Αναζήτηση
Την Παρασκευή, λίγες ώρες πριν ο κ. Σαμαράς μας θυμίσει την ύπαρξή του και τις προεδρικές φιλοδοξίες του, έλαβα το τακτικό ημέιλ από το Εργαστήριο Δημογραφικών και Κοινωνικών Αναλύσεων του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας για τις δημογραφικές προοπτικές της χώρας με άρθρο του καθηγητή Βύρωνα Γκοτζαμάνη. Αντιγράφω, λέξη προς λέξη σχεδόν, την περίληψη:
«Οι πρόσφατες προβολές του πληθυσμού της Ελλάδας στον ορίζοντα του 2050 (Ην. Έθνη, 2022 και Eurostat, EUROPOP- 2023) συγκλίνουν στο ότι: 1) η αύξηση των θανάτων και η μείωση των γεννήσεων δεν είναι δυνατόν να ανατραπούν μεσοπρόθεσμα, άρα τα φυσικά ισοζύγια θα παραμείνουν αρνητικά, 2) είναι δυνατόν να περιοριστούν τα αρνητικά φυσικά ισοζύγια, δεν είναι δυνατόν ωστόσο να μετατραπούν σε θετικά, 3) η γήρανση δεν θα ανακοπεί, 4) το έλλειμα γεννήσεων έναντι των θανάτων αναμένεται να κυμανθεί μεταξύ 2024 και 2050 από -1.500.000 (δυσμενές σενάριο) έως -1.150.000 (ευνοϊκότατο).
»Αυτό θα είναι και το εύρος της μείωσης του πληθυσμού εάν το μεταναστευτικό ισοζύγιο είναι μηδενικό. Η σταθεροποίηση του πληθυσμού περίπου στα σημερινά επίπεδα (10.350.000) απαιτεί από δημογραφική σκοπιά θετικότατο μεταναστευτικό ισοζύγιο (1.000.000 έως 1.300.000 περισσότερες εισόδους από εξόδους μεταξύ 2024-2049, 40-50 χιλ. ετησίως).
»… εκτιμούμε ότι δεν είναι δυνατόν να καταγραφεί τόσο υψηλό πλεόνασμα εισόδων έναντι εξόδων. Ένα «ήπιο» όμως θετικό ισοζύγιο μετανάστευσης 15.000-20.000/έτος θα επιβράδυνε 1) τη μείωση του πληθυσμού, 2) τη μείωση του αριθμού των νέων 0-19 ετών, 3) τη μείωση των ατόμων εργάσιμης ηλικίας, 4) τη δημογραφική γήρανση.
»Ο συνδυασμός πολιτικών που 1) θα περιορίσουν την αύξηση των θανάτων, 2) θα δημιουργήσουν εξαιρετικά ευνοϊκό περιβάλλον για την απόκτηση του επιθυμητού αριθμού παιδιών από τις νεότερες γενεές, 3) θα επιβραδύνουν τη μετανάστευση των νέων και, ταυτόχρονα, 4) θα επιτρέψουν την ενσωμάτωση και μόνιμη εγκατάσταση αλλοδαπών στη χώρα μας, είναι μονόδρομος, εάν επιθυμούμε ο πληθυσμός μας να μην υπολείπεται κατά πολύ τα 9,7 εκατομ. το 2050 και να περιορισθεί η μείωση των ηλικιών 0-64 ετών».
Ο κ. Σαμαράς δεν ενδιαφερόταν το 2010 τι θα γίνει το 2011 και έτρεχε στα Ζάππεια να κερδίσει τον κότινο του πρώτου αντιμνημονιακού της χώρας, που τον διεκδικούσε και ο Αλέξης Τσίπρας. Δεν ενδιαφερόταν το 2012 τι θα γίνει αν φύγει η κυβέρνηση Παπαδήμου και τι αποτελέσματα θα φέρουν οι εκλογές· δεν ενδιαφερόταν το 2014 τι συνεπαγόταν η λαϊκιστική στροφή του μετά τα δυσμενή για αυτόν αποτελέσματα των ευρωεκλογών – τον αδικούμε, αν πιστεύουμε ότι είναι σε θέση να λάβει υπόψη του το μέλλον των ελληνόπουλων που γεννήθηκαν επί πρωθυπουργίας του και συνεχίζουν να γεννιούνται.
