Πρώτα ο Ευκλείδης Τσακαλώτος εκτίμησε ότι υπάρχει χώρος για ένα νέο κόμμα μεταξύ ΠΑΣΟΚ και ΚΚΕ. Επειτα δήλωσε ότι στόχος της Ομπρέλας είναι η συγκρότηση ενός μπλοκ δυνάμεων το οποίο θα διεκδικήσει τη διακυβέρνηση. Αυτή η στοχοθεσία δεν είναι αντίθετη με τα πιστεύω της Αριστεράς που εκπροσωπεί, είπε.
Γιατί εκείνη πάντα τασσόταν υπέρ των συμμαχιών και μιλούσε για το «κόκκινο – κόκκινο – πράσινο», μια συνεργασία αριστερών, σοσιαλδημοκρατών και πρασίνων, όπου ο καθένας θα έχει το κόμμα του αλλά θα διερευνά τις δυνατότητες συμπόρευσης με τους υπόλοιπους χωρίς να εποφθαλμιά την κομματική βάση των συνομιλητών του.
Μια πρόχειρη ματιά στις δημοσκοπήσεις της περιόδου στηρίζει σε κάποιο βαθμό την αισιοδοξία των αποχωρησάντων απ’ τον ΣΥΡΙΖΑ. Το παλιό τους κόμμα από τις εθνικές εκλογές του Μαΐου κι έπειτα χάνει σταδιακά ψηφοφόρους προς το ΚΚΕ, το ΠΑΣΟΚ και τα λοιπά κόμματα. Επομένως, εκεί έξω εκλογείς αναζητούν εναλλακτικές. Υπάρχει, όμως, όντως τόση ζήτηση – τόση όση η προσφορά, δηλαδή – στον χώρο της Αριστεράς και της Κεντροαριστεράς;
