Δείτε το βίντεο από την ομιλία του Στέφανου Κασσελάκη στην Κεντρική Επιτροπή. Προσέξτε καλά τον ομιλητή, τον τρόπο με τον οποίο εκφέρει τα λόγια του, τις κινήσεις του σώματος. Υπάρχουν πολλά για να παρατηρήσετε. Υπάρχει μία σαφέστατη ιδιορρυθμία στην εκφορά του λόγου. Ναι, φυσικά, μιλάει ένας άνθρωπος που έχει εκπαιδεύσει την παραγωγική του σκέψη σε άλλη γλώσσα. Ομως και έτσι σου δημιουργεί την εντύπωση ότι αυτά που λέει δεν είναι κτήμα του. Αισθάνεσαι ότι προσπαθεί να αποδώσει κάτι που, στην πραγματικότητα, δεν άρθρωσε ο ίδιος. Αυτό το καταλαβαίνεις και αλλιώς. Υπάρχουν στιγμές που ο πρόεδρος Κασσελάκης επιχειρεί να προσθέσει στον λόγο του μία αριστερίστικη φρασεολογία την οποία δεν κατέχει και ούτε θα ήταν δυνατό να κατέχει. Είναι σαν να μιλάει ξένη γλώσσα.

Μετά είναι ο τόνος της γλώσσας. Στην ομιλία του Σαββάτου, ο Κασσελάκης, δεν έδειξε πυγμή. Εδειξε αυθάδεια, περιφρόνηση, διάθεση ταπείνωσης των αντιπάλων του. Και αν εστιάσετε στις εκφράσεις του προσώπου κατά τις παύσεις ή στις κινήσεις του σώματος τις στιγμές που επιτίθεται στους αντιπάλους, θα δείτε έναν άνθρωπο που αδυνατεί να ανεχθεί την παραμικρή αμυχή στον ναρκισσισμό του.

Ναι, φυσικά, ο σωστός τρόπος για να προσεγγίσεις ένα πολιτικό πρόσωπο είναι μέσα από αυτά που λέει και εκείνα που κάνει. Ομως στην ξεχωριστή περίπτωση Κασσελάκη δεν μπορείς να αγνοήσεις και το ψυχολογικό κομμάτι. Είναι εμφανές ότι υπάρχει ένα έλλειμμα πολιτικής ενσυναίσθησης. Διότι τόσο έντονος θυμός και τόση συσσωρευμένη ψυχική ένταση δεν δικαιολογούνται από τις εξελίξεις στα εσωκομματικά.

Αρκετοί συμφωνούν με τη θέση που φέρει τον Στέφανο Κασσελάκη καθοδηγούμενο, να δρα ως ενεργούμενο του Πολάκη ή του Παππά. Ε, λοιπόν κάποια στιγμή είναι πολύ πιθανό να δούμε τον πρόεδρο να στρέφεται και εναντίον τους, να μην τους δανείζει πλέον τη φιγούρα, το πρόσωπο και τον λόγο του. Θα επιδιώξει να πάρει τον απόλυτο έλεγχο, παίζοντας τα ρέστα του. Και δεν αποκλείεται στο τέλος να τον δούμε μέσα σε μία σαιξπηρική εικόνα, μόνος στην Κουμουνδούρου να κρατάει το κρανίο ενός νεκρού κόμματος.

Κάποιοι να πάρουν το κόμμα πίσω

Εγραφα τη Δευτέρα ότι ένα κομματικό εγχείρημα από την Αχτσιόγλου, τον Χαρίτση, τον Ηλιόπουλο, θα ήταν μία ενδιαφέρουσα εξέλιξη. Ωστόσο πολύπειρος πολιτικός παράγοντας έσπευσε να με διορθώσει. Μου εξήγησε ότι, κατά τη γνώμη του, η ομάδα της Εφης δεν πρόκειται να φύγει από τον ΣΥΡΙΖΑ. Θα μείνει εκεί για να ανακτήσει το μαγαζί στην κατάλληλη στιγμή, ας πούμε στις ευρωεκλογές, τότε που ο Κασσελάκης μπορεί να πάρει τον Τάιλερ και τη Φάρλι και να μπουν στην απογευματινή πτήση για Νιούαρκ. Αλλωστε αν αποχωρήσει και η Αχτσιόγλου, ακόμα και αν το κόμμα δεν εκλέξει ευρωβουλευτή, δεν θα έχει μείνει κανείς πίσω για να ζητήσει εξηγήσεις από τον Κασσελάκη. Λογικό. Εκτός και αν οι προεδρικοί λάβουν τα μέτρα τους και δείξουν την έξοδο και στους «νεαρούς».

Αν συνέβαινε εδώ…

Σε ένα γραφείο στην εισαγγελία της Λισαβόνας, ένας υπάλληλος απομαγνητοφωνεί συνομιλίες που σχετίζονται με υπόθεση διαφθοράς. Ακούει το όνομα του υπουργού Οικονομικών. Ομως δακτυλογραφεί το όνομα του πρωθυπουργού Κόστα. Κατά λάθος. Το κείμενο βγαίνει στον αέρα. Ο πρωθυπουργός παραιτείται. Και τώρα ανακαλύπτουν ότι επρόκειτο περί λάθους. Ξέρω τι φαντάζεστε.

Τι θα συνέβαινε εδώ, σε μας. Πολύ απλό. Τίποτα. Διότι εξ αρχής θα υπήρχε ο σωστός άνθρωπος στην εισαγγελία. Αλλά και πάλι, ο (όποιος…) πρωθυπουργός δεν θα παραιτείτο. Θα καλούσε τη δημόσια τηλεόραση, θα έριχνε ένα κοφτερό διάγγελμα καταγγέλλοντας τα οργανωμένα συμφέροντα.

Στην Πορτογαλία η αστυνομία έκανε έρευνα στο σπίτι του πρωθυπουργού. Αν συνέβαινε εδώ, ο πρωθυπουργός θα μιλούσε για πραξικόπημα, καλώντας σε συγκέντρωση έξω από το σπίτι του. Και στα πάνελ θα έκαναν αναδρομές στη χούντα, τότε που οι αστυνομικοί σκούπιζαν τα πόδια στο χαλάκι και έμπαιναν στις κατοικίες των πολιτικών σαν στο σπίτι τους.