Η πλειονότητα των αριστερών δεν έμεινε στην αντίφαση. Δεν υπενθύμισε πως ο αρχηγός, που είπε προχθές ότι το μαξιλάρι ήταν η πιο μνημονιακή απόφαση του ΣΥΡΙΖΑ, είχε νιώσει την ανάγκη να επισημάνει πως «ο ΣΥΡΙΖΑ με υπουργό Οικονομικών τον Ευκλείδη Τσακαλώτο είχε αφήσει 37 δισ. στα ταμεία το 2019 και τότε η οικονομία ήταν μικρότερη από σήμερα» στο συνέδριο του «Economist», μόλις είκοσι μέρες νωρίτερα.
Δεν ανέδειξε, για να το πούμε αλλιώς, την απουσία οποιασδήποτε σταθεράς στον τρόπο που πολιτεύεται ένας μεταπολιτικός. Η ασυναρτησία αξιολογήθηκε ως μικρότερο πρόβλημα από την αποδόμηση της ίδιας της τσιπρικής διακυβέρνησης – μια και το περιλάλητο «μαξιλάρι» παρουσιαζόταν στο επίσημο συριζαϊκό αφήγημα ως ο μοχλός που άνοιξε την πόρτα της εξόδου από τα μνημόνια.
Για τις κακές γλώσσες, μάλιστα, ο νεοεκλεγμένος έπεσε πάλι θύμα του αψίθυμου κονσιλιέρε του, ο οποίος κραύγαζε καιρό κατά μιας κεντρικής κυβερνητικής επιλογής της πρώτης φοράς Αριστερά – αφού στο πολακικό σύμπαν αυτά τα δισεκατομμύρια κόστισαν στον ΣΥΡΙΖΑ περισσότερες ψήφους της μεσαίας τάξης απ’ όσες η τοξικότητα.
