Οταν ο Στέφανος Κασσελάκης εξελέγη πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ, το μεγαλύτερο ατού του ήταν η επικοινωνία. Είχε καταφέρει να εισαγάγει μόνος του ένα στυλ προεκλογικής καμπάνιας που είχε αναπτυχθεί χρόνια πριν στην Αμερική, αλλά δεν είχε ακόμα περάσει τα ελληνικά σύνορα.

Η επικοινωνία δεν έχει ιδεολογία – με τα μιντιακά κόλπα του Ομπάμα, άλλωστε, εξελέγη ο Ντόναλντ Τραμπ. Η θέση του προέδρου της αξιωματικής αντιπολίτευσης, ωστόσο, δεν εξαντλείται εκεί.

Και από το πρώτο βράδυ που πέρασε το κατώφλι της Κουμουνδούρου με την ιδιότητα του αρχηγού του διπλά ηττημένου ΣΥΡΙΖΑ, ο Κασσελάκης είχε μπροστά του τρία δεδομένα: μια βάση που δεν γνώριζε την πολιτική του ταυτότητα, μια εσωκομματική αντιπολίτευση που ήταν έτοιμη για καβγά και «λευκή απεργία» και έναν στενό πυρήνα που έψαχνε τον επόμενο μεσσία μετά την αποχώρηση του Αλέξη Τσίπρα, έχοντας ήδη πιστέψει πως τον έχει βρει στο πρόσωπό του.

Είχε ήδη βαφτιστεί «μιντιακό φαινόμενο», είχε βρει τον τρόπο που θα συζητάει με την κοινωνική βάση – στο διά ταύτα, έλεγαν τα στελέχη του κόμματός του, έπρεπε να δουλέψει. «Μαθαίνω εύκολα» είχε πει ο ίδιος, για να απαντήσει στην πρώτη «γκάφα» που είχε κάνει, ανάμεσα στην πρώτη και τη δεύτερη Κυριακή των εσωκομματικών, για το ψευδοκράτος.

Το επικοινωνιακό Blitzkrieg

Το πρώτο δημοσκοπικό ραβασάκι ήρθε νωρίς: κάθε αλλαγή αρχηγού συνοδεύεται από την ενίσχυση του κόμματος, όμως στην περίπτωση του ΣΥΡΙΖΑ κάτι τέτοιο δεν συνέβη. Ο Κασσελάκης παρ’ όλ’ αυτά συνέχιζε το ίδιο επικοινωνιακό Blitzkrieg που είχε ξεκινήσει προεκλογικά. Τίποτα δεν είχε αλλάξει. Οι κάμερες συνέχιζαν να τον ακολουθούν να πηγαίνει για καφέ και στον δρόμο για το γυμναστήριο, ο σύντροφός του έβγαινε ακόμα στο προσκήνιο, οι προθέσεις του γίνονταν γνωστές μέσα από βίντεο και αναρτήσεις εκείνου και του «στενού του κύκλου» – που επισήμως δεν υπάρχει, όμως πλέον είναι απόλυτα γνωστός.

Για λίγο καιρό, είχε κάνει την κυβέρνηση να τρέχει – όχι με το περιεχόμενο όσων έλεγε, αλλά με τον τρόπο που το έκανε, αναγκάζοντας το Μέγαρο Μαξίμου να απαντάει σε όσα έγραφε στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης κάθε τρεις και λίγο. Τα δεδομένα ακόμα δεν είχαν αλλάξει: κάποιοι συνέχιζαν να τον βλέπουν ως τον νέο πολιτικό τους μεσσία, το ρήγμα με την εσωκομματική αντιπολίτευση είχε πλέον επικυρωθεί με την τοποθέτηση του Παύλου Πολάκη στη θέση του συντονιστή κοινοβουλευτικού έργου (την οποία ως τότε είχε ο Αλέκος Φλαμπουράρης) και την άγαρμπη καθαίρεση του πρώην διευθυντή της Κοινοβουλευτικής Ομάδας και του εκπροσώπου Τύπου.

Η βάση του κόμματος ακόμα δεν τον γνώριζε. Και η πρώτη φορά που της συστήθηκε ήταν η ομιλία του στο ΣΕΒ, που αναστάτωσε τα κομματικά στελέχη και παρέκκλινε κατά πολύ από τις έως τώρα θέσεις του ΣΥΡΙΖΑ. Τα μισά «διορθώθηκαν» στην ομιλία του «Economist» (εκεί όπου ο Κασσελάκης μίλησε εγκωμιαστικά και για το «μαξιλάρι» των 37 δισ. του ΣΥΡΙΖΑ), όμως το κακό είχε ήδη γίνει.

