Και, ξαφνικά, εν μέσω πολλαπλού χάους, σημαντικό μέρος του οποίου φέρει τη σφραγίδα του Βερολίνου, έκανε προ ημερών την εμφάνισή της η είδηση: η Αγκελα Μέρκελ γράφει απομνημονεύματα. Το βιβλίο θα εκδοθεί εντός του 2024. «Πρωταγωνιστής» προαναγγέλλεται ότι θα είναι η ελληνική κρίση, την οποία η ίδια έχει χαρακτηρίσει ως την πιο δύσκολη που αντιμετώπισε στη 15ετη θητεία της στην Καγκελαρία του Βερολίνου. Αλλη μία από τις ατέλειωτες χρησιμότητες αυτού του δράματος. Τώρα, επιστρατεύεται και πάλι άρον άρον και για να ρίξει σε δεύτερη μοίρα μια βαρύτατη ενοχή της Μέρκελ που στιγμάτισε όσο τίποτα την ίδια και την εποχή της: τη ρωσική ενεργειακή πολιτική της, την επιβολή της σε ολόκληρη την Ευρώπη και τις τραγικές της συνέπειες.

Ολα αυτά έγιναν μόνο για έναν λόγο: προκειμένου η δήθεν «ευρωπαία» καγκελάριος να υπηρετήσει τυφλά τις ανάγκες της γερμανικής βιομηχανίας, αγνοώντας τις τεράστιες επιπτώσεις των επιλογών της. Και που όχι μόνο έβλαψαν την Ευρώπη, αλλά, εν τέλει, μακροπρόθεσμα δεν κατάφεραν ούτε και τον στόχο τους. Η ίδια αυτή βιομηχανία σήμερα υποφέρει περισσότερο από το σοκ. Κλείνει εργοστάσια το ένα μετά το άλλο, ενώ η γερμανική οικονομία οδηγείται εκεί που οδηγείται. Με πολιτικό αποτέλεσμα, εξαιτίας και άλλων παράλληλων παραγόντων, την εκρηκτική άνοδο της Ακροδεξιάς, την οποία επίσης ευνόησε σκανδαλωδώς η εποχή της Μέρκελ, όταν φούντωνε ο εκβιασμός του Βερολίνου περί εξόδου της Ελλάδας από το ευρώ, που έγινε η βάση στην οποία ιδρύθηκε το πάλαι ποτέ μικρό περιθωριακό κόμμα AfD, που σήμερα καλπάζει προς την εξουσία τρομοκρατώντας Γερμανία και Ευρώπη.

Αυτή είναι η ουσία της «κληρονομιάς» της Μέρκελ. Και, πράγματι, έχει μεγάλο ενδιαφέρον να δει κανείς πώς θα την αντιμετωπίσει στα επερχόμενα απομνημονεύματά της. Υπό την προϋπόθεση βέβαια ότι θα το πράξει, γιατί, μέχρι σήμερα, η Μέρκελ, έντεχνα μεν, επί της ουσίας, πάντοτε κρυβόταν: σχεδόν ουδέποτε έπαιρνε πραγματικά θέση στα ζητήματα που έκαιγαν και που γνώριζε ότι ήταν σε θέση να προδώσουν την πραγματική της ατζέντα, που το μόνο το οποίο δεν υπήρξε ήταν «ευρωπαϊκή». Η Μέρκελ άσκησε πάντοτε έντονα εθνική πολιτική: η επικράτηση της Γερμανίας υπήρξε ο μόνος στόχος της.

Η σχέση της Γερμανίας με τη Ρωσία αποδείχθηκε, όπως άλλωστε συνεχώς υποστηριζόταν από πολλούς που αντιδρούσαν τότε, καταστροφική. Ακόμα και για την ίδια τη Γερμανία και, ασφαλώς, για την Ευρώπη. Σχέση που είχε ξεκινήσει ο προκάτοχός της Σρέντερ, ο οποίος από την ημέρα που έφυγε μέχρι και σήμερα δουλεύει για τους Ρώσους. Η Μέρκελ όχι απλώς δεν την επανεξέτασε, αλλά, αντίθετα, την εδραίωσε, την επέβαλε ως μοναδική ουσιαστικά πλήρη ευρωπαϊκή πολιτική και δεν επέτρεψε την παραμικρή αμφισβήτησή της από πουθενά. Το δεύτερο ζήτημα είναι η εκτόξευση της Ακροδεξιάς, πρωτίστως φυσικά στη Γερμανία.

Η Ιστορία θα χρεώσει στη Μέρκελ και στις κυβερνήσεις της πολύ μεγάλες ευθύνες για αυτό το δράμα που έρχεται και στο οποίο πάλι η ίδια και οι κυβερνήσεις της διαδραμάτισαν ενεργό, αποφασιστικό ρόλο. Τόσο με τις απαράδεκτες οικονομικές πολιτικές τους όσο και με τον τρόπο που επέβαλαν στην Ευρώπη να μην αντιδράσει στην Τουρκία και στις ροές μεταναστών και προσφύγων που εκείνη συντονισμένα έστελνε κατά κύματα στη Γηραιά Ηπειρο. Αυτοί είναι άλλωστε οι κύριοι πυλώνες πάνω στους οποίους η Ακροδεξιά, γερμανική και μη, οικοδόμησε την άνοδό της.

Τι θα πει, εκείνη ξέρει. Ωστόσο, αν δεν δώσει σοβαρές απαντήσεις, η ευθύνη της θα καταστεί εκκωφαντική. Ομως τι να πει τώρα που όλες οι κορυφαίες πολιτικές της έχουν ήδη καταρρεύσει ολοκληρωτικά, ενώ τις επέβαλε στους πάντες διά πυρός και σιδήρου; Ψάχνει τρόπο να απολογηθεί χωρίς να το κάνει. Αυτό προσπαθεί με αυτό το βιβλίο, τώρα που μέχρι και το ίδιο της το κόμμα τη σπρώχνει στην απαξίωση και τη λήθη.