Αναζήτηση
Εισηγήσεις για να έρθει στη Βουλή το νομοσχέδιο για την επέκταση του γάμου και στα ομόφυλα ζευγαριών ακόμα και πριν από τα Χριστούγεννα υπάρχουν στο τραπέζι της κυβέρνησης, χωρίς, ωστόσο, να έχει επιβεβαιωθεί ένα ακριβές χρονοδιάγραμμα για μια ρύθμιση που είναι δεδομένο, πάντως, πως βρίσκεται στην ατζέντα του Κυριάκου Μητσοτάκη.
Ανοιχτές παραμένουν όμως και οι λεπτομέρειες της νομοθετικής αυτής ρύθμισης, που φαίνεται πως θα είναι κρίσιμες και για την τελική στάση που θα τηρήσουν οι βουλευτές της ΝΔ.
Σημειώνεται ότι, ερωτηθείς σχετικά μέσα στην εβδομάδα, ο κυβερνητικός εκπρόσωπος Παύλος Μαρινάκης απάντησε πως «ισχύουν στο ακέραιο όσα έχει πει ο Πρωθυπουργός και τα έχει πει και στη ΔΕΘ. Δεν έχω κάτι νεότερο για το χρονοδιάγραμμα.
Οταν υπάρχει κάτι περισσότερο, θα ανακοινωθεί από τον Πρωθυπουργό». Οι πληροφορίες αναφέρουν πως η βασική μορφή του νομοσχεδίου έχει ήδη ετοιμαστεί και εξεταστεί από ομάδα νομικών, με τον χρόνο κατάθεσής του να είναι θέμα απόφασης του Κυριακου Μητσοτάκη με κριτήριο και το πολιτικό τάιμινγκ.
Ως προς το περιεχόμενο, το σχέδιο προβλέπει την πλήρη ισότητα, που ήταν, άλλωστε, στον πυρήνα των σχετικών εξαγγελιών Μητσοτακη αλλά και των συζητήσεων που είχαν προηγηθεί με την επιτροπή για την εθνική στρατηγική για την ισότητα των ΛΟΑΤΚΙ+ που είχε δημιουργηθεί με πρωτοβουλία του Πρωθυπουργού, με επικεφαλής τον καθηγητή και πρώην πρόεδρο του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Δικαιωμάτων του Ανθρώπου Λινό-Αλέξανδρο Σισιλιάνο.
«Σιωπηρή ισότητα». Ο κορμός του νομοσχεδίου αποτελείται από ένα βασικό άρθρο που επεκτείνει το δικαίωμα του γάμου, ορίζοντας ότι νοείται ανάμεσα σε άτομα του ιδίου ή διαφορετικού φύλου.
Από αυτή τη γραμματική διεύρυνση του ορισμού του θα προέρχεται η λεγόμενη «σιωπηρή ισότητα» και όλων των υπόλοιπων δικαιωμάτων που απορρέουν από αυτόν. Δηλαδή, να ισχύει γενικώς κι αδιακρίτως για ένα παντρεμένο ομόφυλο ζευγάρι ό,τι ισχύει και για το κάθε παντρεμένο ετερόφυλο ζευγάρι, συμπεριλαμβανομένης και της τεκνοθεσίας και της αναγνώρισης της ΛΟΑΤΚΙ γονεϊκότητας που αφορά πολλά παιδιά που έχουν ήδη αποκτήσει ομόφυλα ζευγάρια στη χώρα μας.
Πέραν αυτού, το σχέδιο που έχει ήδη στα χέρια του ο Πρωθυπουργός θα περιλαμβάνει ειδικότερες διατάξεις για επιμέρους θέματα όπως η αναγνώριση των γάμων που έχουν τελεστεί στο εξωτερικό. Σημειώνεται ότι, παρά τις εισηγήσεις που έγιναν από το κομματικό στρατόπεδο στο Μέγαρο Μαξίμου για την εξαίρεση της τεκνοθεσίας από το γάμο, κάτι τέτοιο κρίνεται νομικά προβληματικό και, όπως σημειώνουν άνθρωποι που έχουν γνώση των συζητήσεων, θα καταδικαζόταν στα ελληνικά και τα ευρωπαϊκά δικαστήρια.
