Η χθεσινή παρέμβαση του Γιώργου Σταθάκη, ο οποίος αποχαιρετά τον ΣΥΡΙΖΑ «ως αριστερό κόμμα», όπως γράφει, δείχνει τον τρόπο με τον οποίο ξηλώνεται το πουλόβερ του ΣΥΡΙΖΑ. Ενα άλλο επεισόδιο στη μακρά πορεία προς το ξήλωμα βρίσκεται στην ανακοίνωση της Νομαρχιακής Επιτροπής Βόρειας Αθήνας του κόμματος, η οποία ζητεί από τον πρόεδρο Κασσελάκη να μη διαγραφούν οι Φίλης, Σκουρλέτης, Βίτσας και Τζουμάκας και, επιπλέον, παραπέμπει στο Πειθαρχικό τη βουλεύτρια Επικρατείας Ελενα Ακρίτα (στον ΣΥΡΙΖΑ, ακόμα και οι Επικρατείας είναι βουλεύτριες) επειδή στις δημοτικές εκλογές δεν ψήφισε συριζαίο υποψήφιο στον Δήμο Φιλοθέης – Ψυχικού.

Η διαίρεση είναι κάθετη και είχε διαφανεί από την πρώτη στιγμή που ο Στέφανος Κασσελάκης έκανε την εμφάνισή του ως υποψήφιος. Από τη μία, ο ετερόκλητος κύκλος στελεχών που μεταφέρθηκαν από τον Τσίπρα στον νέο μετέπειτα αρχηγό. Από την άλλη, η Ομπρέλα και οι επαΐοντες της Αριστεράς, όσοι δηλαδή θα επικαλεστούν τα γαλόνια που έχουν κερδίσει τις δεκαετίες που έκαναν κομματικό ακτιβισμό στις διάφορες οργανώσεις του 2% ή και λιγότερο.

Ο Κασσελάκης, που αγωνίζεται με τον Πολάκη, τον Παππά, την Τζάκρη, τον ξάδερφο Τσίπρα, τον ναύαρχο Αποστολάκη, με πελταστές τη Νοτοπούλου, τη Ραλλία Χρηστίδου, τον Κωνσταντινέα, τη Δούρου, τον Καραμέρο, τη Θρασκιά, τον Μεϊκόπουλο και τον Πέτρο Παππά και με γκεστ την Ελενα Ακρίτα, διαθέτει ένα μεγάλο πλεονέκτημα: έχει μαζί του τη συντριπτική πλειοψηφία των βουλευτών του κόμματος. Οχι αναγκαστικά επειδή είναι πεισμένοι ότι θα έχουν κέρδος αν πορευθούν μαζί του, αλλά επειδή είναι βουλευτές, άρα έχουν εξασφαλισμένη τη μισθοδοσία τους και τα βουλευτικά προνόμια για κάτι περισσότερο από τριάμισι χρόνια.

Ο Σταθάκης, που ανακοινώνει το ξήλωμα του πουλόβερ, έχει μαζί του τους διαγραμμένους, τον Τσακαλώτο και την Ομπρέλα (Βούτσης, Δρίτσας, Σβίγκου, Κνήτου, Λάμπρου…), την εφημερίδα «Εποχή» και μερικούς ακόμα γαλβανισμένους στα μετερίζια του ιδεολογικοπολιτικού αγώνα. Επιβεβαιώνει ότι το κόμμα είναι κομμένο στα δύο. Από τη μία οι άνθρωποι των οργανώσεων, από την άλλη ο κομματικός χυλός που λειτουργούσε ως συγκολλητικός ιστός του συστήματος Τσίπρα – και τώρα του Κασσελάκη.

Στο επόμενο επεισόδιο, όπως δείχνει η παρέμβαση του Σταθάκη, οι αριστεροί των οργανώσεων θα επικαλεστούν τον αγώνα, το χρέος, τις μεγάλες ιδέες – και βέβαια τα ένσημα σε αμφιθέατρα, ολομέλειες, αχτίφ, διαδηλώσεις, συνδικάτα. Οι αντίπαλοί τους θα αντιπαραθέτουν την κοινοβουλευτική δύναμη και την αριθμητική ισχύ τους.

Καμία από τις δύο ομάδες δεν φαίνεται ότι μπορεί να έχει σοβαρό μέλλον. Οι κομματικοί, το ΚΚΕ εσωτερικού του καιρού μας, θα περιχαρακωθούν γύρω από στρατευμένα κείμενα, ηρωικά λόγια και, με αναγεννημένο το ηθικό πλεονέκτημα, θα επιτίθενται στους αντιπάλους τους. Ο Σταθάκης ήδη ανακάλυψε ότι ο ΣΥΡΙΖΑ πολιτεύεται με λαϊκισμό. Εως το 2019, δηλαδή, πολιτευόταν με αρχές; Η αντιμνημονιακή ρητορική που τον έφερε στην εξουσία, τα Μνημόνια που θα έσκιζε, οι συμμαχίες με τον Βαρουφάκη και τον Καμμένο, το «πρόγραμμα Θεσσαλονίκης», το δημοψήφισμα ήταν πολιτική αρχών; Ηταν πολιτική αρχών η προσπάθεια χειραγώγησης του Τύπου και ελέγχου της Δικαιοσύνης;

Οσο για τον Κασσελάκη, έτσι απολίτικος και άσχετος που είναι, θα είναι πάντα αναγκασμένος να ακολουθεί μια γραμμή που θα χαράζει κάποιος άλλος – δεν είναι υποχρεωτικό να είναι πάντα ο Πολάκης – και την οποία ο ίδιος δεν θα καταλαβαίνει. Στην πολιτική, όπως και το ψέμα, η ατζαμοσύνη έχει κοντά ποδάρια.