Τουρκοφάγοι» και «ελληνοφάγοι»
Στέκονται από χθες κιόλας διάφοροι, «τουρκοφάγοι», στην αναφορά του προέδρου Ερντογάν για τους μουσουλμάνους της Θράκης, για να απαξιώσουν και τη σημασία της επίσκεψης, και τα αποτελέσματά της. Λογικό και αναμενόμενο. Οι «τουρκοφάγοι», που την έχουν δει απόγονοι, από άλλο σόι, του Νικηταρά του Τουρκοφάγου, είτε συνέβαινε η αναφορά Ερντογάν είτε όχι, τα ίδια θα έλεγαν. Ζουν ανάμεσά μας, και δρουν επίσης ανάμεσά μας. Αλλά δεν είναι καλύτεροι από τους άλλους, τους τάχα μου ρεαλιστές, που τους δείχνεις το φεγγάρι κι εκείνοι εστιάζουν στο δάχτυλο. Οχι.
Πενήντα χρόνια τώρα, οι ίδιοι και οι ίδιοι είναι, τα ίδια μυαλά, και την ίδια ζημιά προκαλούν. Και όσο πιο μεγάλη είναι η επιρροή τους στις εκάστοτε εξουσίες της χώρας, τόσο περισσότερο μας κοστίζουν σε δισεκατομμύρια εξοπλισμών. Παλιά ιστορία, και τόσο γνωστή.
Και μη νομίζετε, το ίδιο συμβαίνει και με τους απέναντι. Εχουν κι εκείνοι «ελληνοφάγους». Που πιέζουν τις κυβερνήσεις τους, να μην τα βρουν με τους «γκιαούρηδες» τον προαιώνιο εχθρό τους. Κι ας πληρώνουν τα μαλλιά της κεφαλής τους και αυτοί, σε αχρείαστους, και έπειτα από λίγο καιρό, άχρηστους εξοπλισμούς.
Ιδια η μοίρα και για τους δύο λαούς, ίδια η θάλασσα που μας ενώνει, ίδιοι αυτοί που θέλουν να βρισκόμαστε συνεχώς και ακατάπαυστα σε κλίμα σύγκρουσης. Μόνο λίγοι κερδίζουν από αυτό, όλοι οι υπόλοιποι, χάνουν…
«Τούρκος εγώ κι εσύ Ρωμιός
κι εγώ λαός κι εσύ λαός
εσύ Χριστό κι εγώ Αλλάχ
όμως κι οι δυο μας αχ και βαχ» – τα είπε ο Νταλάρας το 1972, με το τραγούδι του «Μες στου Βοσπόρου τα στενά»…
Στα συν του Πρωθυπουργού
Υποθέτω, έγιναν οι απαραίτητες συγκρίσεις της χθεσινής επίσκεψης του προέδρου Ερντογάν με την αντίστοιχη επίσκεψη πριν από 6 χρόνια, επί Τσίπρα πρωθυπουργού. Η νύχτα με τη μέρα. Οι προκλήσεις πήγαν περίπατο, οι τσαμπουκάδες στην έδρα του οικοδεσπότη έλειψαν εντυπωσιακά, αστερίσκοι και υποσημειώσεις δεν υπήρξαν, και αυτό που τελικά επικράτησε ήταν η διάθεση να πάμε σε ήπια νερά.
Και μπορεί να κάνει κανείς όποιες υποθέσεις θέλει, όπως για παράδειγμα ότι ο πρόεδρος Ερντογάν δεν θέλει να έχει ανοιχτό το μέτωπο με την Ελλάδα γιατί έχει σοβαρότερα προβλήματα να τον απασχολούν, όμως ό,τι συνέβη χθες, και ό,τι δρομολογείται για το μέλλον, πρέπει να πιστωθεί στον πρόεδρο Κυριάκο. Χωρίς συζήτηση. Και χωρίς μεμψιμοιρίες. Τα κατάφερε, και τα κατάφερε καλά. Δεν χωρεί αμφιβολία επ’ αυτού. Ακόμη και το μικρό αγκάθι που εμφανίστηκε στο τέλος της τοποθέτησης του Ερντογάν για τη μειονότητα στη Θράκη, και το οποίο το αντιμετώπισε με τη μία ο Κυριάκος, πριν εξελιχθεί σε ζήτημα, δείχνοντας ότι και αντανακλαστικά διέθετε και την απαραίτητη θέληση να το κάνει. Στα συν του.