Η τεκνοθεσία παραμένει, λοιπόν, το κυρίαρχο «αγκάθι» που έχει να διαχειριστεί πολιτικά το Μέγαρο Μαξίμου, μια και συγκεντρώνει ακόμη αρκετές αντιδράσεις από τη «γαλάζια» Κοινοβουλευτική Ομάδα, αν και υπάρχει στην κυβέρνηση η εκτίμηση ότι ως τη μέρα της ψηφοφορίας κάποιες από αυτές θα καμφθούν. Ενδεικτικά, τουλάχιστον ένας υπουργός που ήταν αρνητικός, ο Αδωνις Γεωργιάδης, τηρεί πλέον θετικότερη στάση.
Δεν ήταν τυχαίες, πάντως, οι δυο σχετικές παρεμβάσεις που έκανε τις προηγούμενες ημέρες και ο Μάκης Βορίδης. Ο υπουργός Επικρατείας ξεκαθάρισε πως σε περίπτωση που ζητηθεί κομματική πειθαρχία στην ψηφοφορία για το συγκεκριμένο νομοσχέδιο θα οδηγηθεί σε παραίτηση. Νωρίτερα είχε εξηγήσει τη θέση του εξηγώντας πως νομικά, με βάση τον αστικό κώδικα, ο γάμος ταυτίζεται με την απόκτηση τέκνων.
ΔΙΑΞΙΦΙΣΜΟΙ
Ισότητα στον γάμο
Της Αννας Παπαδοπούλου
Εδώ και κάποιους μήνες ο Πρωθυπουργός, με διαρροές στον Τύπο, καταγράφει και αξιολογεί τις αντιδράσεις των γαλάζιων βουλευτών, των μελών της παράταξής του, αλλά και εν γένει των πολιτών, σε ό,τι αφορά το υπό επεξεργασία σχέδιο νόμου για τον γάμο των ομόφυλων ζευγαριών, άλλως και ορθότερα, για την ισότητα στον γάμο ανεξαρτήτως φύλου.
Αρχικώς, η μέθοδος αυτή του Πρωθυπουργού, της «σφυγμομέτρησης» και υπολογισμού του πολιτικού κόστους, αποτελεί μια λιγόψυχη αντιμετώπιση των άμεσα ενδιαφερόμενων προσώπων. Μεταρρυθμίσεις σχετικές με την κατοχύρωση ατομικών ελευθεριών δεν μπορούν να υπόκεινται σε δημόσιο πολιτικό bras de fer, διότι αφορούν ανθρώπους που ζουν με τη προσμονή και συνδέονται με την ίδια τους την υπόσταση. Η νομοθετική πρωτοβουλία, που αφορά την ειλικρινή προάσπιση των θεμελιωδών δικαιωμάτων, έναν δρόμο ακολουθεί: απόφαση, αδιαπραγμάτευτη στάση, εφαρμογή.
Στο διά ταύτα. Οφείλουμε εν έτει 2023 να υπερασπιστούμε μια προοδευτική κοινωνία, με πρόταγμα την εξάλειψη των διακρίσεων και αποκλεισμών βάσει φύλου, φυλής, καταγωγής, θρησκείας, σεξουαλικού προσανατολισμού, αναπηρίας. Η αποτελεσματική απάντηση στα λεγόμενα μετα-υλιστικά αιτήματα, τα συνδεόμενα με τις ατομικές ελευθερίες και δικαιώματα, υπηρετεί ακριβώς την ανοικτή και σύγχρονη κοινωνία.
