Αυθεντικός

Δεν θα μπορούσε να το θέσει κανείς κυνικότερα από τον Economist, με το γνωστό φλεγματικό, βλάσφημο, δηλητηριώδες χιούμορ του. H σύγκριση που έκανε ο Κυριάκος Μητσοτάκης ανάμεσα στα Γλυπτά του Παρθενώνα και τη Μόνα Λίζα – έγραψε – είναι εύστοχη. Μέχρι να κλαπεί η τελευταία το 1911, «κανείς δεν ασχολιόταν ιδιαιτέρως μαζί της: χρειάστηκε να περάσουν 26 ώρες για να προσέξει το Λούβρο ότι έλειπε. Αντιστοίχως, μέρος της γοητείας των Γλυπτών έγκειται στην αφαίρεσή τους».

Αν είχε θάρρος, ειλικρίνεια και χιούμορ, ο βρετανός πρωθυπουργός θα μπορούσε να δώσει μια ανάλογη απάντηση όταν θα του έθετε ο έλληνας ομόλογός του το ζήτημα: «Ελα βρε Kyriakos, πώς κάνετε έτσι γι’ αυτά τα κομμάτια, αν επιστρέψουν στην Ελλάδα θα χάσουν την απείθαρχη πλευρά τους και θα γίνουν βαρετά εκθέματα σαν όλα τα άλλα. Ξέχνα το, κι έλα να ανταλλάξουμε ιδέες για το πώς θα απαλλαγούμε από τους μετανάστες».

Αλλά ο Ρίσι Σούνακ δεν έχει καμιά από αυτές τις ιδιότητες. Αντιθέτως, έχει άγχος να δείξει ότι είναι καθαρός Βρετανός, authentic σύμφωνα με τη λέξη της χρονιάς που επέλεξε χθες το λεξικό Merriam-Webster, καμιά σχέση με την ινδική καταγωγή των γονιών του. Και ως βρετανότερος των Βρετανών, δεν θα επιτρέψει σε κάτι αριστερούς φλώρους σαν τον Στάρμερ να στερήσουν από τους συμπατριώτες του την κυριότητα των Γλυπτών.

Βέβαια ο Σούνακ δεν είχε δείξει ανάλογες εθνικές ευαισθησίες το φθινόπωρο του 2020, όταν υποστήριζε ως υπουργός Οικονομικών ότι η κυβέρνηση πρέπει να αφήσει τους ανθρώπους να πεθάνουν από την Covid. ‘Η μπορεί να έχει τύψεις σήμερα για εκείνη τη στάση του και να σκέφτεται ότι αφού οι συμπατριώτες του επέζησαν, θα πρέπει να τους προσφέρει τέχνες και θεάματα.

Εν πάση περιπτώσει, δεν αξίζει να ασχολείται κανείς μαζί του, ένας dead man walking είναι, όχι βέβαια επειδή ο άνθρωπος θα οδηγηθεί σε καμιά αγχόνη, αλλά επειδή θα χάσει τις εκλογές του επόμενου χρόνου και θα πάει σπίτι του. Ακόμη όμως κι αν κάνει την έκπληξη, δεν θα μπορεί να σαμποτάρει τυχόν συμφωνία της ελληνικής κυβέρνησης με το Βρετανικό Μουσείο.

Αυτή η κρίση ήταν εν τέλει τεχνητή. Ο Μητσοτάκης δεν είχε λόγο να μιλήσει στον Σούνακ για τα Γλυπτά αφού ο βρετανός πρωθυπουργός είναι αναρμόδιος και ο τελευταίος θα μπορούσε να απαντήσει ακριβώς αυτό, όπως έκαναν οι προκάτοχοί του, και να κλείσει τη συζήτηση. Οι δύο ηγέτες ήθελαν όμως να φανούν σκληροί στα αντίστοιχα εκλογικά τους σώματα. Το αποτέλεσμα είναι να έλθουν σε δύσκολη θέση εκείνοι που διαπραγματεύονται με διακριτικότητα το θέμα.

Τουλάχιστον τη γλύτωσαν οι μετανάστες. Γιατί ο Σούνακ μπορεί να είχε στο μυαλό του κανέναν άλλο εξωτικό τόπο εκτός από τη Ρουάντα για τον εκτοπισμό τους κι ο δικός μας να τσιμπούσε.