσλειτουργίες που καταγράφονται στον εγκέφαλο.
Τι λέει η κόρη του για την κατάσταση της υγείας του
Όταν ρωτήθηκε από την Ντρου Μπάριμορ για τη σημερινή κατάσταση της υγείας του, η Ταλούλα είπε ότι δεν έχουν σημειωθεί δραστικές αλλαγές μέχρι τώρα κι αυτή είναι μια καλή ένδειξη, παρόλο που είναι μια επιθετική νόσος και αρκετά σπάνια η μορφή της.
«Είναι ο ίδιος, κάτι που νομίζω ότι απ’ αυτή την οπτική έχω μάθει να θεωρώ ότι είναι το καλύτερο πράγμα που μπορούμε να ζητήσουμε. Βλέπω αγάπη, όταν είμαι μαζί του, και είναι ο μπαμπάς μου που με αγαπάει, κάτι που είναι αληθινά ξεχωριστό», δήλωσε συγκεκριμένα η Ταλούλα Γουίλις.
Γιατί μοιράστηκαν με τον κόσμο την ασθένειά του
Για το ζήτημα της δημοσιοποίησης της ασθένειας από την οποία πάσχει ο Μπρους Γουίλις, η Ταλούλα υποστήριξε ότι υπάρχουν δύο πτυχές σ’ αυτό το θέμα.
Χαρακτηριστικά είπε για τον αγώνα που κάνει ο πατέρας της και γιατί το μοιράστηκαν με τον κόσμο: «Από τη μια πλευρά είναι το ποιοι είμαστε ως οικογένεια, αλλά από την άλλη είναι επίσης πραγματικά σημαντικό για μας να επικοινωνήσουμε τη γνώση για την ασθένεια».
Όταν έμαθαν από τι πάσχει, συνειδητοποίησαν πόσο μεγάλη έλλειψη πληροφοριών υπήρχε κι αυτό ήταν που ενέπνευσε περισσότερο την οικογένεια, να το πει δημοσίως.
Στη συνέντευξή της είπε η Ταλούλα Γουίλις, «Δεν είχαμε ιδέα». Ως οικογένεια προσπάθησαν σε αυτό που συνέβαινε στον μικρόκοσμό τους, να δουν τη μεγάλη, ευρύτερη εικόνα και να παλέψουν για να δημιουργήσουν κάτι όμορφο απ’ όλη αυτή την οδυνηρή ιστορία που αντιμετωπίζουν όλοι τους.
Είναι ένας τρόπος αυτός να βρουν κάτι να θεραπεύουν τον εαυτόν τους από τον πόνο. Μάλιστα, η ίδια σκέφτεται αυτή τη στιγμή τον εαυτόν της κάπως ως αρχαιολόγο του κόσμου του πατέρα της.