Η Danielle Waldman χόρεψε τον τελευταίο χορό της ζωής της λίγο πριν από τα ξημερώματα της 7ης Οκτωβρίου. Αμέσως μετά η ίδια και οι φίλοι της έπρεπε να τρέξουν για να σωθούν, αλλά δεν κατάφεραν ποτέ να επιστρέψουν στο σπίτι τους.

Οι τελευταίες στιγμές της έχουν καταγραφεί σε ένα σύντομο βίντεο, καταγεγραμμένο σε ένα τηλέφωνο, που δίνει μόνο μια ιδέα για τη φρίκη που θα ακολουθούσε.

Η 24χρονη κάθεται στο πίσω κάθισμα ενός αυτοκινήτου μαζί με δύο φίλους της. Και οι τρεις είναι άνετα ντυμένοι. Υπάρχουν φευγαλέα χαμόγελα και φωνές και μια ματιά στα μπλε βραχιολάκια από το μουσικό φεστιβάλ Supernova, που μόλις παρακολούθησαν. Προσπαθούν να παραμείνουν ήρεμοι, αλλά τους κυνηγούν.

Ο φίλος της Danielle, ο Noam Shai, βρίσκεται μπροστά, πίσω από το τιμόνι. «Θέλεις να οδηγήσω πολύ, πολύ γρήγορα;» ρωτάει. «Ξέρω πώς να το κάνω αυτό».

«Σωστά», απαντά μια γυναίκα συνοδηγός. Ένας νεαρός άνδρας με μούσι, που κάθεται δίπλα στη Danielle, προσπαθεί να την καθησυχάσει. «Όλα θα πάνε καλά», λέει. «Όλα είναι εντάξει, σωστά;».

Στη συνέχεια, από το μπροστινό μέρος, μια επείγουσα απαίτηση: «Αριστερά ή δεξιά;». Αμέσως μετά το βίντεο τελειώνει.

Λίγα λεπτά αργότερα ένοπλοι της Χαμάς γαζώνουν το αυτοκίνητο με σφαίρες. Ο Noam, η Danielle και οι φίλοι τους στο πίσω κάθισμα σκοτώθηκαν, όπως και σχεδόν άλλοι 360 Ισραηλινοί, που πήγαν να χορέψουν στο φεστιβάλ στην έρημο Νεγκέβ, κοντά στα σύνορα με τη Γάζα. Η συνοδηγός στο μπροστινό κάθισμα πιάστηκε όμηρος.

Όταν ο ήλιος έδυσε εκείνη την ημέρα, 1.200 Ισραηλινοί είχαν σφαγιαστεί – είτε στο φεστιβάλ είτε στα σπίτια τους σε κιμπούτζ κοντά στα σύνορα. Η συντριπτική πλειονότητα ήταν άμαχοι. Το Ισραήλ άρχισε τον πόλεμο, για να εξαλείψει τη Χαμάς και οι Παλαιστίνιοι, με τη σειρά τους, σφαγιάζονται.

Στη Γάζα τώρα, όπως και στο Ισραήλ μετά τις 7 Οκτωβρίου, γονείς θάβουν τα παιδιά τους.

«Υπήρχε πολύ αίμα μέσα στο αυτοκίνητο»

Το BBC συνάντησε τον πατέρα της Danielle, τον Eyal, στο γεμάτο με έργα τέχνης γραφείο του, στο Τελ Αβίβ. Είναι εδώ και καιρό ένας τεχνολογικός γίγαντας, ο οποίος ίδρυσε την ισραηλινή εταιρεία κατασκευής τσιπ Mellanox Technologies και την πούλησε για 6,8 δισ. δολάρια το 2019.

Αλλά τώρα είναι απλώς ένας πατέρας, θλιμμένος, που του στέρησαν τη μικρότερη κόρη του. «Ήταν ένα καταπληκτικό κορίτσι», λέει. «Της άρεσε να χορεύει. Αγαπούσε τα ζώα. Αγαπούσε τους ανθρώπους. Είχε πολλούς, πολλούς φίλους. Της άρεσε να κάνει σνόουμπορντ, να κάνει καταδύσεις, να πηγαίνει βόλτες με τη μοτοσικλέτα με τον Noam».