Στο πλαίσιο αυτό, τα μέλη της ΛΟΑΤΚΙ+ κοινότητας δεν πρέπει να αναμένουν άλλο να «ωριμάσουν οι συνθήκες» όσον αφορά το θεμελιώδες δικαίωμά τους στον γάμο και στη δημιουργία οικογένειας. Η αναγνώριση του δικαιώματος αυτού δεν νοείται να τίθεται υπό την επιφύλαξη της αποδοχής του από το ελληνικό κράτος. Ο ρόλος του τελευταίου περιορίζεται, εν προκειμένω, στο να αγκαλιάζει τη μοναδικότητα, να σέβεται την ελεύθερη ανάπτυξη της προσωπικότητας, τη προσωπική αυτονομία και, εντέλει, την αρχή της ισότητας και της ίσης μεταχείρισης των πολιτών. Οτιδήποτε άλλο υπηρετεί μάλλον λογικές ομοιομορφίας και επιβολής ενός συγκεκριμένου συντηρητικού προτύπου για τη μορφή της οικογένειας. Η πραγματικότητα έχει ξεπεράσει κατά πολύ το νομικό πλαίσιο και η ελληνική πολιτεία έχει κλείσει επί μακρόν τα μάτια σε ήδη διαμορφωθείσες καταστάσεις που απαιτείται να ρυθμιστούν, πολλώ δε μάλλον επειδή αφορούν και δικαιώματα παιδιών. Οφείλει να επέμβει άμεσα, συμμορφούμενη και με τις επιταγές του ενωσιακού δικαίου, ώστε να θεσπίσει τον γάμο ανεξαρτήτως φύλου, να προβλέψει τη πρόσβαση στην τεχνική γονιμοποίηση ανεξαρτήτως φύλου με ταυτόχρονη αναγνώριση συγγενικού δεσμού από τη γέννηση του παιδιού. Επίσης, να ρυθμίσει τα προβλήματα των ομόφυλων ζευγαριών που ήδη μεγαλώνουν παιδιά στην Ελλάδα, όπως και την παιδοθεσία ανεξαρτήτως φύλου. Είναι πια πολλές οι έρευνες στο εξωτερικό που αποδεικνύουν πως τα παιδιά χρειάζονται μόνο αγάπη και φροντίδα, ενώ το ίδιο φύλο των γονέων δεν αναπτύσσει καμία αρνητική επιρροή στη συναισθηματική, κοινωνική, σεξουαλική ανάπτυξή τους.
«Εχω εξοικειωθεί με την ιδέα του θανάτου, δεν έχω εξοικειωθεί με την παραβίαση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων» είναι τα λόγια καρκινοπαθούς λεσβίας μητέρας. Αποφάσισαν με τη σύντροφό της και απέκτησαν με τεχνική γονιμοποίηση παιδί, το οποίο μεγαλώνουν μαζί. Το ελληνικό κράτος δεν αναγνωρίζει τη σύντροφό της ως γονέα του παιδιού, ώστε, εάν αυτή φύγει από τη ζωή, νομικά το παιδί της θα μείνει ορφανό και θα το αναλάβουν συγγενείς της. Είναι μεγάλη η περιπτωσιολογία «αθέατων γονιών», αλλά η ουσία είναι η εξής: Δεν μπορούμε ως κοινωνία να αρνούμαστε την ύπαρξη συναισθημάτων και προσωπικών-οικογενειακών δεσμών. Είναι ζευγάρια, είναι οικογένεια, είναι γονείς.
Η Αννα Παπαδοπούλου είναι δικηγόρος Αθηνών, γραμματέας τομέα ανθρωπίνων δικαιωμάτων ΠΑΣΟΚ-Κινήματος Αλλαγής
Λυπηθείτε τα παιδιά
Του Λουκά Λυμπερόπουλου
Ο κ. Πρωθυπουργός ανακοίνωσε ότι πρόθεση της κυβερνήσεως είναι να νομοθετήσει για τον γάμο μεταξύ ομοφυλοφίλων. Ας δούμε το πρόβλημα: Οταν ο Θεός, η Φύση ή μια ανώτερη δύναμη (ό,τι θέλετε) έπλασε τον άνθρωπο και καθόρισε τα φύλα, τον εφοδίασε και με κάποια όργανα, τα οποία έχουν συγκεκριμένο προορισμό (τη διαιώνιση του είδους), με συγκεκριμένη λειτουργία. Κάθε μεταβολή της λειτουργίας αυτής συνιστά παραβίαση της φύσεως και αποτελεί διαστροφή. Υπάρχουν κάποιοι συνάνθρωποί μας, οι οποίοι αρέσκονται να παραβιάζουν τη φύση. Ετσι, ο άνδρας ερωτεύεται και συνευρίσκεται με άνδρα και η γυναίκα πράττει το ίδιο με γυναίκα. Δικαίωμά τους. Ομως, τότε πάνε ενάντια στη φύση και αποτελούν οργανική ανωμαλία της.
