Η νίκη του Εμανουέλ Μακρόν είναι πύρρειος, γράφουν τα ξένα μίντια. Το γράφουν γιατί ο κοινοβουλευτικός του συνασπισμός βγήκε από την ψηφοφορία για το μεταναστευτικό νομοσχέδιο τραυματισμένος – σχεδόν το ¼ αυτού είτε απείχε, είτε καταψήφισε.
Αλλά κι επειδή το κόμμα της Λεπέν διαλαλεί ότι η κυβέρνησή του εμπνεύστηκε απ’ όσα εκείνο φώναζε για χρόνια, ζητώντας να εξαιρεθούν οι μετανάστες από οποιαδήποτε πρόνοια του γαλλικού κοινωνικού κράτους. Η Ακροδεξιά, δηλαδή, το εξέλαβε σαν μια ιδεολογική της νίκη, αφού στην τελική του μορφή προβλέπει ένα εξαιρετικά αυστηροποιημένο, σκληρά δεξιό, πλαίσιο.
Ο έλληνας υπουργός Μετανάστευσης, πάλι, ο οποίος βρίσκει πολλά κοινά ανάμεσα στη μακρονική νομοθετική πρωτοβουλία και την τροπολογία που φέρει το όνομά του, πανηγύρισε για τις 262 ψήφους που πήρε η τελευταία στην Ολομέλεια. Τόσο, μάλιστα, ώστε να υποστηρίξει πως η κυβέρνηση πέτυχε εκεί που απέτυχε ένα είδωλο των απανταχού μεταρρυθμιστών, ο επικεφαλής της Γαλλικής Δημοκρατίας.
Η αναλογία η οποία περιέγραψε, όμως, είναι σαν να συγκρίνει κανείς μεγάλα κόκκινα μήλα με φιρίκια.
