Στρατηγική

Η στρατηγική που θα ακολουθούσε χθες η κυβέρνηση στην Ολομέλεια της Βουλής είχε φανεί από προχθές. Ο Κωστής Χατζηδάκης, για παράδειγμα, είχε επισημάνει στα σόσιαλ μίντια ότι «ΣΥΡΙΖΑ και ΠΑΣΟΚ κατήγγειλαν το νομοσχέδιό μας για τα κόκκινα δάνεια και την προστασία των ευάλωτων, υπερψήφισαν όμως 51 άρθρα ο ΣΥΡΙΖΑ και 57 το ΠΑΣΟΚ, δηλαδή σχεδόν το 50% του νομοσχεδίου!».

Τα επιχειρήματα για την ανάγκη διεύρυνσης της φορολογικής βάσης – που ακούστηκαν απ’ τα πρωθυπουργικά χείλη και πάνω στα οποία πατάει όποιος συμπολιτευόμενος μιλάει δημόσια για το υπό συζήτηση φορολογικό νομοσχέδιο – δομήθηκαν ώστε να πείσουν την κοινή γνώμη πως οι κυβερνώντες έχουν μεταρρυθμιστικές προθέσεις. Αλλά και πως η αντιπολίτευση δεν έχει προτάσεις.

Αυτό το μοτίβο αναμένεται να επαναληφθεί σε κάθε κοινοβουλευτική συνεδρίαση με θέμα από την εκσυγχρονιστική ατζέντα της κυβέρνησης. Οι νεοδημοκράτες θα αναρωτιούνται γιατί δεν στηρίζουν τις μεταρρυθμίσεις τους στην Παιδεία ή τη Δικαιοσύνη οι αυτοαποκαλούμενοι προοδευτικοί σαν το ΠΑΣΟΚ, τον ΣΥΡΙΖΑ και τη Νέα Αριστερά, όπως τους ρωτούν αυτές τις μέρες αν τάσσονται κατά της φορολογικής δικαιοσύνης.

Οφέλη

Για τους κονεσέρ των κομματικών τακτικισμών, η γαλάζια παγίδα είναι ορατή. Εφόσον ένα αντιπολιτευόμενο κόμμα καταγγέλλει συνολικά μια σχεδιαζόμενη παρέμβαση, εμφανίζεται να αρνείται την αναγκαιότητα οποιασδήποτε αλλαγής – παρότι υπάρχει μια σιωπηλή κοινωνική πλειοψηφία η οποία την αναγνωρίζει – ενώ παράλληλα επιτρέπει στους κυβερνητικούς να καταφεύγουν στη σύγκριση που τους εξασφάλισε δύο εκλογικές νίκες.

Από την άλλη, στην περίπτωση που στηρίξει μια τέτοια νομοθετική πρωτοβουλία, κινδυνεύει να βάλει κολακευτικές για την κυβέρνηση πινελιές στο προφίλ της μεταρρυθμιστικής δύναμης που εκείνη φιλοτεχνεί για τον εαυτό της.

Στη θεωρία, βέβαια, αν ένα κόμμα της αντιπολίτευσης ψηφίζει υπέρ πρωτοβουλιών προς τη σωστή κατεύθυνση και παρουσιάζει ρεαλιστικές, επεξεργασμένες εναλλακτικές σε ό,τι κρίνει πως δεν θα συμβάλλει στην εξάλειψη μιας χρόνιας παθογένειας, ενδέχεται να αποκομίσει τελικά οφέλη.

Γιατί, λένε τρίτοι παρατηρητές, θα μπορεί να αντικρούσει την κριτική της ΝΔ παρακινώντας τα στελέχη του να πετάξουν τα αμπέχονα της διαμαρτυρίας και να φορέσουν τα κοστούμια της κυβερνησιμότητας. Είναι πιθανό. Ωστόσο, για να πετύχει αυτού του είδους η τακτική δεν αρκεί κάποιοι να αντιπολιτεύονται σοβαρά. Πρέπει να βρουν και πώς θα το δείχνουν όσο συχνότερα γίνεται σε όσο περισσότερους γίνεται.