H φωτογραφία ενός Ινδού άνδρα που φιλιέται με τον πατέρα του μετά τη διάσωσή του μέσα από ένα τούνελ που κατέρρευσε στα Ιμαλάια, κάνει τον γύρο του κόσμου.

Ο Manjit Chaudhary ήταν μεταξύ των 41 εργαζομένων που εγκλωβίστηκαν σε σήραγγα στα Ιμαλάια μετά από κατολίσθηση. Η μητέρα του έβαλε ενέχυρο όσα κοσμήματα είχε ώστε ο σύζυγός της να μπορέσει να ταξιδέψει 600 χιλιόμετρα από το χωριό τους για να βρεθεί κοντά στον εγκλωβισμένο γιο τους. Ο δεύτερος γιος τους έχει σκοτωθεί σε ένα εργοτάξιο στη Βομβάη.

Το σπίτι τους ήταν βυθισμένο τόσες ημέρες στο σκοτάδι παρότι  στις 12 Νοεμβρίου στην Ινδία είναι η ινδουιστική γιορτή των φώτων, το Diwali. «Είχα ήδη χάσει έναν γιο σε ένα εργατικό δυστύχημα, δεν ήθελα να χάσω άλλον», είπε η μητέρα στο BBC και πρόσθεσε πως τώρα, που ο Manjit διασώθηκε, η οικογένεια θα γιορτάσει το Diwali.

Όταν ο Manjit βγήκε σώος από το τούνελ, ο μπαμπάς του τον περίμενε να το καλωσορίσει με μια αγκαλιά και ένα φιλί. Η συγκινητική στιγμή απαθανατίστηκε από τους φωτογραφικούς φακούς και έγινε viral στο διαδίκτυο. Ο Manjit έσκυψε και άγγιξε τα πόδια του πατέρα του, μια κίνηση σεβασμού προς τους ηλικιωμένους της οικογένειας στην Ινδία.

Μιλώντας στο BBC, ο 50χρονος πατέρας είπε πως το να δει τον γιο του ζωντανό δεν ήταν τίποτα λιγότερο από ένα θαύμα. «Οι προσευχές μου εισακούστηκαν. Ο Θεός δέχτηκε τις προσευχές μου και μας παρέδωσε τον γιο μας με ασφάλεια», τόνισε.

«Του είπα ότι δεν θέλω να τον δω να μπαίνει ξανά σε άλλο τούνελ. Αλλά για να δούμε, μπορεί να επιμείνει να επιστρέψει», είπε.

Ο Manjit και οι υπόλοιποι εργαζόμενοι παγιδεύτηκαν στη σήραγγα Silkyara στην πολιτεία Uttarakhand, κατά τη διάρκεια εργασιών για τη διάνοιξή της. Ένα παχύ στρώμα από συντρίμμια, βράχους και μεταλλικά αντικείμενα, πάχους 60 μέτρων απέκλεισε την έξοδο τους.

Οι υπάλληλοι διάσωσης ήρθαν σύντομα σε επαφή με τους άνδρες και άρχισαν να τους προμηθεύουν με τροφή, οξυγόνο και νερό, ώστε να ικανοποιηθούν οι βασικές τους ανάγκες, αλλά οι κίνδυνοι να τους βγάλουν ζωντανούς εξακολουθούσαν να υπάρχουν.

Χρειάστηκαν πάνω από δύο εβδομάδες για να καταφέρουν τα σωστικά συνεργεία να απεγκλωβίσουν τους άνδρες. Η επιχείρηση διάσωσης ήταν πολύπλοκη και περιελάμβανε τη χρήση εκσκαφέων, μηχανημάτων γεώτρησης και πολυάριθμου προσωπικού.

«Κάναμε γιόγκα, παίζαμε με το κινητό»

Oι 41 εργάτες, που μετά τη διάσωσή τους μεταφέρθηκαν σε νοσοκομείο, έκαναν γιόγκα κατά τη διάρκεια του εγκλωβισμού τους, ώστε να περάσει η ώρα και να παραμείνουν ψύχραιμοι.

Ο Satya Dev, ένας από τους 41 εγκλωβισμένους εργάτες, δήλωσε στην εφημερίδα Times of India ότι ήταν «κλειστοφοβικά» μέσα στη σήραγγα και ότι ανακουφίστηκε όταν βγήκαν έξω.

Ένας άλλος εργάτης, ο Chamra Oraon, δήλωσε στην Indian Express ότι υπήρχαν στιγμές που αισθανόταν ανήσυχος μέσα στη σήραγγα και αναρωτιόταν πότε θα τον έβγαζαν έξω.

«Αλλά ποτέ δεν έχασα την ελπίδα μου», είπε, προσθέτοντας ότι περνούσε τον χρόνο του παίζοντας παιχνίδια στο κινητό του τηλέφωνο, το οποίο φόρτιζε χρησιμοποιώντας φορητούς φορτιστές που έβαζαν μέσα από έναν σωλήνα οι διασώστες.

«Δεν μπορούσαμε να τηλεφωνήσουμε σε κανέναν αφού δεν υπήρχε δίκτυο, οπότε μιλούσαμε μεταξύ μας και γνωριστήκαμε» προσέθεσε.

«Πηγαίναμε βόλτες και κάναμε γιόγκα για να παραμείνουμε δραστήριοι μέσα στη σήραγγα» συνέχισε μιλώντας για τις μέρες τους μέσα στη σήραγγα.

Ένας άλλος εργάτης περιέγραψε ότι αρχικά άνοιγαν τα τηλέφωνά τους μόνο για να ελέγχουν την ώρα, προκειμένου να μην τελειώνει η μπαταρία τους. Αλλά μόλις έλαβαν φορτιστές, μπορούσαν να χρησιμοποιούν τα τηλέφωνά τους πιο ελεύθερα για να περνούν την ώρα τους πιο ευχάριστα.

Η κατάρρευση της σήραγγας

Η υπό κατασκευή οδική σήραγγα, μήκους 4,5 χιλιομέτρων, κατέρρευσε εν μέρει στις 12 Νοεμβρίου, παγιδεύοντας τους εργάτες σε χώρο μήκους περίπου 400 μέτρων.

Την ώρα της κατάρρευσης μέσα στη σήραγγα βρίσκονταν 50 με 60 εργάτες από τους οποίους περίπου 10 με 20 είχαν αρχίσει να βγαίνουν καθώς είχε τελειώσει η βάρδιά τους κι έτσι κατάφεραν να γλιτώσουν.

Η σήραγγα αυτή θα συνέδεε τα δύο σημαντικότερα ινδουιστικά ιερά που βρίσκονται στο Ουταρκάσι και το Γιαμουνότρι. Ο αυτοκινητόδρομος προσκυνήματος Σαν Νταμ είναι ένα από τα πλέον φιλόδοξα σχέδια του Ινδού πρωθυπουργού Ναρέντρα Μόντι. Στόχος του είναι να ενώσει τέσσερις ινδουιστικές τοποθεσίες στη βόρεια Ινδία με έναν αυτοκινητόδρομο δύο λωρίδων μήκους 889 χιλιομέτρων, συνολικού κόστους 1,5 δισεκ. δολαρίων.

Ειδικοί είχαν προειδοποιήσει για τις επιπτώσεις των εργοταξίων στο κρατίδιο Ουταρχάντ, όπου οι κατολισθήσεις είναι συχνές.