Κακοκαιρία «Alexis»
Τελικά οι μετεωρολόγοι έχουν χιούμορ! Μπορεί να πλακώνονται μερικές φορές για το αν θα έρθει μια καταιγίδα και τι ένταση θα έχει, μπορεί να σκοτώνονται αν ο καύσωνας θα διαρκέσει τρεις, πέντε ή δεκαπέντε ημέρες, αλλά από χιούμορ σκίζουν. Χωρίς καμία επιφύλαξη λοιπόν, θα αποδώσω στη χιουμοριστική διάθεση που τους διακρίνει την ονοματοδοσία της νέας κακοκαιρίας που βρίσκεται προ των πυλών, με το όνομα… «Alexis»!..
Ούτε Steve (Κασσελάκης), ούτε Paul (Πολάκης), ούτε Nick (Παππάς). «Alexis», για να ταιριάζει απόλυτα με ό,τι συμβαίνει στον ΣΥΡΙΖΑ, και ειδικά ό,τι συνέβη χθες με τη νέα διάσπαση του κόμματος. Γιατί ακόμη κι ένας μετεωρολόγος γνωρίζει ότι αυτός, ο πρόεδρος Αλέξης, ο απόμαχος, ο βετεράνος, είναι ο κατεξοχήν υπεύθυνος για τον κατακερματισμό της παράταξης. Κι όσοι είχαν την παραμικρή αμφιβολία δεν έχουν παρά να ρίξουν μια ματιά στην προηγούμενη εβδομάδα, στη διάρκεια της οποίας υποτίθεται ότι πραγματοποίησε ένα μπαράζ επαφών (ακόμη και με τον πρόεδρο Κασσελάκη) προκειμένου να αποτρέψει, τάχα μου, τη διάσπαση. Και όχι μόνο δεν την απέτρεψε, όπως φάνηκε, αλλά την επιτάχυνε κιόλας. Οσοι ήταν να φύγουν, πήραν των ομματιών τους κι όπου φύγει φύγει. Σιγά να μην έμεναν πίσω, υπό την προεδρία του ανθρώπου που εκείνος έφερε στην ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ, ακριβώς για να πετύχει αυτό που πάντα επεδίωκε – να διώξει από το κόμμα όσους του έκαναν τη ζωή δύσκολη…
Το μεγάλο ερώτημα
Οι «αχτσιογλικοί» δεν μένουν πια εδώ λοιπόν, έφυγαν, ακολουθούν πια μια δική τους πορεία, και το ερώτημα είναι αν θα καταφέρουν να αποφύγουν τη μοίρα των κομμάτων που σχηματίζονται έπειτα από μια διάσπαση. Η Ιστορία δεν είναι μαζί τους. Θα χρειαστεί να καταβάλουν μεγάλες προσπάθειες για να καταφέρουν να ξεφύγουν από τη μοίρα των κομμάτων αυτού του χαρακτήρα. Κυρίως να καταλάβουν το πολιτικό περιβάλλον μέσα στο οποίο καλούνται να λειτουργήσουν.
Μεγάλο μειονέκτημα, η «πολυπολιτικότητα» που τους διακρίνει. Διαφορετικές αντιλήψεις για τα ίδια θέματα, με ένα επίχρισμα νεωτερικότητας, νεομαρξισμού και παλαιοκομμουνιστικών αντιλήψεων. Πλεονέκτημα, η απόφαση να θέσουν ως επικεφαλής της κίνησης/κόμματος έναν νέο πολιτικό, άφθαρτο γενικά, με θετικό πέρασμα στην κοινωνία, τον Αλέξη Χαρίτση. Μέγα ερωτηματικό, αν πρόκειται για κανονικό επικεφαλής – «πρόεδρο» – ή για μια μεταβατική λύση, έναν «μπροστινό», γιατί Τσακαλώτος και Αχτσιόγλου αρνήθηκαν να παραχωρήσουν ο ένας στον άλλο τη θέση του αρχηγού.
