Εν μέσω διάσπασης και μετά την προηγούμενη επίθεσή του στο «μαξιλάρι» των πλεονασμάτων του ΣΥΡΙΖΑ, ο νέος αρχηγός του δεν περίμενε πολύ: «Η εποχή που ο ΣΥΡΙΖΑ κυβερνούσε με Τσακαλώτους και Κατρούγκαλους ήταν μνημονιακή. Αυτή η εποχή έχει λήξει». Επιπλέον, ενέργειές του έκαναν διαφόρους συριζαίους να ανατριχιάζουν σύγκορμοι, όπως όταν έψαλλε τον εθνικό ύμνο στην Κύπρο, αν και οι βασικοί εκφραστές της πολιτικής «χαμηλά το κεφάλι με τους Τούρκους» έχουν ήδη πάει στο νέο συμπίλημα των 11 βουλευτών. Ανάμεσά τους και οι δύο μουσουλμάνοι βουλευτές που δεν τους πολυαρέσει η Συνθήκη της Λωζάννης.

Οταν όμως, όταν μιλάει κανείς για τα πεπραγμένα του ΣΥΡΙΖΑ, ταυτολογικά μιλάει για τον προκάτοχο του Στέφανου Κασσελάκη, Αλέξη Τσίπρα. Δεν γίνεται αλλιώς: επί δεκαπενταετία, Τσίπρας και ΣΥΡΙΖΑ ίσον ένα και το αυτό μέχρι την «εποχή Κασσελάκη», που αλλάζει τα πάντα.

Είναι δεδομένο ότι ο Κασσελάκης είχε οργανωμένα από την πρώτη ώρα τη στήριξη Τσίπρα στη μετεωρική πορεία του προς την προεδρική καρέκλα της Κουμουνδούρου. Αλλωστε, και από εδώ, από την πρώτη στιγμή είχε τεθεί το ερώτημα «γιατί φαγώθηκε ο Τσίπρας να γίνει Αλαβάνος;» Πιθανώς ευρισκόμενος σε κατάσταση υπερφίαλης αυτοπεποίθησης συνδυασμένης με βαθύτατη απαρέσκεια για τους ενδεχόμενους αντικαταστάτες του, ο Τσίπρας δεν σκέφτηκε ποτέ στα σοβαρά αυτό το ερώτημα, παρότι του τέθηκε και δημοσίως. Τώρα, το βλέπει να μην είναι πια ερώτημα αλλά, κάθε μέρα που περνάει, όλο και σκληρότερη πραγματικότητα. Και εισήλθε πλέον στη νέα του μη αναστρέψιμη περίοδο: της απόλυτης απαξίωσης.

Για τους αντιπροεδρικούς, είτε εκείνους που έφυγαν, είτε εκείνους που είναι με το ένα πόδι έξω και στο άλλο ακόμα δένουν το κορδόνι του παπουτσιού τους μην το πατήσουν βγαίνοντας και πέσουν, είτε και γι’ αυτούς που παραμένουν και αντιπροεδρικοί και μέσα, ο Τσίπρας είναι οριστικά και αμετάκλητα καμένο χαρτί: ο μοιραίος άνθρωπος. Δεν θέλουν ούτε να τον ακούν. Για τους ανήκοντες στη νέα εξουσία, τα πράγματα έχουν άλλη δυναμική, πλην ρέπουν όλο και περισσότερο προς το ίδιο αποτέλεσμα.

Αρχικά είδαν τον Τσίπρα ως τον νονό αυτής της φοβερής «ντρίμπλας» που γύρισε το παιγνίδι. Ομως εκείνος εξακολουθεί μέχρι και σήμερα να κινείται μόνον στο σκότος του παρασκηνίου. Χωρίς καθαρή θέση. Και το τελευταίο διάστημα είναι σαφές ότι η αντίθεση Τσίπρα – Κασσελάκη όχι μόνον δεν μπορεί πια να αποφευχθεί, αλλά ούτε και υπάρχει πλέον δυνατότητα να περιχαρακωθεί σε λειτουργικό πλαίσιο. Αντίθετα θα ανοίγει μέχρι σκασμού. Προφανώς ο Τσίπρας πίστεψε ότι ο Κασσελάκης θα είναι αχυράνθρωπός του. Ε, την πάτησε.

Ο Κασσελάκης κάθε άλλο παρά ενεργεί ως αχυράνθρωπος του κάθε Τσίπρα. Και το διαφημίζει. Οι κοντόφθαλμοι αντίπαλοί του τού χρεώνουν έλλειμα πολιτικής. Και δεν βλέπουν τη σταθερή του στρατηγική: ρήξη με παλαιά πεπραγμένα και πρόσωπα του ΣΥΡΙΖΑ και ριζική αλλαγή. Φτιάχνει έναν νέο ΣΥΡΙΖΑ. Τόσο, που ουδεμία σχέση θα έχει με το παρελθόν. Δηλαδή δεν πήρε το «μενού», αλλά τον «αέρα» και τον «χώρο». Και αλλάζει εντελώς διακόσμηση και χρήση. Πήρε ψησταριά και φτιάχνει steak house. Μπορεί ο Τάιλερ να υμνεί δημοσίως τα… παϊδάκια του, όμως μάλλον για ξεκάρφωμα. Γι’ αυτό δεν χωράει και ο παλιός… ψήστης: ο άνθρωπος δεν κάνει. Τον βλέπουν οι πελάτες και νομίζουν ότι θα ξαναφάνε κοψίδια. Δεν θέλουν κοψίδια. Ζουμερό steak θέλουν.

Και ο Κασσελάκης ξέρει τι θέλουν οι πελάτες. Το απέδειξε στις κάλπες. Οι υπερφίαλοι πρώην ιδιοκτήτες νομίζουν ότι δεν ξέρει. Και ήδη ξέχασαν ότι η δουλειά πήγαινε για φούντο. Κάποιοι, ασφαλώς θα έφευγαν. Σκέφτηκαν μήπως του έρχεται κουτί; Επειδή οι πολλοί έμειναν. Σε αυτόν πια. Και τώρα ψάχνει ελεύθερος και για νέους, όσο οι χαμένοι ματαιοπονούν χάνοντας και το δάσος και το δέντρο, πλέοντας στο τίποτα, όπου σύντομα, όσο ο Κασσελάκης θα μαζεύει, εκείνοι θα ανταγωνίζονται πια τον παλιό… σύντροφο Βαρουφάκη.

Τελευταία Νέα