Ο Βίκτορ. Καθώς προχωρούσε, τέλη Οκτωβρίου, στους διαδρόμους των κτιρίων του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου, στη rue de la Loi των Βρυξελλών, ο Βίκτορ Ορμπαν πρέπει να ένιωθε μέσα στο μυαλό του απόλυτα δικαιωμένος. Στα ανατολικά, ένας «πόλεμος πολιτισμών» εξελισσόταν ανάμεσα στις δυνάμεις του «καλού» και του «κακού» στο Ισραήλ και τη Λωρίδα της Γάζας. Στη Δύση, όπου συχνά κατακεραυνώνεται από τους «πεφωτισμένους» Ευρωπαίους, έβλεπε την αντισημιτική βία να αυξάνεται και μεγάλο κομμάτι της Ακροαριστεράς να (δίνει την εντύπωση ότι) στηρίζει τη Χαμάς.
Λίγο προτού ξεκινήσει η σύνοδος κορυφής, ο πιο σαματατζής σταυροφόρος της Ευρώπης κατά της μετανάστευσης δήλωσε πως ελπίζει «όλο και περισσότεροι άνθρωποι εδώ στις Βρυξέλλες να δουν ότι υπάρχει μία πολύ ξεκάθαρη σύνδεση ανάμεσα στις τρομοκρατικές ενέργειες και τη μετανάστευση», προσθέτοντας πως «εκείνοι που στηρίζουν τη μετανάστευση, στηρίζουν και την τρομοκρατία». Ανήμπορος να αντισταθεί στην ανάγκη του να υποδαυλίζει τους φόβους, προειδοποίησε στη συνέχεια πως «αν το Ισραήλ και η Αίγυπτος αποσταθεροποιηθούν, οι μεταναστευτικές ροές από εκείνη την κατεύθυνση θα έρθουν αμέσως στην Ευρώπη».
«Στις ευρωεκλογές του Ιουνίου, ο Ορμπαν μπορεί να πει στους ψηφοφόρους: “Κοιτάξτε αυτές τις κακόμοιρες δυτικοευρωπαϊκές χώρες που δεν πρόσεξαν αρκετά με τους μετανάστες και ο αντισημιτισμός μαίνεται τώρα στο εσωτερικό τους – αντίθετα με την Ουγγαρία, που είναι ένα ασφαλές καταφύγιο για τους εβραίους και τους χριστιανούς”. Η φιλο-σιωνιστική στάση της ευρωπαϊκής Ακροδεξιάς έχει να κάνει περισσότερο με μια εκμετάλλευση των μουσουλμάνων παρά με ένα γνήσιο συναίσθημα προς το Ισραήλ».
Πέτερ Κρεκό, διευθυντής του ανεξάρτητου ουγγρικού think tank «Political Capital»
Ο Αλεξάντερ. Μόλις λίγα 24ωρα μετά την τρομοκρατική επίθεση της Χαμάς στο Νότιο Ισραήλ, ο επίτιμος πρόεδρος της Εναλλακτικής για τη Γερμανία (AfD), Αλεξάντερ Γκάουλαντ – που είχε πει το 2018 ότι η περίοδος του εθνικοσοσιαλισμού δεν ήταν παρά μια «κουτσουλιά» στη μακρά και ένδοξη γερμανική ιστορία –, δήλωσε στην Μπούντεσταγκ πως «η επίθεση δεν είχε στόχο μόνο το εβραϊκό κράτος· απευθυνόταν και σε εμάς». Στεκόμενοι στο πλευρό του Ισραήλ, πρόσθεσε, «υπερασπιζόμαστε και τον δικό μας τρόπο ζωής». Δεν έσπευσαν βέβαια όλοι οι συνάδελφοί του να σταθούν τόσο σθεναρά στο πλευρό του Ισραήλ.
Τρεις ημέρες μετά την επίθεση, ο Τίνο Χρούπαλα, συμπροεδρεύων της AfD, έγραψε στο X πως «καταδικάζει» τη Χαμάς, ζήτησε ωστόσο ευθύς αμέσως αποκλιμάκωση, χωρίς την παραμικρή νύξη στο δικαίωμα του Ισραήλ να υπερασπιστεί εαυτόν. Αυτή η αμφισημία της AfD πηγάζει από το γεγονός ότι κάποια ηγετικά στελέχη της είναι δηλωμένοι αντισημίτες – παίζει και αυτό ρόλο στη δημοτικότητά τους, στο 22% που τους δίνουν οι δημοσκοπήσεις, αν και βασικό τους όπλο είναι η αντιμεταναστευτική και αντισυστημική τους στάση.
