Γνώριζε τον εχθρό σου – γνώριζε και τον σύμμαχό σου. Πάρα πολλοί από όσους πιέζουν για το ένα ή το άλλο αποτέλεσμα στον πόλεμο μεταξύ Ισραήλ και Χαμάς δεν εκτιμούν σωστά τα εμπλεκόμενα μέρη. Κάνουν λανθασμένες υποθέσεις για τη μία ή την άλλη πλευρά – ή και για τις δύο –, που τους οδηγούν σε λανθασμένα, ακόμη και επικίνδυνα, συμπεράσματα. Δεν υπάρχει μονοπώλιο σε αυτές τις εσφαλμένες υποθέσεις. Μπορούν να γίνουν από εκείνους που καλούν τους δυτικούς ηγέτες να απαιτήσουν μια άμεση κατάπαυση του πυρός – και από τους ίδιους τους δυτικούς ηγέτες που επιδιώκουν να πείσουν.
Ας ξεκινήσουμε με εκείνους που κοιτάζουν τον όλεθρο που προκλήθηκε στη Γάζα – τους χιλιάδες νεκρούς στον σωρό των ερειπίων που κάποτε ήταν η μεγαλύτερη παλαιστινιακή πόλη στον κόσμο – και αποφασίζουν ότι, όποια φρίκη κι αν διέπραξε η Χαμάς στις 7 Οκτωβρίου, έχει δεχτεί ένα επαρκές χτύπημα. Δεδομένων όλων αυτών που έχει υποστεί η Γάζα, σίγουρα τώρα η Χαμάς θα αποτραπεί από μελλοντικές επιθέσεις. Μια τέτοια σκέψη παρεξηγεί ουσιαστικά τη φύση αυτής της οργάνωσης. Διότι η Χαμάς είναι ένας διαφορετικός εχθρός, που δεν την πειράζει να πεθάνουν οι δικοί της άνθρωποι. Την ώρα που οι ηγέτες της ζουν με ασφάλεια και μεγάλη πολυτέλεια στο Κατάρ και αλλού.
Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο η Χαμάς έχει ξοδέψει εκατοντάδες εκατομμύρια δολάρια – μεγάλο μέρος των χρημάτων της διεθνούς βοήθειας – όχι σε βασικές υπηρεσίες για τους κατοίκους της Γάζας, αλλά για την κατασκευή και τον εξοπλισμό ενός δικτύου υπόγειων σηράγγων που έχει τονίσει ότι προορίζονται αποκλειστικά για δική της χρήση. Οπως το έθεσε ένας ηγέτης της Χαμάς, οι απλοί άνθρωποι στη Γάζα που χρειάζονται προστασία θα πρέπει να απευθυνθούν στον ΟΗΕ.
Αυτό είναι που εξηγεί γιατί, όποια αλήθεια τελικά προκύψει για τον πρόσφατο ρόλο του νοσοκομείου αλ-Σίφα, ένας πρώην διευθυντής μιας μεγάλης οργάνωσης βοήθειας που δραστηριοποιείται στη Γάζα κατέθεσε αυτή την εβδομάδα ότι «υπήρχε ευρέως υποψία από το 2014 ότι η Χαμάς χρησιμοποίησε το νοσοκομειακό συγκρότημα αλ-Σίφα ως κέντρο διοίκησης και βάση για επιχειρήσεις». Οπως έχουμε δει εδώ και καιρό, η Χαμάς δεν φοβάται να χρησιμοποιήσει σχολεία ή κτίρια του ΟΗΕ όταν πρόκειται να ρίξει ρουκέτες στο Ισραήλ. Τα στελέχη της Χαμάς σκέφτονται ότι είτε το Ισραήλ θα αντεπιτεθεί, σκοτώνοντας αθώους – χάνοντας έτσι τη νομιμότητα στα μάτια του κόσμου – είτε όχι, επιτρέποντας έτσι στη Χαμάς να συνεχίσει τις επιθέσεις της. Σε κάθε περίπτωση, η Χαμάς κερδίζει.
Από την άλλη μεριά, υπάρχει ο Μπενιαμίν Νετανιάχου, που κυριαρχεί στην πολιτική του Ισραήλ τα τελευταία 15 χρόνια. Ο ισραηλινός πρωθυπουργός ακολούθησε μια πολιτική περιορισμού, την οποία εύστοχα περιέγραψε ο ιστορικός Γιουβάλ Νόα Χαράρι ως «βίαιη συνύπαρξη», στην οποία το Ισραήλ πίστευε ότι θα μπορούσε σχεδόν να ζήσει με τη Χαμάς στη Γάζα, με περιοδικές στρατιωτικές αντιπαραθέσεις. Αυτή η αυταπάτη γκρεμίστηκε το μαύρο Σάββατο του περασμένου μήνα. Ο Μπορέλ, ο Μπάιντεν και άλλοι ζητούν «πολιτική λύση» – εξαιρώντας φυσικά τη Χαμάς. Αλλά παρερμηνεύουν την άλλη πλευρά – τη σημερινή κυβέρνηση του Ισραήλ.
Ο Νετανιάχου και ο υπερσυντηρητικός συνασπισμός του είναι εντελώς αντίθετοι με τη συμφωνία που υποστηρίζουν οι δυτικοί σύμμαχοι του Ισραήλ. Πρόκειται για την πιο δεξιά κυβέρνηση στην ιστορία του Ισραήλ. Περιλαμβάνει υπουργούς που φαντασιώνονται την ισοπέδωση της Γάζας με μια πυρηνική βόμβα ή τον επανεποικισμό της από τους εβραίους εποίκους που εκριζώθηκαν το 2005.
Υπουργοί όπως ο υπερεθνικιστής υπουργός Δημόσιας Ασφάλειας Ιταμάρ Μπεν-Γκβίρ, που έχει καταδικαστεί για τρομοκρατία και μοιράζει όπλα σε εξτρεμιστές. Είναι ήρωας για τους εποίκους της Δυτικής Οχθης που έχουν εμπλακεί σε μια εκστρατεία βίας και παρενόχλησης κατά των Παλαιστινίων – με τουλάχιστον 190 νεκρούς από τις 7 Οκτωβρίου – σαν να ήταν έτοιμοι να πυροδοτήσουν μια τρίτη Ιντιφάντα σε αυτό το κατεχόμενο έδαφος. Ο Νετανιάχου δεν κάνει τίποτα για να τον χαλιναγωγήσει, γιατί χρειάζεται τις κοινοβουλευτικές ψήφους του ώστε να παραμείνει στην εξουσία – και πρέπει να παραμείνει στην εξουσία για να είναι σίγουρος ότι θα μείνει εκτός φυλακής, καθώς δικάζεται για κατηγορίες διαφθοράς.