Αναζήτηση
Είναι πολύ συχνό το φαινόμενο να παραπονιούνται εργαζόμενοι σε μια επιχείρηση ή μια εταιρεία, για την «πόρτα» που τρώνε συνεχώς από εργοδότες ή προϊσταμένους τους, όταν υποβάλουν ένα αίτημα.
Υπάρχει άραγε τρόπος να σπάσει ο «τοίχος» που χωρίζει έναν προϊστάμενο με ευθύνες και υπεύθυνο για πολλούς εργαζόμενους, από μια καλή πρόταση ή ένα δίκαιο αίτημα από «τα κάτω»;
Δίχως αυτό να είναι πάντα εφικτό, με άρθρο της στη The Wall Street Journal η Rachel Feintzeig δίνει μερικά tips για το πως θα μπορούσαν υπάλληλοι να εξασφαλίζουν πιο εύκολα άδεια, μια ενδεχόμενη συνεργασία με άλλο τμήμα της εταιρείας ή την υλοποίηση μιας καλής ιδέας ως προς την στρατηγική της επιχείρησης.
Η σύμβουλος ανθρώπινων πόρων σε εταιρεία των ΗΠΑ Kerry Flynn Barrett, λέει ότι «σταματούσε την καριέρα μου», όταν κάποτε ένα αφεντικό της αναχαίτιζε τις προσπάθειές της να αναλάβει μεγαλύτερα έργα και περισσότερες ευθύνες. Μόλις ανέλαβε ένας πιο ανοιχτόμυαλος μάνατζερ, η Barrett κατάφερε να ανελιχθεί.
Εκ των υστέρων, αναρωτιέται αν θα μπορούσε να είχε επηρεάσει το αρχικό αφεντικό χρησιμοποιώντας περισσότερα δεδομένα για να υποστηρίξει τις προτάσεις της ή κάνοντάς το να ρωτήσει κατά τη διάρκεια του γεύματος ή μιας πιο χαλαρής συζήτησης.
Μιλώντας στην αμερικανίδα δημοσιογράφο ο συνιδρυτής του προγράμματος διαπραγματεύσεων του Πανεπιστημίου Χάρβαρντ William Ury, αναφέρει ότι όταν κάνουμε μια πρόταση και καταλήγει σε αποτυχία, τις περισσότερες φορές, εστιάζουμε στον λάθος «ένοχο». «Το μόνο μεγαλύτερο εμπόδιο για να πετύχουμε αυτό που θέλουμε, δεν είναι το «δύσκολο» άτομο, αλλά ο εαυτός μας» λέει ο Ury.
Αφού εισπράξουμε ένα όχι, ο Αμερικανός ειδικός προτείνει να δείξουμε ενσυναίσθηση και περιέργεια παρά εκνευρισμό. Κάντε προσομοίωση, φανταστείτε ότι εσείς και το αφεντικό σας, ότι είστε ηθοποιοί σε ένα έργο. Στη συνέχεια απαντήστε με «Καταλαβαίνω». Και ρωτήστε ένα «τι θα γινόταν αν;».
Για παράδειγμα: Τι θα γινόταν αν το δοκιμάσαμε το επόμενο τρίμηνο; Τι θα γινόταν αν είχαμε το μάρκετινγκ για να βάλουμε τις βάσεις με τον πελάτη; Ο Ury έτσι λέει πως για να καταλάβουμε τι πραγματικά εμποδίζει ένα αφεντικό, λέει να δοκιμάσουμε να τον ρωτήσουμε «Γιατί όχι;», έχοντας ως δεδομένο ότι δεν θα θέλουμε να δείξουμε επιθετικότητα, αλλά περιέργεια.
«Η φράση ενεργοποιεί το κρίσιμο μέρος του εγκεφάλου, απελευθερώνοντας αυτό που πραγματικά ενοχλεί το αφεντικό – και σας δίνει ενδείξεις για το πώς να το αντιμετωπίσετε» αναφέρει το δημοσιεύμα.
Ίσως ο διευθυντής να είναι εγγενώς απαισιόδοξος ή να γνωρίζει περισσότερα για τον τρέχοντα προϋπολογισμό της εταιρείας από τον εργαζόμενο, λέει η Feintzeig. Ίσως ανησυχεί ότι θα τον/την ξεπεράσετε ή ότι ο αμέσως πάνω από εκείνον θα αρνηθεί. Ίσως είναι απλώς κουρασμένος/η.
Χτύπα την πόρτα σε άτομο εμπιστοσύνης
Ο Tom Krouse, διευθύνων σύμβουλος της Donatos Pizza, μιας αλυσίδας 461 καταστημάτων πίτσας στο Οχάιο, λέει ότι καλό είναι να διευκολύνουμε τον προϊστάμενο χωρίζοντας την πρότασή μας σε δύο φάσεις. Η πρώτη θα πρέπει να είναι μια ερώτηση του τύπου ναι/όχι που είναι σχεδόν αδύνατο να απορριφθεί. Αυτή την πρόταση θα πρέπει να τη συνδέουμε με κάτι ευρύτερο όχι όμως κανονιστικό, με έναν ευρύτερο στόχο ή πρόβλημα της εταιρείας.
Κάποτε πλησίασαν την ομάδα του οι εργαζόμενοι σχετικά με τις εργασιακές προκλήσεις της εταιρείας, καθώς ενώ αυξανόταν το κόστος των μισθών, εκείνοι αρνούνταν να κάνουν κάποιες εργασίες παρασκευής πίτσας. Η ομάδα δεν πρότεινε μια συγκεκριμένη λύση, αλλά ήθελε την παραδοχή του ότι κάτι έπρεπε να γίνει. «Δεν μπορώ να διαφωνήσω με αυτό», λέει ο Krouse. Αντί να εντάξει αυτοματισμούς στα εστιατόρια, εις βάρος των εργαζόμενων, μετά από λίγους μήνες ήταν ανοιχτός στην υιοθέτηση ενός μηχανήματος στρώσης πίτσας σε επτά δευτερόλεπτα. Η πιο αργή προσέγγιση «με εμπόδισε να πάρω μια απόφαση εν θερμώ», είπε ο Krouse.
Ο Διευθύνων Σύμβουλος της Minor Nobles, μιας εταιρείας που εκπαιδεύει εργαζομένους στην παρουσίαση του εαυτού τους, προτείνει να «προπουλήσουμε» την ιδέα μας σε κάποιο άτομο που εμπιστεύται το αφεντικό, ενσωματώνοντας τα σχόλιά του στην τελική μας πρόταση. Έτσι θα έχουμε και υποστήριξη του ατόμου που εμπιστεύεται ο προϊστάμενος, ξεκαθαρίζοντας στον σύμβουλο ότι όλα αυτά δεν γίνονται πίσω από τη πλάτη του αφεντικού, αλλά ότι απλά αναζητάμε τις πρώτες συμβουλές.
Εμείς όχι εγώ
Η συγγραφέας του «Getting Along» Έιμι Γκάλο, είχε κάποτε ένα αφεντικό που ενώ της είχε πει ένα τρανταχτό όχι σε σπουδαίες ιδέες, στη συνέχεια τις έκανε πράξη, δίχως όμως να αποδώσει τα εύσημα στην ίδια.
Τώρα, ο Gallo συνιστά να χρησιμοποιείτε το «εμείς» αντί για το «εγώ» όταν παρουσιάζετε ιδέες σε ένα ανασφαλές αφεντικό. Και μην υποθέσετε ότι κάποια αρχική αρνητικότητα είναι το τέλος της συζήτησης. «Όχι», λέει, «δεν είναι πάντα όχι, τελεία».
