Είναι περισσότερο γνωστός για το Νόμπελ Ειρήνης που μοιράστηκε το 1979 με τον τότε ηγέτη της Αιγύπτου Ανουάρ Σαντάτ, καθώς έληξαν μια έχθρα δεκαετιών που ταλάνιζε τις δύο χώρες.

Και όμως, ο Μεναχέμ Μπέγκιν πριν φορέσει τη γραβάτα του 6ου πρωθυπουργού του Ισραήλ, υπήρξε πολλά χρόνια ο ηγέτης μιας από τις φονικότερες τρομοκρατικές οργανώσεις, που ακόμα και οι Ισραηλινοί απεχθάνονταν.

Πριν τη δημιουργία του κράτους του Ισραήλ, ο Μπέγκιν ήταν ο ηγέτης της σιωνιστικής μαχητικής ομάδας Irgun, μιας εξτρεμιστικής ομάδας που είχε αποσχιστεί το 1931 από τη μεγαλύτερη εβραϊκή παραστρατιωτική οργάνωση Haganah.

Ήδη πριν περάσει τα τριάντα του, ο  Μπέγκιν είχε γίνει γνωστός ως σφοδρός επικριτής της κυρίαρχης σιωνιστικής ηγεσίας επειδή ήταν υπερβολικά ήπια στους Βρετανούς, υποστηρίζοντας πως ο μόνος τρόπος για να σωθούν οι Εβραίοι της Ευρώπης, ήταν να ιδρυθεί ένα εβραϊκό κράτος αφού εκδιώξουν βίαια τους Βρετανούς.

Στην Irgun εντάχτηκε το 1942 αναλαμβάνοντας το τιμόνι της το 1944, αποφασισμένος να αναγκάσει τη βρετανική κυβέρνηση να απομακρύνει εντελώς τα στρατεύματά της από την Παλαιστίνη με κάθε βίαιο μέσο.

Τον Φεβρουάριο του 1944, κήρυξε την εξέγερση ενάντια στους Βρετανούς εξοντώνοντας Βρετανούς που βρίσκονταν στην Παλαιστίνη.

Αργότερα, η Irgun πολέμησε τους Άραβες κατά τη διάρκεια του Εμφυλίου Πολέμου 1947–48 ενώ ο Μπέγκιν χαρακτηρίστηκε από τη βρετανική κυβέρνηση ως «αρχηγός της διαβόητης τρομοκρατικής οργάνωσης».

«Προέρχομαι από το Ιργκούν, δεν φοβάμαι κανέναν»… θα έλεγε κάποτε με θυμό όταν μιλούσε ενάντια στην ίδρυση Παλαιστινιακού κράτους. Οι βρετανικές αρχές του απαγόρευσαν μάλιστα την είσοδο στο Ηνωμένο Βασίλειο μεταξύ 1953 και 1955. Μόλις το 1972 η βρετανική κυβέρνηση του χορήγησε βίζα, πέντε χρόνια πριν γίνει πρωθυπουργός.

Ένα από τα πιο αποτρόπαια εγκλήματα του Μπέγκιν ήταν η συμμετοχή της οργάνωσής του στη σφαγή του Ντέιρ Γιασίν στις 9 Απριλίου 1948, όταν περίπου 130 μαχητές από τις σιωνιστικές παραστρατιωτικές ομάδες Irgun και Lehi σκότωσαν τουλάχιστον 107 Παλαιστίνιους Άραβες χωρικούς, συμπεριλαμβανομένων γυναικών και παιδιών, χωριό στο Deir Yassin, παρά το γεγονός ότι νωρίτερα είχε προηγηθεί συμφωνίας ειρήνης.

Ο Μπέγκιν εξελέγη στην πρώτη Κνεσέτ, ως επικεφαλής του Χερούτ, του κόμματος που ίδρυσε, και αρχικά βρισκόταν στο πολιτικό περιθώριο, ενσαρκώνοντας την αντίθεση στο ισραηλινό κατεστημένο και τους Εργατικούς που κυβερνούσαν.

Ο Ισραηλινός πρωθυπουργός Μεναχέμ Μπέγκιν κατά την επίσκεψή του στις ΗΠΑ.

Για πολλά χρόνια βρισκόταν στην αντιπολίτευση, ώσπου στις εκλογές του 1977 κατάφερε να βάλει τέλος στην 30ετή κυριαρχία του Εργατικού Κόμματος και να εκλεγεί ο νέος πρωθυπουργός της χώρας του.

Μπορεί ο Μπέγκιν να αναγκάστηκε να συμβιβαστεί με τους Αιγυπτίους, στα τέλη της δεκαετίας του 1970, αλλά θα έστρεφε πλέον απερίσπαστος την προσοχή του στους Παλαιστινίους. Επί των ημερών του ξεκίνησε το όργιο των παράνομων ισραηλινών οικισμών στη Δυτική Όχθη και τη Λωρίδα της Γάζας.

