«Θα μιλήσω καθαρά εδώ. Ολοι μιλούν για την αρχή, στις 7 Οκτωβρίου. Και κανείς για το τι ακολούθησε. Μπορεί να συγκριθεί ο οπλισμός της Χαμάς με του Ισραήλ; Πρέπει να σταματήσει το Ισραήλ αμέσως τις επιθέσεις. Επιθέσεις σε νοσοκομεία και παιδιά δεν έχουν χώρο στον εβραϊκό Νόμο […] Μέχρι τώρα έχουν σκοτωθεί 13 χιλιάδες παιδιά, γυναίκες και ηλικιωμένοι Παλαιστίνιοι. Δεν υπάρχει σχεδόν καθόλου πια μέρος που λέγεται Γάζα, τα πάντα έχουν καταστραφεί. Το Ισραήλ έχει πυρηνικά όπλα; Εχει, αλλά αν ρωτήσετε το Ισραήλ, δεν θα πουν ότι έχει. Γιατί ξέρουν να λένε πολύ καλά ψέματα. Το Ισραήλ κάνει επιθέσεις σε νοσοκομεία, χώρους λατρείας και εκκλησίες. Ως μουσουλμάνος ενοχλούμαι με αυτό».
Ομως, το πιο «βαρύ» για τον οικοδεσπότη γερμανό καγκελάριο Σολτς και τη χώρα του, τη Γερμανία, ο τούρκος πρόεδρος το κρατούσε για το τέλος της κοινής τους συνέντευξης Τύπου: «Εμείς δεν χρωστάμε στο Ισραήλ, όπως κάποια άλλα κράτη. Κι αυτοί που χρωστούν, δεν μιλούν ελεύθερα. Δεν μπορούμε να αξιολογήσουμε τις φρικαλεότητες του Ισραήλ με αίσθημα ενοχής. Δεν τους το χρωστάμε αυτό. Αλλοι μπορεί, αλλά εμείς δεν έχουμε ζήσει το Ολοκαύτωμα». «Θα είμαι ξεκάθαρος», απάντησε ο Σολτς: «Το Ισραήλ έχει δικαίωμα στην ύπαρξή του και θα συνεχίσουμε να το υποστηρίζουμε».
Την παραπάνω… γνήσια «εμπειρία Ερντογάν» έζησε την Παρασκευή ο γερμανός καγκελάριος μέσα στο γραφείο του, στην ίδια την πρωτεύουσα της χώρας του, στο Βερολίνο. Εμπειρία που, εκτός από όλα τα άλλα, είναι και μία «πρόβα» για το τι θα συμβεί στην Αθήνα στις 7 Δεκεμβρίου στην εδώ επίσκεψη του τούρκου προέδρου – που, ενδεχομένως και γι’ αυτό να προγραμματίζεται, προς στιγμήν τουλάχιστον, με αναχώρηση το ίδιο βράδυ.
Ισως όμως και επειδή ο Ερντγονάν μπορεί να σχεδιάζει και μία από τις γνωστές «ιδιωτικές» επισκέψεις τούρκων αξιωματούχων στη Θράκη. Κάτι που, αν συμβεί, θα αποτελέσει έναν ακόμα πονοκέφαλο για την ελληνική πλευρά καθώς, ο… «ιδιώτης πρόεδρος» πλέον, θα πάει με σκοπό να βάλει φωτιά με τις δηλώσεις του, θα είναι μόνος και, βέβαια, δεν θα τον κρατάει πια τίποτα. Αν και για να είναι κανείς απολύτως ρεαλιστής πρέπει να σκεφτεί: γιατί, τον κρατάει κάτι στην Αθήνα από το να βάλει μπουρλότο; Οχι βέβαια, αυτή είναι η αλήθεια. Και γι’ αυτό ακριβώς δεν θα έπρεπε αυτή η επίσκεψη να πραγματοποιηθεί αλλά να… απομακρυνθεί ταχύτατα διά της διπλωματικής οδού. Επειδή, άλλωστε, μεταξύ άλλων, η Αθήνα δεν είναι Βερολίνο. Και τα ελληνοτουρκικά δεν είναι γερμανοτουρκικά.
Η επίσκεψη Ερντογάν στο Βερολίνο προκάλεσε, όπως ήταν απολύτως και ορθώς αναμενόμενο, πολύ έντονες αντιδράσεις καθώς πραγματοποιείται σε μία περίοδο που ο τούρκος πρόεδρος δεν κρύβει πλέον τον αληθινό του εαυτό: έχει ταυτιστεί πλήρως με τη Χαμάς και την πιο σκληρή διεθνή τρομοκρατία την οποία και έχει βαφτίσει… «απελευθερωτικό αγώνα». Και έχει στοχοποιήσει απόλυτα τη Δύση και, βέβαια, ειδικά τις Ηνωμένες Πολιτείες και το Ισραήλ περίπου ως το «κακό επί της γης».
Ολα αυτά δεν τα στάθμισε σωστά η γερμανική καγκελαρία, η οποία κάκιστα του έδωσε ευρωπαϊκό βήμα. Κατά πάσα πιθανότατα υπερεκτίμησε τον ρόλο της χώρας ως προς το αίτημα της Τουρκίας για την αγορά του μαχητικού Eurofighter, καθώς μετά τα τελευταία γεγονότα η Αγκυρα θα πρέπει μάλλον να ξεχάσει την αμερικανική αγορά. Και επίσης, αφελώς πίστεψε το Βερολίνο ότι θα καταφέρει κάποια «συμφωνία» με τον Ερντογάν για τις μεταναστευτικές – προσφυγικές ροές. Ομως, ο Ερντογάν είναι λίαν αμφίβολο αν όντως θέλει Eurofighter, ένα αεροπλάνο με ακυρώσεις ακόμα και από χώρες που το είχαν παραγγείλει. Οσο για συμφωνίες, απλώς θα πάρει πάλι λεφτά.
Αλλά η Αθήνα δεν είναι Βερολίνο. Και ο Ερντογάν βέβαια το ξέρει αυτό. Τι σημαίνει ότι το ξέρει, αναμένουμε δυστυχώς να το δούμε στις 7 Δεκεμβρίου…
