Παρόμοια απρέπεια τη διαπράττεις μόνο για έναν λόγο. Εναν λόγο, ο οποίος μπορεί να είναι είτε κάτι πάρα πολύ σοβαρό είτε κάτι πάρα πολύ γελοίο. Για την ακύρωση της συνάντησης του Ρίσι Σούνακ με τον Κυριάκο Μητσοτάκη και μάλιστα με τρόπο τόσο προδήλως προσβλητικό για τον επισκέπτη, σοβαρό λόγο δεν μπορώ να βρω, όσο και αν προσπαθώ.

Το θέμα του ελληνικού ενδιαφέροντος στη συνάντηση των δύο πρωθυπουργών ήταν γνωστό. Εδώ και τουλάχιστον δύο χρόνια, η κυβέρνηση δεν κρύβει τις προθέσεις της στο ζήτημα των Γλυπτών του Παρθενώνα. Δεν επρόκειτο λοιπόν για δυσάρεστη έκπληξη, την οποία πληροφορήθηκε τελευταία στιγμή ο Σούνακ, οπότε και έσπευσε να ματαιώσει τη συνάντηση. Οσο για τις βρετανικές δικαιολογίες εκ των υστέρων, ότι δήθεν η ελληνική πλευρά είχε συμφωνήσει να μην εγείρει το θέμα κατά την επίσκεψη του Μητσοτάκη στο Λονδίνο, είναι αξιοθρήνητες και μάλλον εκθέτουν τη βρετανική πλευρά.

Είναι γνωστό το μεγάλο ενδιαφέρον του Μητσοτάκη για την επανένωση των Γλυπτών του Παρθενώνα, θέμα το οποίο γνωρίζει εις βάθος και στις λεπτομέρειές του. Δεν μπορούν, λοιπόν, οι φίλοι μας οι Βρετανοί να περιμένουν να πιστέψουμε ότι ο Μητσοτάκης είναι ένα παιδάριο, που υποσχέθηκε κάτι, αλλά μετά ξεχάστηκε από την κουβέντα και του ξέφυγε το μυστικό. Ομως, είναι υποχρεωμένοι να πουν κάτι για να καλύψουν την απρέπεια, οπότε αμολάνε μια βλακεία. Δεν γίνεται να το αποφύγουν, διότι ο μόνος τρόπος για να καλύψεις μια βλακεία που δεν θέλεις να παραδεχτείς είναι να την κρύψεις με μια ακόμη μεγαλύτερη.

Οπωσδήποτε η συνέντευξη του Μητσοτάκη στο BBC και το παράδειγμα με τη Μόνα Λίζα έπαιξαν τον ρόλο τους και, κατά πάσα πιθανότητα, χρησίμευσαν ως αφορμή στον Σούνακ για τη ματαίωση της συνάντησης. Αν κάτι φαίνεται ότι δεν είχε υπολογίσει σωστά ο Πρωθυπουργός ήταν η έμφαση την οποία έδωσε στο ζήτημα των Γλυπτών, μιλώντας στο BBC. Κατά τη γνώμη μου, εφόσον υποτίθεται ότι οι μυστικές συνομιλίες ήταν σε καλό δρόμο, ο Μητσοτάκης δεν είχε κανένα λόγο να γίνει τόσο παραστατικός δημοσίως. Οφειλε, στο συγκεκριμένο ζήτημα, να είναι βαρετός και μονότονος, ώστε να μη θυμάται μετά κανείς τι έχει πει.

Από την άλλη, όμως, η βρετανική αντίδραση ήταν δυνανάλογα οξεία εν σχέσει με το υποτιθέμενο παράπτωμα που την προκάλεσε. Δεν είναι επαρκής λοιπόν αυτή η εξήγηση για την προσβλητική συμπεριφορά του βρετανού πρωθυπουργού. Πολύ περισσότερο επειδή αυτή η συμπεριφορά είναι τελείως ξένη προς ό,τι έχει δείξει μέχρι τώρα ο Ρίσι Σούνακ για την προσωπικότητά του. Δεν είναι νούμερο σαν τη Λιζ Τρας, ούτε ψώνιο σαν τον Μπόρις, οι συνάδελφοί του, βουλευτές των Συντηρητικών, τον εξέλεξαν επειδή είναι σοβαρός, μετρημένος, αξιόπιστος. Τι του συνέβη λοιπόν;

Κάτι μέσα στο κεφάλι του… Αυτό πιστεύω ότι συνέβη, χωρίς ωστόσο να μπορώ να πω τίποτε παραπάνω επ’ αυτού, εκτός από υποθέσεις. Είναι γνωστό ότι οι Συντηρητικοί πορεύονται προς μία επερχόμενη εκλογική συντριβή, έπειτα από δεκατρία χρόνια στην εξουσία και ότι, επομένως, ο Σούνακ διαχειρίζεται μια καταστροφή. Να ήταν οι παραδοσιακά κάκιστες σχέσεις των Συντηρητικών με το BBC (η απέχθειά τους για τον θεσμό, σωστότερα), σε συνδυασμό με τη συνάντηση του Μητσοτάκη με τον ηγέτη των Εργατικών;

Το βέβαιο, πάντως, είναι ότι ο σκοπός της προσβολής ξεπερνά τη ματαιωθείσα συνάντηση των δύο πρωθυπουργών και αφορά την ίδια τη  διαδικασία της συζήτησης για το μέλλον των Γλυπτών. Και στο παρελθόν έχει συμβεί να παγώσουν προσωρινά οι συνομιλίες, όμως και πάλι ξεκίνησαν ύστερα από μια παύση. Τούτη τη φορά είναι διαφορετικά. Αυτό ήταν το τέλος της ιστορίας, όσο τουλάχιστον παραμένει αυτή η κυβέρνηση στη Βρετανία. Αυτή ήταν και η σκοπιμότητα της προσβολής εις βάρος του Μητσοτάκη. Μέχρι τις επόμενες εκλογές στη Βρετανία, λοιπόν, θα συμβούλευα να το ξεχάσουμε.

Οσο σκέπτομαι, πάντως, την αχαρακτήριστη και αψυχολόγητη συμπεριφορά του βρετανού πρωθυπουργού τόσο καταλαβαίνω την ανάγκη που τον έκανε να συστήσει υφυπουργείο Κοινής Λογικής ή Κοινού Νου (Ministry of Common Sense) στην κυβέρνησή του μετά τον τελευταίο ανασχηματισμό – να σημειώσω, δε, ότι το ανέθεσε σε πρώην τηλεπερσόνα, η οποία διαπρέπει πλέον στην πολιτική. Είναι φανερό ότι η κοινή λογική, αυτό που πάντα έκανε τη Βρετανία βαρετή, αλλά συγχρόνως και ασφαλή, αρχίζει να σπανίζει. Οχι ότι σώζεται η κατάσταση από ένα υφυπουργείο, έχει όμως τη συμβολική αξία του…

Τελευταία Νέα