Αναζήτηση
Έχουν περάσει 19 χρόνια από εκείνο το βράδυ που ένα μικρό κορίτσι κράτησε στο βλέμμα του και την ανάσα του ένα κομμάτι από την ιστορία των Ολυμπιακών Αγώνων: η Φωτεινή Παπαλεωνιδοπούλου έσβησε τη φλόγα στην Τελετή Λήξης των Ολυμπιακών Αγώνων της Αθήνας και με την πορεία της δίνει «φλόγα» ελπίδας στους νέους ανθρώπους που ονειρεύονται και στοχεύουν ψηλά.
Ήταν μόλις 7 ετών όταν τα Παιδικά Χωριά SOS έγιναν σπίτι και οικογένεια για εκείνη. Πλέον, στα 29 της χρόνια, η Φωτεινή ακολουθεί το όνειρό της και κατακτά τη γνώση, διαπρέποντας.
Το μικρό κοριτσάκι που μεγάλωνε στα Παιδικά Χωριά SOS έχει εξελιχθεί σε μια πανέμορφη κοπέλα, η οποία κατάφερε να κάνει το όνειρό της πραγματικότητα.
Συγκεκριμένα, κατάφερε να μπει στο τμήμα Βιολογίας του Πανεπιστημίου Πατρών και να κερδίσει υποτροφία στο «Watson School of Biological Sciences» στο Cold Spring Harbor Laboratory των ΗΠΑ.
Μάλιστα, σε λίγους μήνες ετοιμάζεται να πάρει το διδακτορικό της στη Μοριακή Βιολογία ενώ πλέον, μένει στην Αγγλία.
«Τα Παιδικά Χωριά SOS ήταν μία δεύτερη ευκαιρία»
Μιλώντας στην εκπομπή «Χαμογέλα και Πάλι» η 29χρονη σήμερα Φωτεινή αναφέρθηκε στην περίοδο όπου έμενε στα Παιδικά Χωριά SOS και στο σπουδαίο έργο τους.
«Θεωρώ πως ότι το έργο τους είναι πολύ σημαντικό. Ήμουν 7 χρονών όταν πήγα. Η ευκαιρία να μεγαλώσω στα Χωριά SOS ήταν μία δεύτερη ευκαιρία. Έχω να θυμάμαι μόνο καλά πράγματα, και πολύ παιχνίδι. Οι γιορτές είναι πολύ ωραίες. Μαζευόμασταν και από τα διπλανά σπίτια παιδιά και γινόταν μία τρέλα. Είχαμε τα παιχνίδια, στολίζαμε τις γιορτές. Ερχόντουσαν και οι συγγενείς των ανθρώπων που μας μεγάλωναν. Εμένα με μεγάλωσε η ‘μητέρα’ Όλγα . Είμαστε πολύ κοντά και πιστεύω πως συμβαίνει και σε άλλα παιδιά, δηλαδή αυτό που λένε πως μητέρα δεν είναι αυτή που γεννάει αλλά αυτή που μεγαλώνει. Αυτό το λέγαμε μεταξύ μας τα παιδιά από πολύ μικρά. Πηγαίνω σπίτι της, με τη οικογένειά της, πάμε τις βόλτες μας».
Το μήνυμά της προς όλους τους ανθρώπους ήταν να στηρίξουν το σπουδαίο έργο των Παιδικών Χωριών SOS.
Γιατί, όπως είπε χαρακτηριστικά: «Το έργο τους είναι πολύ σημαντικό για τα παιδιά πουν μεγαλώνουν εκεί. Για να έχουν μία δεύτερη ευκαιρία».
