Αναζήτηση
Αναμφίβολα σε όλους τους ανθρώπους έχει συμβεί να ζηλέψουν στη ζωή τους, είτε ως επιθυμία να αποκτήσουν κάτι είτε ως φθόνος για επιτεύγματα άλλων ανθρώπων. Είναι όμως φυσιολογικό;
Μπορεί ένας συνάδελφος στη δουλειά να έχει βρει μια καλύτερη απασχόληση με μεγαλύτερες απολαβές και αυτό να μας δημιουργήσει αρνητικά αισθήματα για τον ίδιο.
Σύμφωνα, όμως, με άρθρο της The Wall Street Journal που επικαλείται ειδικούς ψυχολόγους, η ζήλια δεν είναι πάντα αμάρτημα, αλλά μπορεί να είναι ένα σημάδι στη ζωή μας.
«Αντί να καταπιέζετε τον φθόνο όταν εμφανίζεται, ξεκινήστε ρωτώντας ποιος προκαλεί ένα μείγμα θαυμασμού και φθόνου στη ζωή σας. Εάν έχουν επιτύχει ένα συγκεκριμένο ορόσημο, διερευνήστε γιατί σας ελκύει αυτό το επίτευγμα».
«Η απάντηση μπορεί να σας οδηγήσει σε έναν πιο ικανοποιητικό δρόμο» αναφέρει το δημοσίευμα.
Το μεγάλο μυστικό είναι να αλλάξουμε την οπτική μας που μας βοηθά να βλέπουμε τον άλλον ως πρότυπο που πρέπει να μιμηθούμε και όχι ως αντίπαλο που πρέπει να νικήσουμε, σύμφωνα με την αναπληρώτρια καθηγήτρια φιλοσοφίας στο Πανεπιστήμιο του Πάτζετ Σάουντ Sara Protasi. «Σε βοηθά να εστιάζεις σε ό,τι μπορείς να ελέγξεις» προσθέτει.
Μπορεί να αποτελέσει το σωτήριο έναυσμα
Στην έρευνά της Protasi, σχετικά με τις συνέπειες του φθόνου, την ηθική, τη πολιτική και τις προσωπικές σχέσεις, καταδεικνύεται πως τα αρνητικά συναισθήματά μας συνήθως προκύπτουν όταν ο άλλος είναι παρόμοιος με εμάς, δηλαδή βράζουμε στο ίδιο καζάνι. Γι’ αυτό όπως αναφέρει η ίδια, ο φθόνος που στοχεύει έναν συνάδελφο, είναι μεγαλύτερος από εκείνον που μπορεί να αισθανόμαστε για μια διασημότητα που βλέπουμε για παράδειγμα στην τηλεόραση.
«Περιεργαστείτε τα γεγονότα και όχι τις αντιλήψεις. Ερευνήστε την πορεία τους ή ζητήστε τους συμβουλές. Η εμβάθυνση στην εξέλιξή τους μπορεί να αποκαλύψει βήματα που μπορείτε να ακολουθήσετε για να προσανατολίσετε την επιχείρησή σας, να βρείτε καλύτερους πελάτες ή να αποκτήσετε νέες δεξιότητες» αναφέρει το δημοσίευμα που υπογράφει η Kara Cutruzzula, φέρνοντας το παράδειγμα της Gill Le Fevre.
Η 51χρονη Gill Le Fevre, μετά από πολλά χρόνια στον χώρο του μάρκετινγκ, ένιωσε φθόνο όταν έμαθε ότι ένας συγγενής της είχε βρει μια νέα δουλειά, δίχως μάλιστα να είναι μια θέση εργασίας που θα ήθελε η ίδια.
Αυτό που την πείραξε είναι ότι ξάδερφός της είχε μια πιο σίγουρη αίσθηση για την πορεία της ζωής του, καταφέρνοντας σημαντικότερα επιτεύγματα. Αντίθετα, η ίδια συνειδητοποίησε ότι της έλειπε αυτή η αίσθηση του μεγαλύτερου νοήματος στη ζωή της.
Αυτή η επιφοίτηση την ώθησε να ολοκληρώσει το μεταπτυχιακό της στις θεολογικές σπουδές και να συνεχίσει το διδακτορικό της, μέσω ενός προγράμματος εξ αποστάσεως εκπαίδευσης, ενώ συνέχισε την καριέρα της. «Ο φθόνος ήταν καταλυτικός παράγοντας», λέει η Le Fevre.