«Μαγαζάκι» στο υπουργείο Οικονομικών
Εννοείται πως θα συνηγορήσω με την ερώτηση που κατέθεσαν στη Βουλή χθες 19 βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ προς την κυβέρνηση, με τις βαριές καταγγελίες που είχαν φέρει στο φως της δημοσιότητας «ΤΑ ΝΕΑ» (αλλά και «ΤΟ ΒΗΜΑ» και το «Documento») αναφορικά με το «μαγαζάκι» που έχουν στήσει, στα πρότυπα μαφιόζικης οργάνωσης, υπάλληλοι του υπουργείου Οικονομικών, και αποκομίζουν τεράστια ποσά για να φέρουν σε («αίσιο», φυσικά) πέρας υποθέσεις επιχειρηματιών. Και θα συνηγορήσω, διότι οι καταγγελίες που έχουν φτάσει ως το Μέγαρο Μαξίμου είναι από το 2022, αλλά αποτέλεσμα μηδέν. Το «μαγαζάκι» που όπως αποδεικνύεται εκ των πραγμάτων είναι γωνία, εξακολουθεί να λειτουργεί απρόσκοπτα. Οι βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ ισχυρίζονται ότι οι τύποι που μετέχουν στο κόλπο έχουν «άκρες» στο Μέγαρο Μαξίμου, γι’ αυτό και πρώτον δεν ασχολήθηκε κανείς με τις καταγγελίες που έφτασαν σε αυτό, και δεύτερον οι λεβέντες παραμένουν στις θέσεις τους, αμετακίνητοι.
Εγώ φυσικά δεν τα πιστεύω αυτά (εννοώ τα περί σχέσεων με το Μαξίμου) και θα τα αποδώσω σε αντιπολιτευτικό «οίστρο» του ΣΥΡΙΖΑ. Ομως, όπως έλεγαν και οι πρόγονοί μας, καλός ο αγιασμός για να φύγουν τα ποντίκια, αλλά καλού-κακού πάρε και μια γάτα…
(Οι γάτες, ως γνωστόν, δεν τα συμπαθούν καθόλου τα ποντίκια. Και τα κυνηγάνε, όπου τα βρουν, ακόμη και εκεί που λογικά δεν θα έπρεπε να υπάρχουν. Ποντίκια…)
Ιδρυμα με ευρωπαϊκό έρεισμα
Εξ Ιταλίας τα νεότερα σχετικά με τις προθέσεις του προέδρου Αλέξη του απόμαχου, του βετεράνου. Είπε όσα είπε με τους ιταλούς πολιτικούς που συναντήθηκε, απόμαχοι κι αυτοί της πολιτικής, και εν συνεχεία εξομολογήθηκε ατύπως, στη Repubblica, τι σκέφτεται να κάνει στην Ελλάδα. Κατά τη σοβαρή ιταλική εφημερίδα, η πρόθεσή του είναι να δημιουργήσει ένα ίδρυμα με ευρωπαϊκό έρεισμα, το οποίο θα είναι ικανό να ενώσει τις «δύο Αριστερές», τη σοσιαλδημοκρατική και τη ριζοσπαστική, στην Ελλάδα και την Ευρώπη. Με τη «Repubblica» να σχολιάζει σχετικά με τις προθέσεις του δικού μας ότι «δεν πρόκειται για ένα εύκολο εγχείρημα, αλλά ο Τσίπρας δεν φοβήθηκε ποτέ τις προκλήσεις».
