Θράσος

Υπάρχει ένα πρόβλημα. Πολλοί Ελληνες δεν ενδιαφέρονται να κάνουν δουλειές τις οποίες χρειάζεται η οικονομία (κυρίως η αγροτική) και η κοινωνία μας.

Κακώς; Ενδεχομένως κακώς. Αλλά το πρόβλημα υπάρχει.

Προτείνεται μια λύση. Να φέρουμε ξένους να κάνουν τις δουλειές που δεν θέλουν οι Ελληνες.

Είναι λύση; Δεν ξέρω. Απαιτούνται πολλές προϋποθέσεις για να μη μετατραπεί η Ελλάδα σε άναρχο πόλο έλξης παράνομων μεταναστών.

Διότι αυτό είναι το εύλογο ζητούμενο. Στη συντριπτική τους πλειονότητα οι έλληνες πολίτες έχουν ταχθεί υπέρ μιας αποτρεπτικής μεταναστευτικής πολιτικής.

Η ένσταση λοιπόν δεν είναι ούτε δεξιά, ούτε κεντροδεξιά, ούτε ακροδεξιά. Δεν είναι σοσιαλδημοκρατική, ούτε φιλελεύθερη.

Είναι απλώς αυτονόητη για κάθε έλληνα πολίτη που διαθέτει ένα κουκούτσι μυαλό. Αν τη συμμερίζεται κι ο Σαμαράς, ποιο είναι το πρόβλημα; Ευκαιρία είναι ενδεχομένως να εξετάσουν πιο ολοκληρωμένα τη σχετική ρύθμιση.

Αρκεί βεβαίως η ένσταση να μη μετατραπεί σε εμμονή εθνικής επαγρύπνησης κι από εκεί σε κακόγουστο αστείο. Ούτως ή άλλως, κανείς δεν «ελληνοποιείται» και συνεπώς δεν πρόκειται να γεμίσουμε Πακιστανούς ή Σομαλούς.

Λήξη συναγερμού.

Τα υπόλοιπα είναι «κολοκύθια με ρίγανη» που λέει κι ο Φλωρίδης. Μια ευρεία κυβερνητική πλειοψηφία περιλαμβάνει πανσπερμία απόψεων. Με τις οποίες άλλοτε διαφωνεί κι άλλοτε συμφωνεί αλλά όπως είναι φυσιολογικό κουβεντιάζει.

Δεν θα πάψουμε λοιπόν να προβληματιζόμαστε στην Ελλάδα, ακόμη κι όταν κάθε σαρδανάπαλος χαρακτηρίζει τη μια άποψη «ακροδεξιά» και την άλλη «ακροαριστερή».

Μόλις την προηγουμένη οι Τσακαλώτοι και οι Στεφανουά χαρακτήριζαν «ακροδεξιές» τις απόψεις του Φλωρίδη για τους ποινικούς κώδικες και του Πιερρακάκη για τα ιδιωτικά πανεπιστήμια με τις οποίες συμβαίνει να διαφωνούν.

Με γεια τους, με χαρά τους. Τόσο τους κόβει, δημοκρατία έχουμε.

Δεν θέλω λοιπόν να τους στενοχωρήσω. Αλλά μάλλον χρειάζεται θράσος να είσαι ή να έχεις υπάρξει συνοδοιπόρος του Καμμένου ή του Πολάκη και να χαρακτηρίζεις τους άλλους «ακροδεξιούς».

Ή να απαντάς «δεν σας αναγνωρίζω ούτε πρακτικά, ούτε ηθικά εδώ μέσα» (Στ. Κασσελάκης στον πρόεδρο του ΚΕΘΕΑ μέσα στο… ΚΕΘΕΑ, 15/12). Λες κι από την αφεντιά σου εξαρτάται η αναγνώριση του ενός και του άλλου.

Ασε που στο τέλος ούτε το θράσος του καθενός μας αφορά.

Στη δημοκρατία που έχουμε αναπτύξει στις πολιτισμένες χώρες οι πολιτικές απόψεις και οι νομοθετικές πρωτοβουλίες κρίνονται στην ουσία τους. Οχι από την παρλαπίπα.

Διαφορετικά δεν θα είχαμε θεσμούς και Κοινοβούλιο.

Θα κάναμε τάματα στην Παναγία τη Μισισιπιανή όπου θα κάνει γιορτές κι ο Στέφανος.