Τι περίεργο! Ο Κυριάκος Μητσοτάκης έλαβε μέρος χθες σε μια διάσκεψη που οργάνωσε μια χώρα (η Γαλλία) που ψήφισε διαφορετικά από την Ελλάδα στην πρόσφατη Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ (υπέρ των ανθρωπιστικών παύσεων, δηλαδή, κι ας μην περιλάμβανε το σχετικό ψήφισμα καταδίκη της Χαμάς) και όχι μία από τις 15 χώρες της ΕΕ με τις οποίες η ελληνική κυβέρνηση υπερηφανεύτηκε ότι συμπορεύτηκε σε αυτή την ψηφοφορία (επιλέγοντας την αποχή).

Η συγκεκριμένη διάσκεψη ήταν βέβαια μάλλον συμβολικού χαρακτήρα: αποσκοπούσε περισσότερο στο να δείξει πως η Ευρώπη (ό,τι κι αν σημαίνει αυτό) έχει μια στοιχειώδη γραμμή για το Μεσανατολικό, παρά να παρέμβει στο ανθρωπιστικό δράμα που εκτυλίσσεται στη Γάζα.

Εδωσε όμως την ευκαιρία να λυθεί μια μεγάλη παρεξήγηση. Το να είσαι υπέρ του Ισραήλ (επειδή είναι μια απολύτως δυτική χώρα, επειδή δεν έχει πάψει να πολεμά για την επιβίωσή του, επειδή ο αντισημιτισμός δεν έχει πάψει να αποτελεί μια ανοιχτή πληγή) δεν προϋποθέτει ούτε να είσαι με τον Νετανιάχου ούτε να εύχεσαι την εξαφάνιση των Παλαιστινίων από το πρόσωπο της γης. Αντιθέτως, όποιος έχει μελετήσει και παρακολουθεί το Μεσανατολικό γνωρίζει καλά πως χωρίς την ίδρυση ενός κυρίαρχου και βιώσιμου παλαιστινιακού κράτους ο κύκλος της βίας δεν θα σταματήσει. Και πως υπεύθυνοι για το ότι η προοπτική ενός τέτοιου κράτους απομακρύνεται όλο και περισσότερο είναι οι ακραίοι και των δύο πλευρών, που αλληλοτροφοδοτούνται.

Είναι έτσι πολύ κουραστικό, και εξόχως αποπροσανατολιστικό, να αναπαράγεται η άποψη ότι όποιος αγανακτεί με τη σφαγή των τελευταίων εβδομάδων στη Γάζα, ή όποιος υποστηρίζει πως η βία φέρνει βία, «είναι με τη Χαμάς». Ασφαλώς και υπάρχουν οι φανατικοί και οι ανόητοι που θεοποιούν τους ισλαμιστές και ονειρεύονται την καταστροφή του Ισραήλ. Την ίδια στιγμή, όμως, παρέχουν χείριστες υπηρεσίες στο Ισραήλ όσοι κραυγάζουν, μαζί με τον Νετανιάχου και τους ακροδεξιούς εταίρους του, «αίμα, ακόμη περισσότερο αίμα!»

Ο έλληνας Πρωθυπουργός δεν θα μπορούσε να είναι σαφέστερος στο podcast που έκανε με το Politico. Μιλώντας ως «φίλος του Ισραήλ», εξέφρασε την έντονη ανησυχία του για την έλλειψη αναλογικότητας της ισραηλινής απάντησης και υπογράμμισε τη σημασία να βρεθεί μια πολιτική λύση στη σύγκρουση. «Στο τέλος της ημέρας πρέπει να σκεφτεί κανείς ποιο είναι το τίμημα που πρέπει να καταβληθεί για να ηττηθεί η Χαμάς», είπε χαρακτηριστικά.

Ακόμη πιο κατηγορηματικός ήταν ο οικοδεσπότης της χθεσινής διάσκεψης, ο πρόεδρος Μακρόν, που όχι μόνο ζήτησε να υπάρξει πολύ σύντομα μια ανθρωπιστική παύση, αλλά χαρακτήρισε απαραίτητη την προετοιμασία μιας κατάπαυσης του πυρός. «Οι άμαχοι πρέπει να προστατευθούν», τόνισε, «και αυτό είναι αδιαπραγμάτευτο».

Oι παρατηρήσεις αυτές είναι βέβαιο ότι θα ενοχλήσουν την ισραηλινή κυβέρνηση. Αυτό δεν σημαίνει ότι ο Μακρόν και ο Μητσοτάκης είναι «ισαποστάκηδες» ούτε, φυσικά, αντισημίτες. Αλλά ότι αντιλαμβάνονται την καταστροφική δύναμη της εκδίκησης.

Τελευταία Νέα