Δεν είναι μυστικό ότι στη συζήτηση για τη σύγκρουση Ισραήλ – Χαμάς, και στην Ελλάδα, αλλά όχι μόνο στην Ελλάδα, οι συνομιλητές συνήθως μιλάνε με προειλημμένη τη στάση τους – είτε με το Ισραήλ είτε «με την Παλαιστίνη» (κανείς δε λέει: με τη Χαμάς). Στις διαδηλώσεις «υπέρ των Παλαιστινίων», στην Αμερική και στην Ευρώπη, το πιο δημοφιλές σύνθημα λέει: «Από το ποτάμι έως τη θάλασσα, η Παλαιστίνη θα απελευθερωθεί» («From the River to the Sea, Palestine Will Be Free). Στις συζητήσεις για το συγκεκριμένο σύνθημα, όσοι θέλουν να δείξουν ότι είναι μετριοπαθείς κάνουν ότι διερωτώνται: «Από πού συνάγεται ότι θέλουν να εξαφανίσουν το Ισραήλ από τον χάρτη;».
Την απάντηση δίνει ο καθηγητής σύγχρονης οικονομικής θεωρίας, Τζέφρι Χερφ, και ειδικός σε ζητήματα του Ισραήλ, σε ένα άρθρο του στο διαδικτυακό περιοδικό «Αmerican Ρurpose», που στα ελληνικά αναδημοσιεύτηκε στο περιοδικό «The Books’ Journal» που κυκλοφορεί. Θα παραθέσω μερικά κρίσιμα αποσπάσματα:
«Οι μαζικές δολοφονίες από τη Χαμάς στις 7 Οκτωβρίου», λέει ο Χερφ, «ήταν το αποτέλεσμα της βασικής ιδεολογίας της, που εκφράστηκε ξεκάθαρα στον ιδρυτικό της χάρτη του 1988. Αυτή η “ιδεολογία των μαζικών δολοφονιών” έχει τις ρίζες της στη συγχώνευση ναζισμού και ισλαμισμού που για πρώτη φορά συνέβη τις δεκαετίες του 1930 και του 1940, και στη συνέχεια κυριάρχησε στην ισλαμιστική πολιτική της Μουσουλμανικής Αδελφότητας στην Αίγυπτο, της οποίας η Χαμάς είναι παρακλάδι. Η ικανότητα της Χαμάς να αποκτά υποστηρικτές, πρώτα στα πανεπιστήμια, τώρα στους δρόμους, βασίζεται επίσης στον αναθεωρημένο καταστατικό της χάρτη του 2017, ο οποίος βασίζεται στον αντισιωνισμό της κοσμικής Αριστεράς».
Ολα εκκινούν από ένα εσκεμμένο λάθος λέει ο Χερφ, από την εσκεμμένη παρερμηνεία ότι «το εβραϊκό κράτος είναι στην πραγματικότητα μια αποικιοκρατική και ρατσιστική μεθόδευση που χτίστηκε αφού ο ιθαγενής πληθυσμός εκδιώχτηκε το 1948». Στο κείμενο εκείνο του 1988 δικαιολογούνταν οι αντισημιτικές θεωρίες συνωμοσίας που εξέφραζε το ναζιστικό καθεστώς, ήταν ξεκάθαρες οι εκκλήσεις να πάρουν τα όπλα εναντίον των Εβραίων ενώ το Ισλάμ φιλοτεχνούνταν ως μια εγγενώς αντιεβραϊκή θρησκεία. Το καταστατικό αναθεωρήθηκε το 2007 και εμφανίστηκε ότι αποδέχεται ένα κράτος του Ισραήλ στα σύνορα πριν από τον πόλεμο του 1967. Η ακροδεξιά Χαμάς πλέον θεωρείται ακροαριστερή. Και ο καταστατικός χάρτης του 2017 έγινε ένα αποτελεσματικό όπλο πολιτικού πολέμου.
Στον καταστατικό χάρτη του 2017, τονίζει ο Χερφ, «είναι απολύτως σαφές ότι η Χαμάς θεωρεί ολόκληρη τη χώρα του Ισραήλ –δηλαδή όχι μόνο τη Ραμάλα αλλά και το Τελ Αβίβ– ως «κατεχόμενο» έδαφος. Επαναπροσδιορίζει τις πράξεις τρομοκρατίας και επιθετικότητας ως μορφές «αντίστασης» που «θα συνεχιστούν μέχρι να ολοκληρωθεί η απελευθέρωση, μέχρι να εκπληρωθεί η επιστροφή και μέχρι να εγκαθιδρυθεί ένα πλήρως κυρίαρχο κράτος με πρωτεύουσα την Ιερουσαλήμ». Με τον όρο «επιστροφή», εννοεί την επιστροφή όλων εκείνων που ισχυρίζονται ότι είναι πρόσφυγες […]. Η Χαμάς οραματίζεται ένα κράτος που «εκτείνεται από τον ποταμό Ιορδάνη στα ανατολικά μέχρι τη Μεσόγειο στα δυτικά και από τη Ρας Αλ-Νακούρα στα βόρεια μέχρι την Ουμ Αλ-Ρασράς στα νότια». Η περιοχή αυτή περιλαμβάνει όλο το σημερινό κράτος του Ισραήλ. Ετσι, το σύνθημα «Από το ποτάμι στη θάλασσα» […] είναι συντομογραφία της παραγράφου «Η γη της Παλαιστίνης», που περιέχεται στον καταστατικό χάρτη της Χαμάς του 2017».