Ήταν ο ηγέτης που έδωσε το πράσινο φως στον στρατό να διαλύσει το πυρηνικό εργοστάσιο του Ιράκ στο Osirak, όπως επίσης και την αιματηρή εισβολή στον Λίβανο το 1982 για να πολεμήσει τα οχυρά της ΟΑΠ εκεί, πυροδοτώντας τον πόλεμο του Λιβάνου το 1982. Η βία των Ισραηλινών ήταν εκείνη που οδήγησε στην ίδρυση της Χεζμπολάχ, όπως έχουν παραδεχτεί και οι Ισραηλινοί.

Εγχώριοι σύμμαχοι των Ισραηλινών –οι ανεξέλεγκτοι Φαλαγγιστές- είχαν λάβει εντολή από τις Ισραηλινές Αμυντικές Δυνάμεις να εκκαθαρίσουν τους μαχητές της ΟΑΠ, στο πλαίσιο των επιχειρήσεών τους στη Δυτική Βηρυτό. Παρά το γεγονός ότι οι Ισραηλινοί ενημερώνονταν για τις σφαγές οιυ διέπραξαν οι Φαλαγγίτες, δεν έκαναν καμία απολύτως ενέργεια για να τις αποτρέψουν. Η δημόσια και διεθνή καταγραφή στο πρόσωπό του ήταν η αρχή του πολιτικού του τέλους,ο οποίος απομονώθηκε και παραιτήθηκε τον Οκτώβριο του 1983.

Είστε τρομοκράτης;

Σημειώνεται ότι το μεγαλύτερο τρομοκρατικό χτύπημα της οργάνωσης θεωρείται η ανατίναξη της ξενοδοχείου King David –έδρα της βρετανικής διοίκησης εκείνη την εποχή- στην Ιερουσαλήμ το 1946 σκοτώνοντας 91 άτομα και τραυματίζοντας 46.

Οι δραστηριότητες της Irgun χαρακτηρίστηκαν ως τρομοκρατικές από την βρετανική MI5 και όχι μόνο. Ακόμα και το Σιωνιστικό Κογκρέσο του 1946 και η «Εβραϊκή Οργάνωση για το Ισραήλ» (“Jewish Agency for Israel”) την θεωρούσαν τρομοκρατική οργάνωση.

Σύμφωνα με τον συγγραφέα του «Right Hand Man» Menachem Michelson, κάποτε, ο γνωστός Αμερικανός δημοσιογράφος Μάικ Γουάλας, τον ρώτησε ευθέως, «κ. Πρωθυπουργέ, ήσουν αρχηγός τρομοκρατικής οργάνωσης. Βλέπετε κάποια σύγκριση μεταξύ αυτής και της αυτού και της Οργάνωσης για την Απελευθέρωση της Παλαιστίνης;»

Πως όμως αντιμετώπιζε ο Menachem Begin τις κατηγορίες ότι οι Ισραηλινοί μαχητές Irgun ήταν τρομοκράτες;

Ο Μπεγκίν απάντησε: «Δεν υπάρχει τίποτα απολύτως για σύγκριση. Πολεμήσαμε για να ελευθερώσουμε τη γη μας από ένα ξένο καθεστώς, από τους Άγγλους. Θέλουν να μας εξαφανίσουν από προσώπου γης και να μας πάρουν τη γη μας, γιατί αυτή η γη είναι δική μας. Πετάξαμε έξω τους Βρετανούς γιατί η γη είναι δική μας. Τι θέλουν οι Άραβες; Να μας πετάξουν από τη γη μας! Δεν υπάρχει σύγκριση μεταξύ της ΟΑΠ ή οποιασδήποτε ομάδας δολοφόνων τους. Ένα άλλο θέμα είναι η μέθοδος μάχης. Σκοτώνουν κάθε άνδρα, γυναίκα και παιδί, ενώ εμείς κάναμε τα πάντα για να αποφύγουμε να βλάψουμε τους αμάχους. Είναι αλήθεια ότι μερικές φορές συνέβαιναν καταστροφές και τραυματίστηκαν πολίτες, αλλά αυτό δεν ήταν μέρος της τακτικής μάχης μας».

Ο καθηγητής διεθνών σχέσεων στο Πανεπιστήμιο Τζορτζτάουν Μπρους Χόφμαν, ο οποίος ειδικεύεται στην τρομοκρατία έχει υποστηρίξει ότι: «Σε αντίθεση με πολλές τρομοκρατικές ομάδες σήμερα, η στρατηγική της Irgun δεν ήταν σκόπιμα να στοχεύει ή να βλάπτει ηθελημένα τους αμάχους. Την ίδια στιγμή, ωστόσο, ο ισχυρισμός του Μπέγκιν και άλλων απολογητών ότι προειδοποιούσαν [πριν χτυπήσουν] δεν μπορούν να απαλλάξουν ούτε την ομάδα ούτε τον αρχηγό της για τα 90 ένα άτομα που σκοτώθηκαν και άλλα 45 που τραυματίστηκαν… Πράγματι, όποιες μη θανατηφόρες προθέσεις και αν είχε ή δεν είχε η Irgun, το γεγονός παραμένει ότι προκλήθηκε μια τραγωδία σχεδόν απαράμιλλη σε μέγεθος… έτσι ώστε μέχρι σήμερα ο βομβαρδισμός παραμένει ένα από τα πιο θανατηφόρα τρομοκρατικά περιστατικά στον κόσμο του 20ου αιώνα».