Και υποπερίπτωση αυτού του ερωτηματικού, αν ο Χαρίτσης θα μπορεί να εκφράζει αυτά που ο ίδιος πιστεύει ή θα τελεί κάθε φορά υπό τον έλεγχο του Τσακαλώτου, του Φίλη, του Σκουρλέτη, του Βίτσα, της Αχτσιόγλου ακόμη ακόμη, με την οποία ταιριάζουν τα «χνώτα» τους. Αν θα υποχρεωθεί δηλαδή, πριν μιλήσει, να συνεννοείται μαζί τους, να του εγκρίνουν όσα θα λέει, και μετά να τα διατυπώνει.
Πονοκέφαλος με έπιασε και μόνο που το σκέφτηκα.
Πυρά από τα… αριστερά
Το άλλο που εκτιμώ ότι θα συμβεί είναι ότι με τα όσα έχουν ειπωθεί μεταξύ αυτών που έφυγαν και εκείνων που έμειναν, στη Βουλή, αυτοί λογικά θα «σκοτώνονται». Αποβλέποντας να ψαρέψουν στην ίδια δεξαμενή, προφανέστατα θα κινηθούν σε υψηλούς τόνους, πασχίζοντας κάθε φορά να αποδείξουν ποιος κάνει πραγματική αντιπολίτευση στην κυβέρνηση. Με δυο λόγια, ο νέος πολιτικός σχηματισμός, όποτε συγκροτηθεί (και μάλλον γρήγορα), θα ρυμουλκήσει εκ των πραγμάτων τον εναπομείναντα ΣΥΡΙΖΑ σε πιο αριστερές θέσεις, που θα διαγράψουν και την προσπάθεια που μέχρι τώρα γινόταν, να διεισδύσει στην Κεντροαριστερά. Το οποίο σημαίνει ότι ο ΣΥΡΙΖΑ θα έχει να αντιπαρατίθεται στα αριστερά του με τρία τουλάχιστον κόμματα: το ΚΚΕ, την Πλεύση Ελευθερίας και το καινούργιο με τους αποχωρήσαντες.
Μύλος.
Και εγένετο εννιακομματική Βουλή
Για όση αξία έχει αυτό, να αναφέρω ότι τις αποχωρήσεις από τον ΣΥΡΙΖΑ των εννιά βουλευτών του «κλίματος» Αχτσιόγλου τις ανήγγειλαν στον Πρόεδρο της Βουλής Κ. Τασούλα ο Αλ. Χαρίτσης και ο Νάσος Ηλιόπουλος. Αυτοί παρέδωσαν τις επιστολές των συναδέλφων τους, μαζί με τις δικές τους. Ο ευγενής Πρόεδρος Τασούλας τούς ανέφερε τα δικαιώματά τους, εφόσον αποφασίσουν να δημιουργήσουν Κοινοβουλευτική Ομάδα: θα έχουν γραφεία στη Βουλή, μετακλητούς υπαλλήλους και τα σχετικά υλικοτεχνικά μέσα. Σε ό,τι αφορά τη συμμετοχή τους στις συζητήσεις, και ειδικά τις προ ημερησίας διατάξεως σε επίπεδο πολιτικών αρχηγών, φυσικά ο επικεφαλής τους θα μπορεί να παίρνει μέρος στις συζητήσεις, με τη σειρά που καθορίζει ο αριθμός των μελών της Κοινοβουλευτικής Ομάδας που θα συγκροτήσουν.
Ευκαιρίας δοθείσης, να αναφέρω με τη σειρά μου ότι η συγκρότηση της ΚΟ από τους αποχωρήσαντες από τον ΣΥΡΙΖΑ θα δημιουργήσει ένα αξιοσημείωτο ρεκόρ για την παρούσα Βουλή: θα διαθέτει πλέον εννιά κόμματα. Θα πρόκειται δε για τη δεύτερη μεγαλύτερη σε αριθμό κομμάτων, μεταπολεμικά, Βουλή (στα 75 χρόνια μετά το τέλος του Εμφυλίου) της χώρας. Η πρώτη ήταν η Βουλή του 1950, που διέθετε δέκα κόμματα, τα οποία όμως είχαν προέλθει από εκλογές με το σύστημα της απλής αναλογικής.
Πρακτικά βέβαια θα έχει και επιπτώσεις: μία επιπλέον ώρα σε όλες τις συνεδριάσεις της Βουλής.