Από τον γάμο στις διαγραφές

Από την Αμερική, βγάζει βίντεο που προτρέπει τους πολίτες να ψηφίσουν στις δημοτικές εκλογές. Στη συνεδρίαση της Πολιτικής Γραμματείας για την αποτίμηση της (κακής) επίδοσης του ΣΥΡΙΖΑ, ο ίδιος συμμετέχει μέσω Skype – η κριτική που του ασκείται εντός του οργάνου επισκιάζεται από τα ευχάριστα νέα: την επομένη ο νέος πρόεδρος παντρεύεται. Λίγες μέρες μετά, στέλνει back to back προς διαγραφή τέσσερα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ με τη φράση «έθεσε εαυτόν εκτός», βάζοντας τη σπίθα που εξελίχθηκε στη φωτιά του περασμένου Σαββάτου.

Κανείς δεν μπορεί να κρυφτεί πια πίσω από το δάχτυλό του: δεν έφτανε το «είμαι ένας από εσάς». Στο σατιρικό βίντεο του Διονύση Ατζαράκη, με 500.000 θεάσεις στο YouTube και απείρως περισσότερες στο Tik-Tok, ο «Κασσελάκης» χρησιμοποιεί «τον τρόπο του» για να μην απαντήσει ούτε σε μία ερώτηση δημοσιογράφου. Το κόλπο συνεχίζει να πιάνει μόνο στον στενό πυρήνα.

Σε αναζήτηση πολιτικής ατζέντας

Με την επιστροφή του από τις ΗΠΑ, ο σύζυγός του αποσύρεται από τη δημόσια θέα. Το τσούρμο με τους δημοσιογράφους που τον ακολουθούν επί ποδός παντού παίρνει διάλλειμα. Ο νέος πρόεδρος ακολουθεί, για λίγες μέρες, ένα πιο χαμηλό προφίλ – που όμως τον κάνει να μοιάζει ίδιος με όλους τους υπόλοιπους, γιατί έχει χάσει το μοναδικό στοιχείο που τον έκανε να ξεχωρίζει. Και ακόμα κανείς δεν ξέρει ποιος είναι πολιτικά, τι ατζέντα θέλει να βάλει.

Ο «τρόπος Κασσελάκη» ξυπνάει λίγο πριν από τη συνεδρίαση της Κεντρικής Επιτροπής. Σκοτεινός, στο γραφείο που κάποτε άνηκε στον Τσίπρα, αγέλαστος, προαναγγέλλει σαν διάγγελμα δημοψήφισμα για τις διαγραφές των τεσσάρων, στρέφοντας και τους πιο μετριοπαθείς εναντίον του.

Ενας «άλλος» αρχηγός

Επόμενο καρέ, το Σάββατο στο President, ένα εικοσιτετράωρο πριν από τη διάσπαση του ΣΥΡΙΖΑ. Ο νέος πρόεδρος ανεβαίνει στο βήμα, όμως το χειροκρότημα έρχεται μόνο από τη μία πλευρά της αίθουσας – η άλλη μένει σιωπηλή. Η γιούχα μπλέκει με το χειροκρότημα, ενώ ο πρόεδρος σφιγμένος χάνει την ψυχραιμία του, ιδρώνει, κάνει σαρδάμ, αρχίζει διάλογο με τους αντιφρονούντες. Και παράλληλα, κοιτώντας το χαρτί του, εκτοξεύει προσβολές που δεν φαίνεται να γνωρίζει τη σημασία τους. Η ονομαζόμενη από τον Κασσελάκη «Πέμπτη φάλαγγα» αντιδρά – στην αίθουσα ξεκινάει ένας άτυπος πόλεμος.

Ο πρόεδρος δεν θυμίζει πια καθόλου τον χαμογελαστό 35άρη που κέρδισε ένα κόμμα μέσα σε έναν μήνα – αυτό το προφίλ μοιάζει μακρινή ανάμνηση. Και ακόμα η βάση του κόμματος πολιτικά δεν τον γνωρίζει. Η μισή πια ούτε τον αναγνωρίζει.

Τελευταία Νέα