Ενόψει της επίσκεψης Ερντογάν, ένα προσωπικό δράμα εκτυλίσσεται στο περιθώριο της δημοσιότητας που συνοδεύει τις προετοιμασίες. Ο πρώην πρόεδρος της Δημοκρατίας, ο ομότιμος και επίτιμος καθηγητής του ΕΚΠΑ, ο ακαδημαϊκός και προσεχώς – το ελπίζω – και πρόεδρος της Ακαδημίας Αθηνών, κ. Προκόπιος Παυλόπουλος, ξαναζεί το μαρτύριο του 2017. Είναι φυσικό να συμβαίνει αυτό, διότι το επεισόδιο του 2017, επί προεδρίας του, ήταν η μεγαλύτερη δημόσια γκάφα στα ελληνοτουρκικά και, οπωσδήποτε, η μοναδική στην Ιστορία που έγινε σε απευθείας τηλεοπτική μετάδοση.
Ο κ. Παυλόπουλος, τότε, έκανε το τραγικό λάθος, σε μια επίδειξη καλώς νοουμένης διδασκαλικής διάθεσης, να ανοίξει τη συζήτηση με τον Ερντογάν για τα ευαίσθητα θέματα των ελληνοτουρκικών, ως μη ώφειλε. Το αποτέλεσμα ήταν ο Ερντογάν να τον καπελώσει και να αναπτύξει τις θέσεις της Τουρκίας με όλη την άνεσή του, μέσα στο Προεδρικό Μέγαρο, ενώπιον των υπουργών και σε απευθείας τηλεοπτική μετάδοση. Στο τέλος μάλιστα, ίσως επειδή τον λυπήθηκε, ο Ερντογάν απολογήθηκε στον οικοδεσπότη του, λέγοντας ότι δεν είχε σκοπό να μιλήσει για αυτά τα θέματα αν εκείνος δεν τα έθετε πρώτος. Υστερα από αυτόν τον διασυρμό, ο κ. Παυλόπουλος δεν ήταν ποτέ πια ο ίδιος. Τα ελληνοτουρκικά τού έγιναν εμμονή και, με κάθε ευκαιρία, τρέχει σε όποιον πολιτιστικό σύλλογο τον καλεί και αναπτύσσει τη σκληρή γραμμή της ακινησίας στα ελληνοτουρκικά και το Κυπριακό. Κατά κάποιο τρόπο, ξαναδίνει με τη φαντασία του μια μάχη, στην οποία συνετρίβη.
Ομως η Ιστορία δεν ξαναγράφεται, ιδίως αν είναι καταγεγραμμένη σε βίντεο. Το επισημαίνω, επειδή βλέπω διάφορα δημοσιεύματα που επιχειρούν να παραλλάξουν την εκδοχή των γεγονότων του 2017, με τρόπο ώστε να παρουσιάζεται ευνοϊκά για τον κ. Παυλόπουλο. Γράφεται, π.χ., ότι ο Τσαβούσογλου έδωσε ένα σημείωμα στον Ερντογάν και έτσι εκείνος άρχισε να εκθέτει τις τουρκικές θέσεις, αλλά ευτυχώς (sic) έλαβε την κατάλληλη απάντηση από τον κ. Παυλόπουλο. Η αλήθεια όμως είναι ότι ο κ. Παυλόπουλος έθιξε πρώτος τα ευαίσθητα θέματα και προκάλεσε μόνος του τον εξευτελισμό του. Είμαι βέβαιος ότι αυτές οι ανακρίβειες γράφονται καλοπροαιρέτως, ίσως για να απαλύνουν κάπως το μετατραυματικό στρες του κ. Παυλόπουλου. Δεν βοηθούν όμως. Υπάρχουν ειδικοί γιατροί για την αντιμετώπιση του PTSD και καλό είναι να απευθυνόμαστε πάντα στους ειδικούς. Οπως ο κ. Παυλόπουλος δεν είναι ειδικός στα ελληνοτουρκικά, έτσι και εμείς οι δημοσιογράφοι δεν είμαστε ειδικοί στο μετατραυματικό στρες…
Η ΜΠΑΝΑΝΟΦΛΟΥΔΑ
Η Νέα Αριστερά των 11 παραπέμπει, κατ’ αρχάς, στο ΝΑΡ (Νέο Αριστερό Ρεύμα) από το μακρινό 1989 και τη διάσπαση του ΚΚΕ. Μόνο κατά το γένος διαφέρουν τα δύο ΝΑΡ, το ΝΑΡ-1 ήταν ουδέτερο, η ΝΑΡ-2 είναι θηλυκή. Το σήμα του κόμματος πρέπει οπωσδήποτε να είναι η μπανανόφλουδα. Δεν διακρίνεται στο λογότυπό του, αλλά υπονοείται, διότι βλέπουμε ένα ανθρωπάκι να γλιστράει και να χάνει την ισορροπία του. Η μπανανόφλουδα που πάτησε δεν φαίνεται, γιατί την έσπρωξε παραπέρα. Αυτή όμως πρέπει να είναι το έμβλημά τους, διότι μόνον έτσι αποκτά κάποιο νόημα το λογότυπο που επέλεξαν.
Πάντως, όλο το σκηνικό της ΝΑΡ-2 είναι βαρύ και θλιβερό και, κατά τούτο τουλάχιστον, γνησίως αριστερό. Δίνεται η εντύπωση ότι όλο αυτό το εγχείρημα γίνεται με μισή καρδιά και, προφανώς, χωρίς έμπνευση…
Η ΑΝΘΡΩΠΙΑ ΤΟΥ
Δεν τον εξέλεξαν πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ, παραδέχθηκε ο Στέφανος Κασσελάκης, για το παρελθόν του στην πολιτική, αλλά για την ανθρωπιά του. Και πότε πρόλαβαν να τη διαπιστώσουν, διερωτώμαι. Η Φάρλι, ο Τάιλερ, τα χαμόγελα, οι αγκαλιές με τους περαστικούς και τα σφηνάκια στις Σπέτσες είναι μόνο η εικόνα της ανθρωπιάς, δεν είναι απαραιτήτως η απόδειξή της. Τον εξέλεξαν, επομένως, για την εικόνα που προέβαλε μεθοδικά στο σύντομο διάστημα της προεκλογικής εκστρατείας. Σε αυτό έχει δίκιο ο κ. Κασσελάκης και είναι η πρώτη φορά που φτάνει τόσο κοντά στην παραδοχή της αλήθειας. Τώρα, πρέπει να βρει και πολιτική που να ταιριάζει με την εικόνα. Τελικά, όλοι τους στον ΣΥΡΙΖΑ έχουν την τάση να βάζουν το κάρο μπροστά από το άλογο…