Ορεξη να ‘χουμε να βλέπουμε και να ακούμε…
Μετεξεταστέοι στην Ιστορία
Εγώ ασχολούμαι με την Ιστορία, σεμνύνομαι να δηλώνω ότι (τη) γνωρίζω αρκετά, τη νεότερη και την παλαιότερη, όμως δεν μπορώ να πω το ίδιο και για τα παλικάρια του προέδρου Στέφανου, τα οποία πρέπει να βρίσκονται σε σύγχυση ή να έχουν παντελή άγνοια για την ιστορία του χώρου τους. Το πρώτο το καταλαβαίνω, το δεύτερο δεν το δέχομαι, αν και η φάση είναι προφανώς «με… όποιον δάσκαλο καθίσεις…».
Προσέξτε τμήμα της ανακοίνωσης του ΣΥΡΙΖΑ (επίσημη αντίδραση τώρα) για τις αποχωρήσεις των «αχτσιογλικών»:
«Είναι δύσκολο ν’ απαντήσει κανείς στην πρώτη διάσπαση στην ιστορία της Αριστεράς και του προοδευτικού χώρου που γίνεται εκτός πολιτικών οργάνων, εκτός κομματικών διαδικασιών, χωρίς πολιτικό επίδικο και χωρίς ουσιαστική διαφωνία».
Παιδιά, η πρώτη ιστορικά μεγάλη διάσπαση στον χώρο της Αριστεράς είναι εκείνη του 1968, όταν μια ομάδα κομμουνιστών στελεχών αποχώρησε από το ΚΚΕ και δημιούργησε το ΚΚΕ Εσωτερικού, τη «μήτρα» από την οποία προήλθε ο ΣΥΡΙΖΑ. Η άλλη μεγάλη διάσπαση σημειώθηκε το 2015, τον Αύγουστο, όταν από το κόμμα αποχώρησε η ομάδα του Παν. Λαφαζάνη με 27 βουλευτές και ένα πλήθος στελεχών.
Για ψαχτείτε λίγο, γιατί τέτοιες ώρες οι κοτσάνες δεν έχουν θέση…
(Η ανακοίνωση περιλαμβάνει και χιουμοριστικά στοιχεία, όπως ότι ο ΣΥΡΙΖΑ θα συνεχίσει «…με την παρακαταθήκη του Αλέξη Τσίπρα»! Αναφορά που θυμίζει το γέλιο που έπεφτε αργά το βράδυ στις κηδείες γύρω από το φέρετρο του νεκρού, από τους φίλους και τους συγγενείς! Ποια παρακαταθήκη, ποιανού Τσίπρα; Πλάκα μάς κάνετε;)
Συναυλία βυζαντινής μουσικής
Θα κλείσω για σήμερα με κάτι που δεν είναι πολιτικό, αλλά απευθύνεται ευθέως «στη σωτηρία της ψυχής, που είναι μεγάλο πράγμα», κατά τον υπέροχο στίχο από το ομώνυμο τραγούδι του Κραουνάκη, που τραγούδησε προ (πολλών) ετών η αγαπημένη Αλκηστις Πρωτοψάλτη. Πρόκειται για μια μεγάλη συναυλία της βυζαντινής χορωδίας «Εν Ψαλμοίς», η οποία θα δοθεί στην αίθουσα του «Παρνασσού», στην πλατεία Καρύκη (και όχι Καρύτση, όπως έχει επικρατήσει να ονομάζεται), την προσεχή Δευτέρα 27 Νοεμβρίου στις 8.30 μ.μ.
Η συναυλία θεωρείται κορυφαίο γεγονός για τους ρέκτες της βυζαντινής μουσικής, όπως εγώ, και όπως με ενημέρωσαν οι διοργανωτές θα ψαλούν ύμνοι από το πρόσφατο έργο της χορωδίας «Ηστραψεν ως Ηλιος», με ύμνους από την ακολουθία του Οσίου Ιωάννου του Ρώσου. Τη συναυλία θα προλογίσουν ο νέος μητροπολίτης Θεσσαλονίκης κ. Φιλόθεος και ο πρωτοψάλτης κ. Γρ. Αναστασίου.
Νομίζω πως εδώ ταιριάζει απολύτως το «όσοι πιστοί προσέλθετε»…
