Πειθαρχημένοι και απείθαρχοι

Ποιος δεν θα ήθελε να είναι σε μια γωνιά στο προσεχές Συμβούλιο Υπουργών Οικονομικών της Παρασκευής. Ετσι, για να δει τον γερμανό υπουργό Κριστιάν Λίντνερ να επιχειρηματολογεί υπέρ της θέσπισης αυστηρότερων δημοσιονομικών κανόνων, την στιγμή που η «τρύπα» στον γερμανικό προϋπολογισμό του 2024 φτάνει τα 17 δισεκατομμύρια ευρώ. Ο Παναγιώτης Λαφαζάνης, έχει… πιάσει ήδη στασίδι εδώ και μέρες μιλώντας σε γερμανικά μέσα ενημέρωσης και κυρίως στην «Bild», συστήνοντας στους Γερμανούς την πώληση νησιών τους! Ετσι σαν απάντηση στα πρωτοσέλιδα του 2012.

Το θέμα είναι ότι πανευρωπαϊκά έχουμε μπλέξει με τα δημοσιονομικά προβλήματα της Γερμανίας. Το έκτακτο Ecofin που θα γίνονταν κάποια στιγμή στα τέλη Νοεμβρίου παραπέμφθηκε στις καλένδες. Πλέον η τελευταία παρτίδα στις διαπραγματεύσεις για το νέο Σύμφωνο Σταθερότητας θα παιχτεί την Παρασκευή στις Βρυξέλες. Κανονική διαδικασία ξαφνικού θανάτου.

Σε περίπτωση μη συμφωνίας θα ισχύσει από την 1^η Ιανουαρίου το παλιό Σύμφωνο και σχεδόν αυτόματα πολλές χώρες θα αντιμετωπίσουν τη διαδικασία υπερβολικού ελλείμματος. Εξαιρέσεις στα κονδύλια που θα μετράνε για τον υπολογισμό τους δεν θα υπάρχουν, οπότε χαμένες θα είναι και χώρες όπως η Ελλάδα που θα θέλαμε να δούμε να τυγχάνουν διαφορετικής αντιμετώπισης οι εξοπλιστικές δαπάνες ή οι δαπάνες για επενδύσεις σε ενέργεια και ψηφιακά. Επίσης θα παραμείνει κανονικά σε ισχύ η υποχρέωση των υπερχρεωμένων να μειώνουν το 1/20 του χρέους τους άνω του 60% ετησίως.

Το πρόβλημα με τη γερμανική στάση είναι ότι όπως γράφουν και γερμανικά μέσα ενημέρωσης ο κυβερνητικός συνασπισμός έχει τρεις υπουργούς Οικονομικών που θέλουν διαφορετικά πράγματα και έτσι δουλειά δεν γίνεται. Την πρωτοκαθεδρία των αποφάσεων διεκδικεί ο Ολαφ Σόλτς που κατείχε παλαιότερα το αξίωμα, ο τωρινός υπουργός Λίντνερ και ένας τρίτος ο Χάμπεκ των Πρασίνων που θα ήθελε να έχει αναλάβει ο ίδιος. Μέχρι τώρα έλυναν τις διαφορές τους με τα κόλπα των σκιωδών προϋπολογισμών. Το Συνταγματικό Δικαστήριο τους έκοψε τον βήχα.

Οι τελευταίες πληροφορίες κάνουν λόγο για προσπάθειες της τελευταίας στιγμής να τα βρουν μεταξύ τους. Αν τα καταφέρουν τότε όλοι θα πρέπει να προετοιμαστούμε για τη σκληρή γραμμή στο Ecofin της Παρασκευής. Το Βερολίνο θα ήθελε οι νέοι κανόνες να στοχεύουν σε ελλείμματα πολύ κάτω του 3%, δημιουργώντας ένα απόθεμα ασφαλείας για την κάλυψη απροσδόκητων γεγονότων. Αυτή η εξέλιξη θα περιόριζε το περιθώριο δημοσιονομικών ελιγμών για τις εθνικές κυβερνήσεις. Η συμβιβαστική πρόταση της ισπανικής προεδρίας προβλέπει ότι χώρες με ετήσιο έλλειμμα άνω του 3% θα πρέπει να μειώσουν τις δαπάνες τους, κατά τουλάχιστον 0,5% ετησίως.

Η Γερμανία πιέζει επίσης σε ελάχιστα ετήσια ποσά, που τα ονομάζει σημεία αναφοράς, τα οποία θα είναι τα ίδια για όλους, ζητώντας ελάχιστη μείωση του χρέους κατά 1% ετησίως, για χώρες με χρέος άνω του 60%.

Δεν ξέρω αν το προσέξατε, αλλά το κυρίως μενού των συζητήσεων ελάχιστα επηρεάζει άμεσα την Ελλάδα, που ούτως ή άλλως βιώνει ένα πειθαρχημένο πλαίσιο. Αυτό ισχύει όσο είμαστε προσηλωμένοι στον δρόμο των πρωτογενών πλεονασμάτων. Αυτό που περιμένουμε να μάθουμε είναι εάν θα υπάρχουν περιθώρια μεγαλύτερης χαλάρωσης του ζωναριού, από αυτά που έχουμε πετύχει μόνοι μας με την ανάπτυξη που καταγράφουμε εδώ και χρόνια. Πάντως όσο κρατάμε αυτόν τον ρυθμό και το ταμείο ασφαλές, καταλαβαίνουμε και πώς ένιωθαν οι άλλοι σχολιάζοντας ασφαλείς τα προβλήματά μας την προηγούμενη δεκαετία.