Κάτσε γράψε τις εμμονές
Εάν λοιπόν, όπως αναφέρει η The Wall Street Journal έχουμε έχουμε εμμονές με τις συγκρίσεις ή τις απογοητεύσεις, που δεν μας οδηγούν πουθενά, τότε μπορούμε να τις καταγράψουμε.
«Ας πούμε ότι αφιερώνεις 20 λεπτά την ημέρα για να μηρυκάζεις τον φθόνο» και γράψε μερικές σημειώσεις, είπε ο καθηγητής κλινικής ψυχολογίας στο Πανεπιστήμιο Κορνέλ Robert L. Leahy. «Στις 14.00, έχετε ένα ραντεβού με τις σκέψεις σας για μηρυκασμό. Σκεφτείτε τα σαν αυτά τα μικρά γκρεμλίνς κινουμένων σχεδίων». Έτσι μπορούμε να ψάξουμε στην καταγραφή μας κάποιες κρυμμένες ενδείξεις. Για παράδειγμα αν ζηλεύουμε κάποιον στο γυμναστήριο, είναι επειδή είναι αφοσιωμένος, ή έχει μια θετική στάση ή ο αθλητικός του αέρας;
Εάν ζηλεύουμε τη πολύ καλή σχέση ενός φίλου με το κορίτσι του, τότε πρέπει να σκεφτούμε μήπως θέλουμε κάτι παρόμοιο ή απλώς θέλουμε να χάνουμε τον χρόνο μας.
«Όταν λες, «ζηλεύω τόσο πολύ το σκάφος σου», μπορεί να εννοείς, «ζηλεύω τόσο πολύ τα χρήματά σου, την ελευθερία σου ή την επιτυχία σου», είπε η συγγραφέας Elise Loehnen, της οποίας το νέο βιβλίο διερευνά γιατί οι γυναίκες συχνά καταπιέζουν συναισθήματα όπως υπερηφάνεια και φθόνο.
Ζηλεύεις ακόμα;
Ρωτήστε τον εαυτό σας πώς θα νιώθατε αν το όνομά σας ήταν συνδεδεμένο με αυτό που ζηλεύετε, λαμβάνοντας υπόψιν κριτικές και επαίνους που πιθανον θα είχαμε. Αυτό μόνο μπορεί να καταπνίξει τον φθόνο σας, αλλά αν δεν το κάνει, και η ιδέα είναι ακόμα ελκυστική, τότε πρέπει να χρησιμοποισουμε την απάντηση για να καθοδηγήσουμε τις επιδιώξεις μας. Εαν από την άλλη κάτοιο τέτοιο δεν μας γοητεύει τότε, ζηλεύουμε απλά μια ιδέα, όχι τη πραγματικότητα.
Ο Leahy θυμάται ότι συμβούλευε κάποιον που εργαζόταν σε κλάδο που σχετιζόταν με οικονομικά και ένιωθε φθόνο. Όταν τον ρώτησε τι τον έκανε να ενδιαφερθεί με αυτόν τον κλάδο, εκείνος απάντησε ότι ήταν η πρόκληση, τα μαθηματικά και η επίλυση προβλημάτων. Έτσι, ο Leahy του είπε να προσεγγίσει τη δουλειά με βάση αυτή την περιέργεια, «αντί να σκέφτεται συνεχώς για κάποιον που βγάζει περισσότερα χρήματα».
Εάν εξακολουθείτε να ζηλεύετε τα ορόσημα της καριέρας άλλων ανθρώπων, σκεφτείτε να διευρύνετε τους στόχους σας πέρα από τη δουλειά, αναφέρει το δημοσίευμα. Το να ξοδεύετε περισσότερο χρόνο με την οικογένεια ή τα κατοικίδια σας, να κάνετε μια βόλτα ή να κάνετε διαλογισμό ή να ενισχύσετε την υγεία και τη φυσική σας κατάσταση μπορεί να είναι αξιόλογοι στόχοι.
«Ο ζηλιάρης σκέφτεται τη ζωή ως μια κούρσα ή μια σκάλα, αλλά δεν είναι αυτή η ζωή», υπενθυμίζει ο Leahy.
