Ο γενικός γραμματέας του ΟΗΕ και το Συμβούλιο Ασφαλείας του Οργανισμού είχαν μια ωραία ιδέα.
Να ζητήσουν «την άμεση ανθρωπιστική κατάπαυση του πυρός στη Γάζα». Λόγω της αντίθεσης των ΗΠΑ όμως το ψήφισμα δεν πέρασε (8/12).
Κρίμα. Κι έτσι αναγκάστηκε ο ιρανός υπουργός Εξωτερικών να πάρει τηλέφωνο τον γενικό γραμματέα του ΟΗΕ για να τον προειδοποιήσει ότι κατόπιν αυτής της εξέλιξης υπάρχει πιθανότητα «ανεξέλεγκτης έκρηξης στην περιοχή» διότι δεν καταδικάζονται «τα εγκλήματα του σιωνιστικού καθεστώτος».
Βεβαίως όταν ακούμε ιρανό αξιωματούχο να θυμώνει με «εγκλήματα» (των άλλων…) βάζουμε τα γέλια. Σε ό,τι αφορά την ευρύτερη περιοχή το Ιράν διεκδικεί τουλάχιστον το χρυσό μετάλλιο εγκληματικής δραστηριότητας.
Κι όταν μάλιστα «προειδοποιεί» για «ανεξέλεγκτη έκρηξη» καταλαβαίνουμε ότι ο Ιρανός μάς δουλεύει κανονικά. Διότι η χώρα του είναι εκείνη που χρηματοδοτεί, καθοδηγεί και πυροδοτεί συστηματικά και τις εκρήξεις και εκείνους που εκρήγνυνται.
Παρ’ όλ’ αυτά η ιδέα του ψηφίσματος που απορρίφθηκε ήταν αναντίρρητα σωστή και ακούγεται ωραία. «Αμεση ανθρωπιστική κατάπαυση του πυρός».
Αλλά έχω μια απορία. Οταν οι ανθρωπιστές σταματήσουν ανθρωπιστικά το πυρ, με τους φονιάδες της Χαμάς τι θα γίνει;
Θα παραδοθούν εθελοντικά στο Ισραήλ για να σταματήσει ο πόλεμος;
Ή πάει και την έβγαλαν καθαρή για ανθρωπιστικούς λόγους;
Διότι αν παραδοθούν, κανένα πρόβλημα. Να σταματήσει ο πόλεμος χθες.
Αλλά αν συνεχίσουν να κυκλοφορούν ατιμώρητοι κι ελεύθεροι, έτοιμοι να κάνουν και χειρότερα στο μέλλον, τότε αυτό δεν λέγεται ανθρωπισμός. Λέγεται ασυλία.
Δεν καταλαβαίνω λοιπόν για ποιον λόγο οι Ισραηλινοί πρέπει να δώσουν ασυλία σε εκείνους που τους σφάζουν. Ούτε για ποιον λόγο πρέπει οι ΗΠΑ, ο ΟΗΕ κι η διεθνής κοινότητα να το ζητούν.
Και για να είμαι ειλικρινής δεν καταλαβαίνω ούτε τον γενικό γραμματέα του ΟΗΕ που αρνείται να αποδεχτεί πως με τη Χαμάς ζωντανή στο παιχνίδι δεν υπάρχει περίπτωση ειρήνευσης στην περιοχή.
Κανένα υπεύθυνο κράτος στον κόσμο δεν θα δεχόταν να θέσει τους πολίτες του στο έλεος μιας συμμορίας φανατικών δολοφόνων. Γιατί να το κάνει το Ισραήλ;
Λυπάμαι λοιπόν που πάνε στράφι οι ανθρωπιστικές ιδέες του γενικού γραμματέα αλλά όλα τα άλλα είναι για να γίνεται κουβέντα.
Ακόμη περισσότερο που μια κουβέντα με το Ιράν σε ρόλο «τιμωρού εγκλημάτων» και με τη Χαμάς να υποδύεται τη «συντεχνία ανθρωπιστών» πολύ δύσκολα θα βρει συνομιλητές.
Οχι τίποτα άλλο αλλά δεν θα ξέρουμε κουβεντιάζοντας πότε πρέπει να μας πιάσουν τα γέλια και πότε τα κλάματα.