Γι’ αυτό και ο ποινικός νομοθέτης τιμωρούσε την παρά φύσιν ασέλγεια με το άρθρο 347 του Ποινικού Κώδικα, το οποίο ο προοδευτικός ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ, μόλις ανέλαβε την εξουσία, το κατήργησε με το άρθρο 68 του Ν. 4356/ 24.12.2015. Ηδη, καιρό τώρα, οι έλληνες ομοφυλόφιλοι, διεκδικούν το δικαίωμα να συνάπτουν γάμο μεταξύ τους και ήρθε ο καιρός να το επιτύχουν. Αυτό αποτελεί κάτι αδιανόητο για τα ελληνικά ήθη. Αλλά, όπως αλλάζουν οι καιροί, έτσι αλλάζουν και τα ήθη. Ετσι, θα κληθούν οι Ελληνες να ζήσουν στην πραγματικότητα αυτό το κατασκεύασμα. Ομως, υπάρχει και ένα τεράστιο θέμα, αξεπέραστο για το ελληνικό πνεύμα, την ελληνική ψυχή: Οι ομοφυλόφιλοι, εκτός από τον γάμο, θέλουν να έχουν και παιδιά, όπως οι κανονικές οικογένειες. Οι συμφωνούντες με αυτήν την επιθυμία τους δεν σκέφτηκαν και την θέση του άτυχου παιδιού, που θέλουν οι ομοφυλόφιλοι να «προσαρτήσουν» σε μια ιμιτασιόν οικογένεια; Οταν το άτυχο παιδί θελήσει να φωνάξει «μαμά», όπως τα άλλα παιδιά, σε ποιον θα απευθύνει την ωραιότερη λέξη του κόσμου; Σε έναν άνδρα; Οταν θέλει να φωνάξει «μπαμπά», σε ποιον θα απευθύνει τη λέξη αυτή; Σε μια γυναίκα; Και όταν ρωτήσει γιατί οι φίλοι του έχουν γυναίκα μαμά, ενώ αυτό έχει μαμά άνδρα, και έχουν άνδρα μπαμπά, ενώ αυτό έχει μπαμπά γυναίκα, τι θα του πουν; Θα το σπρώξουν στην ομοφυλοφιλία για να πάψουν οι δυσάρεστες ερωτήσεις; Αλλωστε μια τέτοια οικογένεια θα είναι ένα φυτώριο ομοφυλοφίλων.
Αλήθεια, πώς θα αισθάνεται το παιδί αυτό όταν βλέπει να χαριεντίζονται ή να ξαπλώνουν στο ίδιο κρεβάτι δυο άνδρες ή δυο γυναίκες που υποδύονται τον μπαμπά και τη μαμά; Πώς θα αισθάνεται όταν βλέπει πόσο διαφορετική είναι η δική του οικογένεια από τις οικογένειες των φίλων του; Και αυτό μέσα στην ομοφυλοφιλική οικογένεια. Υπάρχει, όμως, και η κοινωνία: Πώς θα αντέξει το δύστυχο παιδί την καζούρα (ελληνιστί bullying) των άλλων παιδιών για τη μαμά-άνδρα ή τον μπαμπά-γυναίκα; Τα παιδιά αυτά δεν τα σκέφτονται οι ομοφυλόφιλοι. Καλά, αυτοί είναι άρρωστοι. Οι νομοθέτες, όμως, δεν θα τα σκεφτούν; Με τι μυαλό, με τι καρδιά θα θεσμοθετήσουν τον σχηματισμό παρά φύσιν οικογένειας; Και ένα ερώτημα προς αυτούς: Θα το ήθελαν να είναι παιδιά μιας τέτοιας οικογένειας; Αν ναι, ας νομοθετήσουν. Αν όχι, ας μην καταδικάσουν αθώα πλάσματα στο ανάθεμα της κοινωνίας και σε διαρκή ηθικό θάνατο.