Όταν έμαθε ότι η Danielle αγνοείται, επέστρεψε εσπευσμένα από ένα ταξίδι στην Ινδονησία, παίρνοντας άδεια να προσγειωθεί στο Ισραήλ, παρόλο που ο εναέριος χώρος ήταν κλειστός. Τρεις ώρες αργότερα πήγε να την αναζητήσει, παρακολουθώντας το apple watch της. Ήταν ένα ταξίδι σε ένα πεδίο μάχης.

Βρήκε το αμάξι με τις σφαίρες, αλλά δεν υπήρχε κανένα ίχνος της Danielle. «Υπήρχε πολύ αίμα μέσα στο αυτοκίνητο», λέει. «Ήλπιζα ότι δεν ήταν μέσα στο αυτοκίνητο ή ότι είχε τραυματιστεί, αλλά μπόρεσε να διαφύγει ή ότι την είχαν πάρει όμηρο».

Δύο ημέρες αργότερα βρέθηκε το πτώμα της.

«Ότι άγγιζε ήταν με ένα χαμόγελο. Ποτέ δεν έκανε κάτι κακό σε κανέναν», λέει, πνίγοντας τα δάκρυά του. «Απλά της άρεσε να κάνει καλά πράγματα. Και αυτοί [η Χαμάς] απλά τη δολοφόνησαν χωρίς λόγο».

Παρά τη βίαιη δολοφονία της μικρότερης κόρης του, ο Eyal Waldman εξακολουθεί να πιστεύει ότι οι Παλαιστίνιοι πρέπει να αποκτήσουν κράτος και μάλιστα σύντομα. «Πρέπει να αλλάξουμε την ηγεσία και στις δύο πλευρές. Και τότε ελπίζω ότι σε δύο με τέσσερα χρόνια θα μπορέσουμε να έχουμε ειρήνη και να φτιάξουμε δύο κράτη για τους δύο λαούς και να μπορέσουμε να ζήσουμε μαζί ο ένας δίπλα στον άλλο», λέει.

Αλλά πριν από αυτό, θέλει κάτι άλλο. «Όποιος ήταν υπεύθυνος, όποιος είχε σχέση με αυτό που συνέβη στις 7 Οκτωβρίου 2023, θα εξαλειφθεί. Και θα το φροντίσουμε αυτό», σημειώνει με αποφασιστικότητα. «Ξέρουμε ακριβώς ποιος ήρθε, ποιος βίασε, ποιος έσφαξε. Έχουμε βίντεο, έχουμε τους αριθμούς των κινητών τους τηλεφώνων. Ξέρουμε ποιοι είναι. Μπορούμε να τους εξοντώσουμε. Και νομίζω ότι μπορούμε να εξαλείψουμε τη Χαμάς».

Ο πρώην αξιωματικός του ισραηλινού στρατού γνωρίζει από πόλεμο. Υπηρέτησε σε μια επίλεκτη μονάδα – την Ταξιαρχία Γκολάνι. Ξέρει επίσης να χτίζει γέφυρες. Στο παρελθόν άνοιξε ένα κέντρο σχεδιασμού στη Γάζα, δώρισε 360.000 δολάρια σε ένα νοσοκομείο εκεί και δημιούργησε θέσεις εργασίας για Παλαιστίνιους τόσο στη Λωρίδα της Γάζας όσο και στη Δυτική Όχθη.

Το μετανιώνει τώρα; «Όχι», απαντά χωρίς δισταγμό. «Νομίζω ότι πρέπει να κάνουμε ό,τι μπορούμε, για να κάνουμε αυτό το μέρος το καλύτερο μέρος για να ζει κανείς. Και πρέπει να σταματήσουμε να σκοτώνουμε ο ένας τον άλλον και να βρούμε έναν τρόπο να ζήσουμε μαζί. Εργάζομαι εδώ και δυόμισι δεκαετίες προσπαθώντας να πετύχω την ειρήνη».

Μόλις 10 ημέρες προτού σκοτωθεί η Danielle, συζητούσε με τον πατέρα της για το μέλλον. Του είπε: «Ξέρεις μπαμπά, αποφάσισα ότι θα παντρευτώ τον Noam”, θυμάται. “Ήταν μαζί έξι χρόνια. Θα ζούσαν στην εξοχή και θα έκαναν παιδιά. Ήθελε πολλά παιδιά και πολλά σκυλιά και άλογα».

Το νεαρό ζευγάρι -που δεν είχε ποτέ την ευκαιρία να παντρευτεί- θάφτηκε μαζί.

Τελευταία Νέα