«Οι θηριωδίες που διέπραξε στις 7 Οκτωβρίου η Χαμάς έχουν πολιτικά οφέλη για την ευρωπαϊκή Ακροδεξιά. Επιτρέπουν στα κόμματα αυτά να δαιμονοποιήσουν τους μουσουλμάνους στην Ευρώπη και να απαιτήσουν αυστηρότατους περιορισμούς στη μετανάστευση – το έκαναν ανέκαθεν αυτό, απλώς τώρα διαθέτουν επιπλέον πολεμοφόδια. Τα ακροδεξιά κόμματα εργαλειοποιούν παραδοσιακά τους εβραίους και τον αντισημιτισμό. Τώρα, όμως, χρησιμοποιούν τον πόνο και τη δυστυχία των εβραίων ώστε να φανούν μετριοπαθείς και υποστηρικτές των αρχών του Διαφωτισμού».
Ραφαέλα Ντάνσιγκιερ, πολιτική επιστήμων στο πανεπιστήμιο του Princeton
Η Μαρίν. Αντίθετα με την Εναλλακτική για τη Γερμανία, η Μαρίν Λεπέν βλέπει το μονοπάτι που θα την οδηγήσει στην εξουσία να περνάει μέσα από τις καρδιές και τη βραχυπρόθεσμη πολιτική μνήμη των ψηφοφόρων. Η μετονομασία του κόμματός της από Εθνικό Μέτωπο σε Εθνική Συσπείρωση, πριν από πέντε χρόνια, δεν ήταν αρκετή για να διώξει τη βαριά σκιά του αντισημιτισμού, σε βαθμό άρνησης του Ολοκαυτώματος, που έριχνε ο πατέρας της. Παρ’ όλα αυτά, η Λεπέν πλασάρεται εδώ και 42 ημέρες ως ένθερμη υπερασπίστρια της ασφάλειας των εβραίων στη Γαλλία – η Χαμάς σκότωσε άλλωστε στο Νότιο Ισραήλ και 40 γάλλους πολίτες.
«Πογκρόμ» αποκάλεσε την επίθεσή της η Λεπέν, που συμμετείχε στη μεγάλη πορεία της Κυριακής κατά του αντισημιτισμού στο Παρίσι – ο ακροαριστερός Ζαν-Λικ Μελανσόν, πάλι, έμεινε μακριά, χαρακτηρίζοντάς την μια συνάντηση «των φίλων της απροϋπόθετης στήριξης της σφαγής» στη Γάζα. Για πολλούς εβραίους της Γαλλίας, διαβεβαίωσε το γαλλικό ραδιόφωνο ο πρόεδρος της Εθνικής Συσπείρωσης Ζορντάν Μπαρντελά, το κόμμα είναι τώρα «μια ασπίδα απέναντι στην ισλαμιστική ιδεολογία».
«Ακόμα και αν η ίδια η Λεπέν δεν είναι αντισημίτρια, στη βάση της δεν μπορεί να έχει κανείς εμπιστοσύνη, στηρίζουν το Ισραήλ μόνο επειδή προσδιορίζουν τη Χαμάς ως ισλαμιστική – η μεγαλύτερη απειλή από όλες. H φιλοϊσραηλινή μεταστροφή του κόμματος δεν είναι παρά μια τακτική αλίευσης ψήφων και απαλλαγής από το παρελθόν. Και αυτό το rebranding μοιάζει να λειτουργεί. Ενας αυξανόμενος αριθμός γάλλων πολιτών δεν τοποθετούν καν τη Λεπέν στην Ακροδεξιά και για την πλειοψηφία, δεν θεωρείται απειλή για τη δημοκρατία».
Ζαν-Ιβ Καμί, γάλλος πολιτολόγος, διευθυντής του Παρατηρητηρίου Πολιτικών Ριζοσπαστισμών
