Σκετς

Το σκετσάκι έχει παιχτεί πολλές φορές τα τελευταία τεσσεράμισι χρόνια. Πρώτα, ο πρώην πρωθυπουργός, που βλέπει τον εαυτό του σαν εκφραστή της πούρας Δεξιάς, καταθέτει ον δε ρέκορντ τις αντιρρήσεις του σε κυβερνητικές επιλογές υπερβολικά φιλελεύθερες για τα συντηρητικά γούστα.

Επειτα, η παραπολιτική κουβέντα αρχίζει. Οι αντιπολιτευόμενοι πανηγυρίζουν για το βραχυκύκλωμα που εκείνος προκαλεί στο εσωτερικό του κυβερνώντος κόμματος. Τα στοιχήματα για το μέγεθος της ομάδας των νεοδημοκρατών βουλευτών που συμφωνούν μαζί του αρχίζουν. Κι οι λάτρεις των εσωκομματικών δραμάτων περιμένουν ένα ανεπανόρθωτο πλήγμα στην κοινοβουλευτική πλειοψηφία.

Τελικά, όμως, η γραμμή της κυβέρνησης ακολουθείται από τους συμπολιτευόμενους κι ο Σαμαράς απλά δεν εμφανίζεται στην Ολομέλεια τη μέρα που ψηφίζεται η ρύθμιση η οποία τον ενοχλεί. Οι δε κυβερνητικοί, από την πρώτη μέχρι την τελευταία στιγμή, του αναγνωρίζουν διαφορετικά περιθώρια αυτονομίας απ’ αυτά των υπόλοιπων εθνοπατέρων αλλά και το δικαίωμα να κριτικάρει.

Η περιοδικότητα του φαινομένου, βέβαια, δημιουργεί μια απορία: υπάρχει πλέον τόσο ισχυρή δεξιά πτέρυγα στη ΝΔ όσο υπονοεί η δημοσιότητα που παίρνουν οι σαμαρικές παρεμβάσεις;

Ισχύς

Η λύση της απορίας βρίσκεται στον πυρήνα του σεναρίου του σκετς, ο οποίος δεν αλλάζει. Στην τωρινή του εκδοχή, μάλιστα, εκείνη φαίνεται καθαρότερα. Γνώστες των παρασκηνίων επιμένουν ότι η τροπολογία Καιρίδη δεν συντάχθηκε μόνο απ’ τον υπουργό Μετανάστευσης. Βοήθησαν και τρεις κυβερνητικοί που κανείς δεν θα μπορούσε να τους προσάψει αντισαμαρισμό.

Tη δε δημόσια υπεράσπισή της έχει αναλάβει ο Αδωνις Γεωργιάδης, ο οποίος την αναλύει διεξοδικά για να διαλύσει οποιαδήποτε ανησυχία ελληνοποιήσεων που θα μετατρέψουν τη χώρα σε χώρο. Η δεξιά ΝΔ, δηλαδή, είναι εκείνη η οποία απαντά στις δεξιές – αν όχι υπερπατριωτικές – αγωνίες του πρώην πρωθυπουργού. Εντάξει, έμπειροι νεοδημοκράτες κοινοβουλευτικοί πάνε το επιχείρημα κι ένα βήμα παραπέρα με αφορμή τις δηλώσεις συναδέλφων τους πως θα υπερψηφίσουν επειδή τίθεται θέμα κομματικής πειθαρχίας.

Σε κατ’ ιδίαν συζητήσεις θυμίζουν πως το κόμμα τους είναι κατεξοχήν αρχηγοκεντρικό προκειμένου να υπογραμμίσουν ότι ο νυν πρόεδρος δεν κινδυνεύει απ’ την ισχύ όσων δεν συμμερίζονται τις κεντρώες πεποιθήσεις του – αφού, μέχρι κι οι συντηρητικότεροι μέσα στην ΚΟ, δύσκολα θα αμφισβητήσουν πως οι εκλογικές επιτυχίες δεν οφείλονται στην παλιά τη ΝΔ την ορθόδοξη. Η γαλάζια δεξιά πτέρυγα, λοιπόν, υπάρχει αλλά δεν είναι και τόσο ψυχωμένη.