«Ητανε πιο άγρια τα πράγματα στη Θεσσαλονίκη. Δυστυχώς, δεν υπάρχουν εικόνες, δεν καταγράφηκαν, όπως στην Αθήνα από τον Ολλανδό Κουράντ, το θείο δώρο της ιστορικής στιγμής, που απαθανάτισε από το ξενοδοχείο “Ακροπόλ” το τανκ να ρίχνει την πύλη του Πολυτεχνείου. Αν δεν είχε συμβεί, άντε να αποδείξουμε σήμερα πως δεν είμαστε ελέφαντες».

Το γράφει ο Δημήτρης Παπαχρήστος στο αυτοβιογραφικό βιβλίο «Δεν αδειάζουμε να πεθάνουμε» (εκδ. Τόπος). Και στη δική του περιγραφή ο Νίκος Α. Βερνίκος για το έγχρωμο φιλμ, στο οποίο κατέγραφε μυστικά τις εικόνες τη νύχτα της εξέγερσης: «Τα φιλμ αυτά τραβήχτηκαν από το παράθυρο γωνιακού δωματίου στον 1ο όροφο του απέναντι από το Πολυτεχνείο ξενοδοχείου “Ακροπόλ” από τον Νίκο Α. Βερνίκο μεταξύ 14-17 Νοεμβρίου 1973. Σε κοντινό δωμάτιο ήταν και το ολλανδικό συνεργείο με επικεφαλής τον Αλμπερτ Κουράντ, – βραβευμένο για την ταινία του Πολυτεχνείου – που την ίδια περίοδο κινηματογραφούσε τα γεγονότα!».

Και οι δύο αυτόπτες μάρτυρες της εποχής αναγνωρίζουν τον ρόλο ενός ανθρώπου, χωρίς την παρέμβαση του οποίου δεν θα υπήρχαν τα 35 κινηματογραφημένα δευτερόλεπτα της εισβολής του τανκ στο Πολυτεχνείο. Κι αυτός δεν είναι άλλος από τον Ολλανδό Αλμπερτ Κουράντ. Σύμφωνα με παλαιότερο αφιέρωμα του tvxs.gr, γεννήθηκε το 1928 στο Αμστερνταμ και εργαζόταν ως δημοσιογράφος από το 1955. Παντρεμένος με την Ελένη Νικολοπούλου, εγκαταστάθηκε στην Ελλάδα το 1965 και εργάστηκε ως ανταποκριτής στην Αθήνα για την ολλανδική και τη βελγική τηλεόραση καθώς και για ολλανδικές εφημερίδες. Κατά την περίοδο της επταετίας, αντίθετα με πολλούς συναδέλφους του, συνέχισε να καταγράφει τα βασανιστήρια και τις παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Η χούντα τον απέλασε δύο φορές από την Ελλάδα, αλλά ο ίδιος επανήλθε. Ηταν ακριβώς στην πρώτη αυτή επιστροφή που μπόρεσε καταγράψει την ιστορική στιγμή, από ένα δωμάτιο στο ξενοδοχείο «Ακροπόλ».

Ο ίδιος είχε αφηγηθεί παλιότερα στον Στέλιο Κούλογλου, σε μία από τις τελευταίες συνεντεύξεις του, το κλίμα εκείνων των ημερών: «Είχα νοικιάσει δωμάτιο στο ξενοδοχείο… Ηταν κατά τις 8 που άρχισαν να πέφτουν σφαίρες από παντού. Μας φέρανε μέσα μία κοπέλα, είχε χτυπηθεί στον λαιμό της, μία τουρίστρια που ήρθε στην Ελλάδα και πήγε στον ΟΤΕ να τηλεφωνήσει στη μαμά της… Και πέθανε, πέθανε μπροστά μου. Στο δωμάτιό μου, είχανε έρθει πολλά παιδιά, μικρά παιδιά, μεγαλύτερα, φοιτητές και τους έκρυψα. Υστερα ήρθαν τα τανκς τα φοβερά, τα τέρατα μπροστά, αυτά μου έδωσαν το φως να τραβήξω το φιλμ, χωρίς το φως τους δεν θα είχε γίνει ποτέ αυτό το φιλμ». Δύο ημέρες μάλιστα μετά την εισβολή στο Πολυτεχνείο τηλεφώνησε στην ολλανδική πρεσβεία και ζήτησε από τους επικεφαλής να έρθουν να τον πάρουν. Πράγματι, η πρεσβεία έστειλε ένα μεγάλο αυτοκίνητο με τη σημαία πάνω και τον φυγάδευσαν. Ετσι κατάφερε να στείλει το φιλμάκι στο εξωτερικό.

Για την αντιδικτατορική του δράση τιμήθηκε με παράσημο από τον βασιλιά του Βελγίου και τον πρόεδρο της Ελληνικής Δημοκρατίας, τον Σύνδεσμο Φυλακισθέντων και Εξορισθέντων Αντιστασιακών 1967-1974 και την Ενωση Ανταποκριτών Ξένου Τύπου. Ο Αλμπερτ Κουράντ πέθανε στις 13 Ιουλίου 2013.

Τελευταία Νέα