Μπορούμε να συμφωνήσουμε με αυτόν που όλοι οι σύμμαχοι και οι εταίροι μας διαφωνούν μαζί του; ρωτάει ο Αντώνης Σαμαράς. Πολύ πιθανό να μην μπορούμε να συμφωνήσουμε. Αυτό όμως γιατί να μας εμποδίζει να συζητήσουμε μαζί τους; Εξάλλου και όσοι εκ των συμμάχων και εταίρων μας διαφωνούν με τους Τούρκους εξακολουθούν να μιλούν μαζί τους. Είναι επίσης τελείως παραπειστικό και αφελές το επιχείρημα του πρώην πρωθυπουργού ότι η Ελλάδα δήθεν συμπλέει με το μέτωπο κατά της Δύσης, όταν συνομιλεί με τον Ερντογάν. Το αντίθετο ακριβώς είναι αυτό που ισχύει, παντού στη Δύση. Πόσο περισσότερο λοιπόν για εμάς, που είμαστε γείτονες και έχουμε τα διμερή μας. Σκηνικό Παυλόπουλου δεν πρόκειται να επαναληφθεί. Αλλά και αν ξεφύγει στις δηλώσεις του ο Ερντογάν, υπάρχει άνθρωπος να του απαντήσει και όχι Παυλόπουλος.

Το πρόβλημα με τις ανησυχίες του κ. Σαμαρά είναι ότι τις εκφράζει με έναν τόνο υπερβολής και υστερίας, που είναι αδικαιολόγητος βάσει των δεδομένων της πραγματικότητας. Εννοεί δηλαδή ότι είναι προδότες ή ηλίθιοι οι ιθύνοντες της εξωτερικής πολιτικής μας ή τι ακριβώς; Πού είναι το φάντασμα, να μας πει, τον παρακαλώ, γιατί εμείς δεν το βλέπουμε! Από το ύφος και τη γλώσσα του κ. Σαμαρά στην πολυσυζητημένη συνέντευξη γίνεται φανερό, στα δικά μου μάτια τουλάχιστον, ποιο είναι το θεματάκι του και γιατί με την παρουσία του φέρνει τόσα νεύρα στην πολιτική. Ο κ. Σαμαράς κάνει πολιτικό το ψυχολογικό του, τόσο απλό είναι. Εκλαμβάνει ως πρόκληση, λ.χ., τη δήλωση του Ερντογάν ότι τα σύνορα της καρδιάς του (sic) περιλαμβάνουν τη Θεσσαλονίκη. Αντί να γελά με την μπαρούφα, αυτός θίγεται, το παίρνει κατάκαρδα και προκαλείται.

Στο θέμα του γάμου μεταξύ ομοφύλων, στο οποίο ο κ. Σαμαράς επίσης αποκλίνει από τη θέση της κυβέρνησης, έχει δίκιο σε ορισμένα επιμέρους θέματα, όπως σε εκείνο της παρένθετης μητέρας. Αν μπορείς να νοικιάζεις μια γυναίκα για να κυοφορήσει και μετά «χαίρετε», σε τι διαφέρει από μια εργαζόμενη γυναίκα που την προσλαμβάνεις για να προσφέρει σεξουαλικές υπηρεσίες με το σώμα της; Τη γενική εικόνα του θέματος, όμως, ο κ. Σαμαράς τη χάνει, επειδή του διαφεύγει το βασικότερο: ότι οι σημαντικότεροι θεσμοί της κοινωνίας συντηρούνται όταν παραμένουν σύγχρονοι, γιατί είναι η προσαρμογή που εξασφαλίζει τη συνέχεια. Αυτό ο κ. Σαμαράς δεν το καταλαβαίνει. Νομίζει ότι η συντήρηση εκείνων που αξίζουν γίνεται μέσα από μία διαρκή σύγκρουση με το μέλλον. Στην πραγματικότητα, τόσο στα ελληνοτουρκικά όσο και στα κοινωνικά θέματα, όπως ο γάμος ομοφύλων και τα σχετικά δικαιώματα, ο πρώην πρωθυπουργός πολιτεύεται αρνούμενος το μέρος της πραγματικότητας που δεν του αρέσει. (Μεταξύ μας, το ίδιο κάνω και εγώ συχνά, με πράγματα που με ενοχλούν, αλλά το περιορίζω στη ζωή μου και δεν το κάνω πολιτική…)

Πάντως, δεν νομίζω να ενόχλησε κανέναν η παρέμβαση του πρώην πρωθυπουργού· αντιθέτως, πιστεύω ότι ικανοποίησε τους πάντες. Οι ανησυχούντες για θεσμικούς λόγους από την απουσία αντιπολίτευσης, μετά την παρέμβαση του κ. Σαμαρά, πρέπει να νιώθουν ικανοποιημένοι. Το ίδιο ισχύει, βεβαίως, για την (κανονική) αντιπολίτευση, που είδε επιτέλους φως στο σκοτάδι κι έτρεξε προς τα εκεί. Μετά τη συνέντευξη Σαμαρά, αν δεν κάνω λάθος, έσπευσε ο ΣΥΡΙΖΑ να ζητήσει ενημέρωση πολιτικών αρχηγών για την επίσκεψη Ερντογάν. Αρα, τι λέμε; Λέμε «ευχαριστούμε, κύριε Αντώνη!». Γιατί, αν δεν μας το είχε θυμίσει ο καλός ο άνθρωπος, εμείς μπορεί και να το είχαμε ξεχάσει. Ικανοποιημένοι οπωσδήποτε μένουν και οι εκπρόσωποι των ποικιλιών της Ακροδεξιάς, επειδή κάποιος κατά τεκμήριο σοβαρότερος εκφράζει τις δικές τους ανησυχίες. Αλλο ο Νατσιός, ο Στίγκας ή ο Βελόπουλος κι άλλο ο Σαμαράς!

Τέλος, δεν βλέπω για ποιον λόγο πρέπει να δυσαρεστεί ιδιαιτέρως την κυβέρνηση η παρέμβαση Σαμαρά. Οι φόβοι του για τον γάμο των ομοφύλων απηχούν τους φόβους ενός μέρους του κόσμου και πρέπει να συζητηθούν, δεν είναι κακό να ακούγονται. Οσο για την επιστροφή στην παραδοσιακή περήφανη ακινησία στα ελληνοτουρκικά, που εισηγείται ο κ. Σαμαράς, ουσιαστικά βοηθά την κυβερνητική πολιτική, διότι επιτρέπει την αντιπαραβολή μεταξύ σοβαρότητας και ελαφρότητας. Και αυτό είναι κάτι που λειτουργεί πάντα υπέρ της κυβέρνησης. Σπανίως συμβαίνει στην πολιτική κάποιος να ικανοποιεί τους πάντες, ο κ. Σαμαράς νομίζω το κατάφερε. Κατά λάθος; Μπορεί, αλλά το επίτευγμά του δεν μειώνεται εξ αυτού…

Τελευταία Νέα