Η εφημερίδα δεν διευκρινίζει αν ρωτήθηκαν αριστεροί και σοσιαλδημοκράτες εάν θέλουν να συμπορευτούν, και μάλιστα υπό την καθοδήγηση του προέδρου Αλέξη του απόμαχου, του βετεράνου, αλλά δεν θα το κάνουμε θέμα τώρα. Σημασία έχει ότι ο άνθρωπος έχει στόχους.
Να κάνω μια ερώτηση μόνο, και να παρακαλέσω – δεν το θέλω καθόλου – να μην παρεξηγηθεί: αυτό το ίδρυμα που θα έχει γραφεία (ήδη τα έχει νοικιάσει ο αρχηγός στη Βασιλίσσης Αμαλίας απέναντι από τον Εθνικό Κήπο), ποιος θα το συντηρεί, και με τι κεφάλαια; Διότι ο ίδιος, μάλλον αποκλείεται…
Τρεις ώρες προθεσμία
Στο μεταξύ στον ΣΥΡΙΖΑ ο διάδοχός του, ο «ταλαντούχος κύριος» Κασσελάκης, εισάγει συνεχώς καινούργια κόλπα. Κόλπα απ’ αυτά τα ζόρικα που κάνουν στις Ινδίες, και τα οποία σ’ αφήνουν με το σαγόνι κάτω. Πέφτει με πάταγο και μετά δεν έχεις ούτε το κουράγιο, ούτε τις αντοχές να το σηκώσεις. Χθες λοιπόν, είχαν την περίφημη συνεδρίαση της Πολιτικής Γραμματείας, η οποία εθεωρείτο και κομβικής σημασίας, διότι θα καθόριζε την ατζέντα της αυριανής Κεντρικής Επιτροπής, θα αποσαφήνιζε τι θα συμβεί ως το συνέδριο του Φεβρουαρίου, αν θα συγκροτηθεί και με πόσα άτομα η Κεντρική Οργανωτική Επιτροπή του Συνεδρίου – τέτοια σοβαρά κομματικά. Αλλά με το που ξεκίνησαν, ο άνθρωπός μας, κατέστησε σαφές ότι δεν θα φάει τα νιάτα του στις ατελείωτες κομματικές διαδικασίες, που προκαλούν τα πιο βαθιά χασμουρητά, ίσως κι έναν «υπνάκο» στα γρήγορα, όχι. Ούτε αργόσχολος είναι, ούτε και κανένας εργένης. Εχει δουλειά, σπίτι, και οικογένεια να τον περιμένει, και άρα, όπως συνοπτικά, και χωρίς δυνατότητα αντίδρασης, ενημερώθηκαν και τα μέλη της Πολιτικής Γραμματείας, «κανονίστε, μέσα σε τρεις ώρες, να πείτε ό,τι έχετε να πείτε, και μετά dismiss», διαλυθείτε, τέλος, όπως θα λέγαμε και στην εύανδρο Ηπειρο.
Οι άλλοι, αφού κρατώντας και με τα δυο χέρια τα σαγόνια, κατάφεραν να τα επαναφέρουν στη θέση τους, μετά που άρχισαν να το σκέφτονται το πράγμα καλύτερα, μακάριζαν τους εαυτούς τους, που τους επέτρεψε να έχουν έστω και ένα τρίωρο να πουν δυο πράγματα. Διότι θα μπορούσε πολύ χαλαρά η προεδράρα να τους πει, «παιδιά δεν έχει συνεδρίαση σήμερα, έχω να πάμε με τον Τάιλερ τη Φάρλι στον κτηνίατρο για τα εμβόλιά της, δεν προλαβαίνω να σας ακούσω, στείλτε μου γραπτώς τις απόψεις σας, κάποια στιγμή θα τις διαβάσω».
Μωρέ θα νοσταλγήσουν τον Τσίπρα, εκατό φορές, ως πρόεδρο. Κάντε υπομονή, έρχεται σύντομα…
