Πήχης

Ο ουρανός είναι το όριο, λέει ο πιο αμερικανικός απ’ όλους τους αμερικανικούς ιδιωματισμούς. Ο συριζαίος αρχηγός, που έχει ανδρωθεί στις ΗΠΑ, φαίνεται πως πιστεύει χωρίς δεύτερη σκέψη στην αλήθεια του. Εξ ου και τώρα τελευταία, παρά τις άσχημες δημοσκοπικές επιδόσεις του κόμματός του – ή τις εκτιμήσεις των επαγγελματιών των μετρήσεων, οι οποίοι δεν αποκλείουν σε έξι μήνες εκείνο να βρεθεί ακόμη και πίσω από το ΚΚΕ –, παρουσιάζει σαν στόχο του την πρωτιά στις ευρωεκλογές.

Αφού, λοιπόν, έβαλε ως «πήχη» τη νίκη τον Ιούνιο και παρουσίασε την εν λόγω αναμέτρηση σαν «αγώνα νοκάουτ», ανέφερε πως αν χάσουν «ως κοινωνική ήττα θα το εκλάβει». Βέβαια, έσπευσε να προσθέσει και ότι ο ΣΥΡΙΖΑ «δεν πρόκειται να θυσιάσει ποτέ τις αξίες του και θα πολεμήσουμε μέχρι τέλους» και πως «δεν πρόκειται να έχουμε τύψεις για τίποτα».

Υπονόησε, δηλαδή, ότι δεν θα αποχωρήσει σε περίπτωση που βρεθεί να κουβαλάει ένα κακό εκλογικό αποτέλεσμα πριν καν κλείσει χρόνο στη νέα του θέση. Λίγο αργότερα, δε, το είπε κι ευθέως.

Αντίφαση

Κάποιος – όχι απαραίτητα τόσο κακεντρεχής όσο διάφοροι σύντροφοί του – ίσως επισήμαινε την αντίφαση ανάμεσα στη συγκεκριμένη θέση και σε ό,τι κηρύττει σε κάθε αδιαμεσολάβητο ή απροειδοποίητο λουτρό του στον λαό.

Την αντίφαση που εντοπίζουν όποιοι αναρωτιούνται πώς θα συνεχίσει να ηγείται της αξιωματικής αντιπολίτευσης ο πρόεδρος ο οποίος δηλώνει διαρκώς ότι λογοδοτεί μόνο στον κόσμο εφόσον η κοινωνία απορρίψει την πρόταση του δικού του ΣΥΡΙΖΑ – ενδεχομένως με ένα εκλογικό αποτέλεσμα εκκωφαντικότερο κι από του περασμένου Ιουνίου.

Γιατί, για να το πούμε αφιλτράριστα, ο αυτοσυστηνόμενος στους ψηφοφόρους σαν ένας απ’ αυτούς – άρα σαν ένας που διαφέρει από τους επαγγελματίες της πολιτικής – δεν γίνεται να μην κριθεί αυστηρότερα απ’ τους άλλους (όσους δεν εμφανίστηκαν ως αυτοδημιούργητοι επιχειρηματίες που παράτησαν τη γη των ευκαιριών για να επιστρέψουν στην Ελλάδα και να πολεμήσουν τις ελίτ προκειμένου να πάρουν την εξουσία στα χέρια τους οι πολίτες).

Συριζαίοι με εμπειρία όχι μόνο της διάψευσης των προσδοκιών που οι ίδιοι καλλιέργησαν στην κοινή γνώμη, αλλά και της τελικής ετυμηγορίας της τελευταίας για τον λαϊκισμό, θα μπορούσαν να του μάθουν ότι οι ψηφοφόροι βρίσκουν λιγότερο απογοητευτικό εκείνον που υπόσχεται τα λιγότερα.